LINCOLN POINT OF VIEW
"Anong balak mo samin?" I gave him a hard look when his soldiers started to tie us with a rope. "Papatayin mo na ba kami?"
He didn't try to answer me! Nagsimula siyang maglakad papalayo at sumakay sa kabayo niya. Maya-maya pa ay may Tatlong kalesa ang dumating. Hinila kami ng mga tauhan niya at isinakay sa kalesa.
No one bothered to talk even Seb and Fiona shut their mouth. "Are you okay?" I asked Fiona when I noticed tthe tears in her eyes.
"Yeah!" Mahinang sagot niya at umiwas ng tingin.
"Papatayin ba nila tayo?" Tanong ni Seb na ngayon lang nagkaroon ng lakas ng loob magsalita.
I didn't asnwer his question instead I close my eyes. Sumandal ako sa likuran ng iniupuan ko at hinayaan ang sariling hindi muna mag-isip.
"Andito na tayo, baba na! Bilisan niyo!" Sigaw ng isang tauhan kaya agad akong tumalon pababa ng kalesa.
Umihip ang malamig na hangin at dumampi sa balat ko. The familiar scent, the sea behind our back. The wishing well near at the two beautiful trees. Ang mga batang naglalaro sa gilid ng dagat. Ang mga puno at halaman. Pati ang huni ng mga ibon na tila sumasabay sa ihip ng hangin. The familiar faces and the the palace in front me right now.
Alam kong nanggaling na ako dito! Minsan may mga ala-ala sa isipan ko na kusang bumabalik ngunit umaalis rin. But the memory of this place still remained in my mind.
I know I was belong here!
Seven years ago I started dreaming about some scenarios. A women with a beautiful face and a cute little boy.
A scenario with me and a man practicing how to use sword, using Arrows and a.....
Naagaw ang atensiyon ko ng isang lalaki sa di kalayuan. Pinapagalaw nito ang tubig papunta sa inuman ng mga kabayo. "Elias..." I said when I noticed the familiar scratch on his hand.
Lumingon siya sa dereksiyon namin at agad na nagtama ang aming mga mata. Napatigil siya sa ginagawa at unti-unting naglakad papunta sa amin.
Ngunit bago pa siya makalapit ay hinila na kami ng mga nakahawak sa amin papasok ng palasyo.
He look so confused.
Seven years ago when I started to know more about my dreams. I discovered a lot about it. It's not a dream! It is a memory from the past!
My own memories! Ang akala nila ay nabura nila sa alala namin lahat ang tungkol sa nakaraan. Ngunit hindi ang sa akin!
My heart start beating faster when we entered at his place. Sa tanggapan ng hari! I still remembered that I used to be here before.
Listening to him while reading me a book. It is the place we use to bond!
Napatigil kaming lahat ng mapansin ang nagkalat na mga basag na bagay sa sahig!
"Anong nangyarin?" Sigaw ni King Roda sa mga tagasilbi na tumigil sa paglilinis noong dumating kami.
"Kamahalan, ang mga bisita niyo gumawa ng gulo, galing sa Levero ang isa sa kanila at ang isa naman ay galing sa Bloosam! Ang isa ay hindi namin matukoy kung saan nanggaling." Paliwanag ng kararating lang na lalaki na halos kaedaran lang ng hari.
"Nasaan na sila? Ang reyna? Nasaan ang aking asawa?" Nag-aalalang tanong ng hari.
"Kritikal ang lagay ng reyna, Kamahalan!" Malungkot na balita nito na agad na pumukaw sa akin. Bumilis ang tibok ng puso ko. "Ang mga taksil naman ay kasama ni Prinsesa Flora na tumakas. Ang babae sa kanila ay tiyak akong wala ng buhay!" Dagdag pang ulat nito.
