RUNAWAY | TAEKOOK ✓

XVIII.

Merhaba.

Nasılsınız? Fici sakın unuttum demeyin, döverim. Sadece 1 hafta oldu.

Yorum sınırı geçmedi tabii ki... Size kalırsa 2 yıla anca yb gelir 😒

130 vote 600 yorum sınırı bırakıyorum bu sefer. Umarım hoşunuza gider bölüm.🥺😍
(şu emojileri de kullanmayı hiç kendime yakıştırmıyorum öğğ)

İyi okumalar bebekler.

\\\

İlk Öpücük

///

Dört ay sonra

Artık havaların biraz daha soğuduğu döneme girmeye başlamıştık. Üzerime kalın tişörtlerden birini giymiş ve ellerimi ceplerime sokarak sürekli ısıtmaya çalışıyordum. Aradan dört ay geçmişti ve üzerimde inanılmaz bir miskinlik vardı. Yine de kendimi bir şekilde ayıltmaya ve tüm planlarımı gerçekleştirmek için motive etmeye çalışıyordum.

Taehyung gerçekten çok sadık bir insandı ve bu ona iyice aşık olmama neden oluyordu. İnanılmaz bir karakterde, hem çok güçlü hem de sevdiğini sonsuza kadar koruyup kollayan ve ilgisini esirgemeyen birisiydi. Bu yüzden aşkım gittikçe yükseldi, körüklendi ve o kalbimin en büyük tahtına sahip oldu.

O şuan başkasına aitti ama bugün her şey bitecekti. Onunla ileride sonsuza kadar mutlu yaşayacaktık.

Dört ay benim için gerçekten uzun ve katlanılması zor bir süreçti. Onun sürekli sevgilisiyle buluşması ve her buluştuğunda aklımda o sahnenin canlanması kaçınılmaz bir olaydı. En iyi planı yapmak istedim, en iyisi neyse onu yapmak istedim. Her gün düşündüm ve çalıştım. Hatta gerekirse Taehyung ile bile buluşmadım... 

Tamam bu yalandı, buluştum.

Çok seviyordum onu, aşırı kıskançtım. Bana artık arkadaş olarak bakmasın, özel biri olarak görülmek istiyordum.

Bugün zor da olsa Dabin denen o kadının artık misafirlerle görüşme programının farklı günlere alındığını bir şekilde ilettim. Elbette bunu yapabilmemin Namjoon sayesinde büyük bir payı vardı ve hastanenin babama ait olmasının da. Onu Taehyung ile buluşmadan bir gün öncesinde buraya çağırmam lazımdı ve ben de şimdi kapının önünde duruyordum.

Yaptığımın kötü bir şey olduğunu farkındaydım evet ancak bu yanlışında doğru şeylere yol açacağını düşünüyordum. O ve benim kader çizgilerimiz aynı yolda ilerliyordu ve bir şekilde bu yolu açmak gerekiyorsa benim de bazı engelleri ortadan kaldırmam gerekiyordu.

Hepsi bizim için aşkım.

Kapıdan içeri uyuşuk bir şekilde yavaşça girdim. Çevremde Namjoon hariç kimse yoktu, bu yüzden beni biraz daha rahat hissettiriyordu. Şimdi içimde yavaşça ortaya çıkmaya başlamış bir heyecan hissetmeye başladım ve bu heyecan ellerimin terlemesine neden olmuştu. Yoksa az önce ben üşüyordum.

Kadın da heyecanlı görünüyordu, başını hızla kapıya doğru çevirdiğinde beni görmesi ile bir hayal kırıklığına uğramıştı sanki. İnce sesi odayı doldurdu. Şuan kameraların hiçbiri çalışmıyordu ve koridordakiler de öyle. Hepsine boş görüntüler yüklenip açık doldurulacaktı.

"Siz kimsiniz? Taehyung nerde?"

“Bugün gelmeyecek?”

Kadın aniden ayağa kalktı. Yüzünde inanılmaz bir korku oluştu. Parmak uçları masadayken yutkundu. “Ona bir şey mi oldu?”