හිමකර කඩුපුල්....

කඩුපුලේ පහලොස්වැනි දිගහැරුම....

යසස් - මෙන්න මේක පොඩ්ඩක් බලහංකො බං. මට හිතා ගන්න බෑ මොකක්ද මෙතන අවුල කියලා.

පරිඝණකය දෙසට දෑස් යොමමින් යසස් පවසන්නට වූ අතර එය දෙස බැලූ  මහිෂගෙ මුවගට ඉබේම සිහින් සිනහවක් පැමිණෙන්නට වූයේ යසස් මේ අවස්ථාවේ දෙවියෙකු ලෙස පැමින ඔහුට පිහිට වූ නිසාවෙනි. ඔවුන් දෙදෙනා තවදුරටත් කේෂ් සහ තනුක අධ්‍යාපනය හදාරන විශ්ව විද්‍යාලයේම ගුරු පත්වීම ලබා ගත් බව ඔවුන්ගෙන් සඟවා තබන්නට වුණි.

යසස් - හිනා වෙන්න එපා බූරුවෝ. මං නිසා තෝ බේරුණා.

මහිෂ - තෑන්ක්ස් කොල්ලා. මං දන්නවා උබ මං වෙනුවෙන් ඉන්නවා කියලා.

තනුකටත් , කේෂ්ටත් හොර රහසේම ඔවුන් දෙදෙනා සංවාදයේ යෙදෙන්නට වූ අතර තවත් පැය එකහාමාරකට පමණ පසු තේජාන්ගෙන් , මහිෂට ඇමතුමක් එන්නට විය.

මහිෂ - හෙලෝ අයියා??

තේජාන් - කට්ටියත් එක්ක පල්ලෙහාට එන්න මහී. කෙවින් මල්ලිවත් එක්කන් අපි ආවා.

මහිෂ - අපි එන්නම ඕන ද??

තේජාන් - ඔව් ඔව් ඉතින් කාමර අස්සෙ රිංගන් ඉදලා හරි යනවා ඈ.

මහිෂ - හරි තේජා මං එන්නම්කො.

එලෙස පැවසූ මහිෂ ඇමතුම විසන්ධි කර පිරිස අමතන්නට විය.

මහිෂ - ලමයි.... පාඩම් කරලා ඉවරද??

කේෂ් - ඔව් අයියේ නෝට්ස් ටිකනම් බලාගෙන ඉවරයි.

මහිෂ - එහෙනම් අපි පල්ලෙහාට යමුද??

කේෂ් - යමු අයියේ.

යසස් - පොඩි එකා එනවා මං ලගට. මහියා උබ පලයන් කේෂ් එක්ක.

එසේ පැවසූ යසස්, තනුකගෙ දෑතින් ඇද තමා අසලට ගන්නට විය.

තනුක - ඒහ් මේ මොකත මේහ්?? මගේකාහ් මේ දෙන්නා මොකත අපිව වෙන් කරන්න හදන්නෙහ්??

මහිෂ - වෙන් කරනවා නෙවෙයි. පල්ලෙහාට ගියාම තේරෙයි ඇයි අපි මෙහෙම කරන්නෙ කියලා. මගෙන් අහන්නැතුව කිසිම දෙයක් කරන්න එපා කේෂ් හොදද?

කේෂ් - හ් - හරි අයියේ.

යසස් - ඔය වාචාල කට පොඩ්ඩක් වහගෙන ඉන්නවා හරිද පල්ලෙහාට ගියාම.