• კომებს ველი ერთად ვიპანიკიოროთ ამათ საუბრებზე 🤭🤍
....
ნიკოლაი თვალებს ახელს, ბუნდოვნად ხედავს გამოსახულებებს, ყურში წუილის ხმა ჩაესმის, რომელიც ნელ- ნელა იხშობა, მალევე კი ყველაფერი სწორდება, თვალები დაღლილი ჰქონდა და ძალიან სუსტად იყო. ხვდება რომ ვიღაცის სახლშია და საწოლზე წევს, შუბლზე ხელს იკიდებს, სველ ტილოს იღებს, ეჭვის თვალით უყურებს და გარშემო დაბნეული იხედება.
- კარგი დედა დღეს მანდ დარჩით, ასეთ ამინდში არ იაროთ, ტომასმაც მეგობართან დავრჩებიო, ჩემზე არ ინერვიულოთ- ლილიანა ოთახში შედის და კაციც თვალებს მაშინვე ხუჭავს. გოგონა საწოლთან მიდის და მასზე ჯდება, - კარგი წავედი დედა გკოცნი
ტელეფონს თიშავს, გვერძე დებს, ნიკოლაის შუბლზე არსებულ ტილოს იღებს, ჯამში ასველებს, წურავს და სახეზე უსვამს. კაცი თვალებს ნელა ახელს და მას უყურებს, გოგონა კი მას ყურადღებას არ აქცევს სანამ მათი მზერა ერთმანეთს არ ხვდება
- თავს როგორ გრძნობ? მგონი სიცხე გაქვს რომ შემოგიყვანეთ ხურდი...- ჟღართმიანმა ტუჩზე იკბინა, - ნიკოლაი იცოდე თუ ჩემთან კომუნიკაციას არ დაიწყებ და ისევ ჩუმად იქნები ვერ გავიგებ რა გჭირს!
- სუსტად ვარ...
- ძლივს! კარგი კიდევ?
- თვალები მეწყვის და მცივა.
- გაცივდი, მოდო სიცხე გაიზომე - გოგონამ სიცხის საზომი მიაწოდა.
ნიკოლაიმ თერმომეტრი გამოართვა და სიცხის გაზომვა დაიწყო. ლილიანამ ამოისუნთქა და უხერხულად მოავლო თვალი იქაურობას,
ცდილობდა კაცს გაქცეოდა, რომელიც
ასე დაჟინებით უმზერდა.
- ეს შენი ოთახია? - ნიკოლაიმ სიჩუმე დაარღვია
- არა, სტუმრების. ჰმ...ასე რატომ მიყურებ?
- როგორ ?
- არ ვიცი უცნაურად იყურები
- თავს უხერხულად გაგრძნობინებ?
YOU ARE READING
გონების თამაშები
عاطفيةრა ხდებ როცა ვაიოლას მამა მაფიის ბოსს ყოველთვიურად ფულს პარავს...რატომ მოუწვეს მას ამ ყველაფერზე პასუხის გება? დანებდება კი ლილიანა მარტინეზი და საშუალებას მისცემს მაფიის ბოს რომ ეს საქმე მარტივად დასრულდეს ? თუ ის იქნება მთავარი საიდუმლოს გასაღები...
