RUNAWAY | TAEKOOK ✓

XX.

20. Bölüm şerefine yorumları doldururuz muyuz hm? Tam istediğim bölüme denk geldi sayı.

Severek yazdığım bir bölüm oldu. Umarım hoşunuza gider. 1k sınır, 200 vote koyuyorum. İyi okumalar.

Düzenleme/not: bu bölümden sonra ilk bölüme bir göz atmayı deneyin, kafanızda iki karakteri de oturtmuş olacaksınız ve iki karakterin bakış açısının fici nasıl değiştirdiğine şahit olacaksınız.

___

///

Kaçtığımız İlk Gün

///

Altı ay sonra

Jungkook;

"Canım al krokiyi kaybetme."

Taehyung'a seslenmiş ve ben de arayışıma devam etmiştim. Biraz endişeli görünüyordu, ben ise rahattım. Dediğim planı almış ve çantasına sıkıştırmıştı. Aslında iki dakika önce çıkmamız gerekiyordu ancak ben biraz oyalanıyor ve galiba onu sinir ediyordum.

"Jungkook hadi, geç kaldık."

"Aşkım tokalarımdan biri kayıp."

"Başlatma Jungkook tokana. Hadi dedim!"

"Ama altın sarısı o tamam mı? Kaybedemem!"

"Ben sana çıkınca daha güzellerini alırım."

"Olmaz ben onu istiyorum. Tokalarıma ilk iltifat ettiğinde bu tokayı görüp de ettin."

"Daha güzel iltifat edeceğim sana çıkarsak."

Yatağın altına da baktığımda nihayet düşen tokayı gördüğümde hemen yatağı çekip, altın sarısı tokamı almıştım. Taehyung kollarını birbirine bağlamış ve tek ayağını yere vurup beklerken oldukça sinirli ve stresli duruyordu. Masum masum tokamı cebime attım. Şükürler olsun bulmuştum! O da rahat bir nefes almıştı.

"Tamam hadi gidelim artık."

"Taehyung durur musun?"

"Tanrı aşkına Jungkook güvenliklerin tam değiştiği saatte bunu yapmamız lazım, aksatırsak ne yapacağız? Şuan boşalmış bile olabilir, oraya asla vaktinde yetişemeyeceğiz."

"Çok gerginsin!"

"Senin yüzünden, saçma sapan iş çıkarıyorsun başımıza! Şimdi neden gelmiyorsun mesela?"

"Cipslerimi alacağım, acıktım! Bağırma, senin yüzünden yakalanacağız!"

"Benim yüzümden mi yakalanacağız ha?"

Bana dik dik bakıyordu ve yüz hatları tamamen gerilmişti. Kaşları daha da yukarı kalkmış ve ağzının içinde dilini tur attırıyor gibiydi. Onu gerçekten sinirlendirdiğimi fark ettiğimde cipsimi yavaşça açmış ve ardından sırt çantamı takmıştım. Yanına gülümseyerek gitmiş, onun birazcık yumuşamasını dileyerek yanağına öpücük bırakmıştım.

"Seni çok seviyorum. Ben inanıyorum ki buradan kaçacağız ve sonra seninle çok güzel bir hayat yaşayacağız."

Hala sinirli duruyordu ve öpücüğüm ona etki etmediği için bir tık üzülmüştüm. Ancak kaçacağımız için bunu ertelemeye karar verdim çünkü eğer şimdi durup ağlarsam beni burada öldürebilirdi. "Deliler Hastanesi'nden inanarak kaçamazsın ama Jungkook."