DLMLU

〔Ep.18〕Busan İl Polis Müdürlüğü'nden Lee Felix

Allah'im canimi al

Selam
Nasilsiniz bad bitchlerim

Bu bolumu alin bidaki bolum karmasik olaylar var biraz sonra da bomba zaten neredeyse 2k kelime oldu (spoileri yiyen bad bitchlerim sakin spoi vermeyen) ve umarim begenirsinziz

ㅡ

28.05.24

『Jeongin'in Gözünden』

Hyunjin'in bana neden öyle baktığını anlayamıyorum ve bu yaklaşık iki gecedir uykularımı bana zindan ediyor.

Gözlerindeki o bakış, özellikle arkasını dönüp gitmeden önceki o son bakışı.. Sanki.. Sanki kin doluydu, karşısına çıkmış olmamdan haz etmemişti.

Bu kadar mı nefret etmeye başlamıştı benden, sevgisi nasıl bir anda nefrete dönüşmüştü? Ben buna sebebiyet verebilecek kadar mı kötüydüm, bu kadar mı çok kırmıştım kalbini, benden nefret edip beni gördüğü yerde yolunu değiştirtecek kadar?

Halbuki, ben itsem bile gitmeyeceğini, yanımda olacağını söylemişti.

Ben ise, sözünden dönmesini sağladım.

Anlamadığım çok şey vardı. Hyunjin çok abartılı tepki veriyordu. Beni sevip önemsediğinden dolayı endişesini anlıyorum fakat, sadece onu yaşatmak, koruyup o alçağın elinden kurtarmak için deli saçması bir şartı kabul edip bir hayat adamıyla ilişkiye girdiğim için benden nefret etmesine anlam veremiyordum.

Kabul ediyorum, iğrenç ve aşağılık bir teklifti, bunu benim yapmıştı olmam da iğreçti fakat başka şansım yoktu.

Ölecekti.

Eğer ben teklifi kabul etmeseydim, Hyunjin ölecekti.

Şimdi ben nasıl "hayır" diyebilirdim ki? Bu, göz göre göre onu acımasız bir ölüme terk etmek olurdu.

Ama ben yapamadım, müsaade edemedim böyle bir şeye. Sırf kendimden ödün vermemek için göz yumamadım onun ölümüne.

Sonunda benden nefret etti, belki de iğrendi. Ama kurtuldu ve ölmedi.

Bencildi.

Benim yüzümden işkence görmüşken, birde benim yümden ölseydi yaşayacağım vicdan azabını düşünmüyordu.

Sadece duygularını düşünerek hareket ediyordu. Ve aramızda bir ilişki olmamasına rağmen, sanki ona ihanet etmişim gibi davranıp daha kötü hissetmemi sağlıyordu.

Oysaki ben, o sapık gibi hayatımı kontrol altına aldığında dahi bu kadar büyük tepki vermemiştim.

Gerçekten bu davranışları kendimden iğrenmemi sağlıyordu. Ne vardı, biraz benim hissettiklerimi de düşünseydi..? Kendisi duygusal açıdan bakarken, benim duygularını yok sayıyordu.

Dedikleri yalnızca "Sana benim için kendinden ödün vermemeni söylemiştim." , "Yapma dememe rağmen dinlemedin." , "Kendini önemsemiyorsun." Vesaire, vesaire..

Sürekli kendi aklından geçenlere göre hareket etmemi istiyordu fakat aklından neler geçtiğini söylemiyordu. Eğer söyleseydi, ona göre tedbirimi alırdım.

"Jeongin kahven soğuyacak."

Kafamı kaldırıp Seungmin'e baktım. "Dalmışım.."

"Farkettim. Düşünerek daha çok yoruyorsun kendini."

"Haklısın aslında." Kafamdakileri dağıtıp ona odaklandım. "Gözünün altındaki bant ne için?"

Eli sağ gözünün altına gitti. "A, o mu.." Elini çekip bana gülümsedi. "Ben aldırdım."