DLMLU

〔Ep.15〕Ne İstiyorsan Yapacağım

Merbaaau
Ozlediniz mi

Gecis bolumu oldu bu

VE burdan sonraki olay akisi icin sorry not sorry gecmis olsun
Iyi okumalar

ㅡ

12.05.24

『Jeongin'in Gözünden』

〜

Doktor Hwang
Kişi 👤

03.25 am.

Jeongin
Busan'a döndüm.

〜

Seul'den döneli henüz daha bir saat bile olmamıştı. Eve varır varmaz kısa bir duş alıp Hyunjin'e mesaj atmıştım. Dönmek istediğinde haber ver demişti.

Şey.. Yani, dönmek ve dönmek istemek aynı şey bence. Yani dönmek isteyince dönüyorsun, bu kadar. Hem ben niye ona haber verdim ki şimdi?

Neyse.

Aslında üzerimde yoğun bir kafa karışıklılığı olsa da iyi hissediyordum.  Ailemi görmek iyi gelmişti, aslında en başta yanlarına gidip onları tehlikeye atmak istememiştim ama Hyunjin bana güven vermişti.

Katilin bana ulaşamayacağını söyleyerek, gizlice ayrılmamı sağlamıştı Busan'dan.

Seul'de ki evime gittiğimde evin etrafında sürekli sivil polislerin olduğunu farkettim, güvende olmaları beni az çok rahatlatmıştı.

Keşke dedem de hala aramızda olsaydı.

Onu şimdiden çok özledim, biliyorum olgunca karşılamam gereken bir olay fakat.. Çok zorlanıyorum.

Dedeme çok üzülülyordum aslında. O güzel bir hayat sürmüştü, herkese karşı çok iyiydi. Yardım sever biriydi, herkes tarafından da sevilirdi. Bunu cenazesinden de anlayabiliyordum.

Onlarca kişi gelmişti cenazesine. Bir çoğu akrabamız bile değildi, tanımıyordum ama onlar da ailelerinden bir parçayı kaybetmişcesine üzgündü.

Dedemin ardında bıraktığı izler mutlu etmişti beni, biri dışında. Ölümü. Gözlerimin önünde, benim yüzümden adice katledilmesi, gözlerimi her yumduğumda zihnimde oynamaya başlayan bir sahneydi.

Geceleri uyumak bile işkenceydi benim için, kabus görmemek veya o seferki gibi uyurgezerlik yapmamak için uyku ilacı almaya başlamıştım.

Tabii bu günlük hayatımı da etkiliyordu, erken kalkmak çok zorlaşmıştı ve gündüzleri de bitkin hissediyorum bazen. Yani tahminimce ilaçtandı. Hyunjin'e sorsam abartacağını bildiğimden, dozu düşük bir ilaçla değiştirmek en iyisiydi.

Uyumadan önce Hyunjin, mesajıma bakmış mı diye kontrol edip kapattım telefonu.  Henüz görmemişti. Uyuyor olmalıydı, yani bu saatte uyanık olacak hali yok.

Gördüğünde, kapıma dayanacağı ise su götürmez bir gerçekti. Aslında ilgisi hoşuma gitmiyor değildi ama, uzak durmalıydı benden.

Ben çok denedim; kötü davrandım, hakaret ettim, kırdım, döktüm, sorun çıkardım.. Ama asla onu kendimden uzaklaştıramadım.