RUNAWAY | TAEKOOK ✓

X.

Lan aşırı hızlı 10. Bölüm olmadı mı? İki hafta oldu mu yayınlayalı?

Fici yayın büyücez daha. 500 yorum sınırı koyuyorum. Yorumlarda sikişin de çoğalın hadi.

...

İyi okumalar.

...

///

Sen Bana Yakınım Desen De Hep Uzak

///

Elbette ki ona vurmaya çok meraklı değildim. Bu benim de hoşuma gitmiyordu. Hatta elimde kalan sızı onun yanağından kaynaklı olmasından benim de ciğerim parçalanıyordu ama bir süre sonra onun beni ne kadar etkilediğini de düşünmüştüm, daha çok bir fark etmeden ibaretti. Belki de hep farkındaydım ama ona kıyamıyordum.

Ruth'dan artık bir ses gelmiyordu. Sert nefesleri veya ıkınmaları yoktu şu an. O yüzden baş başaydık, bana kırgın gözlerle bakıyor ve sanki böyle bir şeyin olmasına mümkünat vermiyormuş gibi delicesine gözlerinden yaşlar akıyordu. Duygu durumumu sabit tutmak çabaladım. Ben de üzülüyordum ama yapacak bir şey yoktu.

Sıkıntılı bir nefes verdim, bir iki adım arkamdaki yatağa oturdum ve saçlarımı iki elimle geriye attım. Yumuşak yatakta beklerken gözlerim Ruth'un bedenine kaydı. Bu kimdi Tanrı aşkına? Neler yaşanmıştı merak ediyordum ancak sormayacaktım daha fazla, anlatmıştılar işte. O sırada aklımda birkaç şey daha aydınlandı.

Ben Jungkook için adam öldürmüştüm. Kimse için kimseyi öldürmezdim ben.

Jungkook ağlamalarını daha da hızlandırdı, daha da şiddetli ağlıyor, daha da dikkat çekiyordu. Ağzından hıçkırıklar kaçıyor ve ona bakmamı istiyordu, ona bakıp pişman olmamı özür dilememi ve sarılmamı istiyordu. Onu artık tanıyordum içinden geçenleri anlayabiliyorum.

Benden bir adım bekliyordu ama ona bunu vermeyecektim. Yavaşça önüme adımladı, çekingen tavrı ile suçlu çocuklar gibi elleri önünde geldi bana. Sonra dizlerinin üzerinde oturdu. Ellerini ayırıp dizlerime koydu.

Ona bakmak önümdeki cesede bakmaktan daha zordu. Gerçi cesede bakmak benim için zor değildi. Beni gerçekten tanısa hiç mi korkmazdı? Bir kere bile mi?

"Özlüyorum seni. Beni salma... beni hayatından salma. Bunu yapma. Her şeyi salacak kadar rahatsın, öyle ki katil bile olmuşsun ama bana yapma bunu. Bana da diğerleri gibi davranma."

Onun böyle konuşmasını sevmiyordum. Özellikle de son yaptığı şey ağırdı. Onunla sevişmem için bana ilaç vermesi fazlasıyla berbattı. Biliyorum, o an ben daha fenaydım ama kesinlikle ilacın etkisinden irademe yenik düşmüştüm. Normalde zaten onu istiyordum ama farkı kendime sahip çıkmamdı. Ayrıca onu salamazdım. Salmamıştım da, bu hareketlerim saldığımın bir göstergesi değildi. Aksine üstüne titriyordum şu an.

İşte bakış açılarımızın farkı bu şekilde düşününce gayet ortadaydı. Sevgi içinde böyleydi. Farklı yönlerden bakıyorduk olaylara.

Eğer onu salsaydım hastaneden çıkınca onu da hayatımdan çıkarırdım. Bin kere kendimi tatmin etmek için onu kullanırdım. Bunu ona yapmaya gönlüm el vermezdi. Çok şey diyebilirdim aslında. Gittiğimi söyledi, neden bana bana hiç inanmıyordu?

Onun bana bağımlılığını biliyordum. Sevgili olduktan sonra sürekli ortalıktan kaybolmak onun işine mi gelecekti? Onun nasıl kuruntu sahibi biri olduğunu biliyordum. Sürekli birilerini öldürmem sürekli yer değiştirmem gerek demekti. Nasıl ikisini bir anda yürütecektim? Ben hayatıma kimseyi alamazdım ki. Ağzımı aralayıp demek istedim.