RUNAWAY | TAEKOOK ✓

XIX.

İyi okumalar canlarım. 700 yorum ve 150 voteyi görür müyüz??? Yerim sizi, devam okumaya son gaz ✨🤍

--

///

Birazcık Sinir Krizleri

///

-

6 Ay sonra

Havada inanılmaz güzel bir güneş bulunmaktaydı ancak bu güneş, yalancı güneşti. Yeterince ısıtmıyor ve soğuk havaya göğüs geremiyordu. Yapraklar çoktan dökülmüş ve onlardan eser kalmamıştı. Zaman hızlı akıyordu, aşkımın yanında çok hızlı akıyordu.

Ben hiç çekinmiyordum, onun yanına kaçmaktan hiç çekinmiyordum. Belki yatakları birleştirememiştik ama gizlice onun yanına kaçıyor ve odasında uyuyorduk işte. Ona bir şeyler anlatıyordum, dediği üzere biraz çenem düşükmüş ama sorun olmadığını çünkü ben geceleri yatakta konuştuğumda hemen uykuya daldığını söylüyordu. O beni çok seviyor yahu...

Yani sevdiğinden uyuyordur herhalde sıkıcı olduğumdan değil?

Her neyse. Zor dönemlerden geçmişti yalan yok. Hissizleşmiş görünüyordu, ihanete uğramak onun canını çok sıkmıştı ve Taehyung'um biraz bozulmuş görünüyordu. Kıyamam ben ona... Ama çillin yaptı Taehyung.

Toparlıyorduk biz biraz. Sanırım o ihanetten sonra kaçma planlarını ertelenmişti. Depresyona girdiğini söyleyebilirim, öyle ki grup terapilerinde bile sanki buna istekle katılıyor ve biraz rahatlatmak amacıyla psikiyatristlerin önerdiği şeyleri düzgün bir eda ile yapmaya çalışıyordu.

Bu süreç zarfında onun rol yaptığını da fark etmiştim. İnsan içine karıştıpı çoğu zaman başka biriymiş gibi davranıyor ve adının değişik isimler olduğunu söylüyordu. Luhan gibi... Wonyoung gibi... Kesinlikle rol kestiğini anlamıştım çünkü benim yanımda o her zaman aynı Taehyung idi ve zaten gidip sorduğumda itiraf da etmişti. Buranın hapishaneden daha iyi olduğunu ve rol yapmanın gereksinimi olduğunu söylemişti.

Benimle bunları paylaşması o kadar hoşuma gidiyordu ki...

Şimdi ise biz iyiydik. Soğuk havaya karşın kalın kalın giyinmiş ve o beni salıncakta sallıyordu. Aşıktım ona, benim için burayı cennete çeviriyordu. Deli oluyordum, beni göklere uçuruyordu. Artık aramıza kimse giremezdi, üçüncü bir kimse yoktu. Sadece ben ve o...

"Daha yükseğe Taehyung!"

"Biraz daha zorlarsak yükselmek yerine yere yapışacaksın."

"Bana ne-ağğ! Evet!! Uçur hadi!"

Yine de beni kırmamış ve daha yükseğe sallamıştı. Şuan yaşadığım huzur çok güzeldi ve dışarıda yaşamıma devam etseydim asla bu günlere gelemezdim. Her zaman doğru seçimler yapmama bayılıyordum. Ben harikaydım!

Biraz daha sallanıp, en sonunda yere adımımı bastığımda hala yerin sallanıyormuş gibi hissetmem ile onun koluna girdim hemen. Biraz yağmur çiselemeye başlamış ve o da beni indirmişti. Yoksa imkanı yok ben biraz daha saklanırım.

"Nasıl bu kadar sallanabiliyorsun? Ben küçükken bindiğimde midem bulanırdı."

"Aman ya aşkım, sen de hemen çıt kırıldım olma."

Bunu dememle kıkırdamış ve sonra yetmemiş gibi başını geriye atıp omuzlarını hareket ettirerek gülmesine devam etmişti. "Ah! Tanrım! Jungkook bazen beni cidden çok güldürüyorsun."