DIE4ME | Taegi

On bir

Önceki bölümde sorduğunuz sorulara cevap veremeyeceğim. Zaten biliyorsunuz. Bölümü A Little Death dinleyerek yazdım.

***

Komutan Taehyung, uzun süredir ilk defa bu kadar çaresiz hissediyordu. Min Yoongi, kollarında ağlıyordu.

Bahçede çıkan kargaşada neler oldu anlamamıştı. Yoongi, adama sinirlenip saldırmamıştı bile. Yalnızca olduğu yere çöküp ağlamaya başlamıştı. Komutan Taehyung, oğlanın ufacık kalmış bedenini kucaklayıp koşarak odasına getirmiş ve kapıyı kilitlemişti. Dışarıda kavga sesleri geliyordu. Birilerinin onu çağırdığını duyabiliyordu ancak umrunda değildi. Düşündüğü tek şey kollarında ağlayan oğlandı. Yoongiyi rahatsız olmaması için bırakmak istemişti ancak oğlan kolunu öyle sıkı tutuyordu ki Taehyung'un canı acıyordu.

Ne söyleyebileceğini bilmiyordu. Böyle bir durumda ne söylenirdi ki zaten? Komutan Taehyung'u delirten merakı sonunda son bulmuştu. Eksik parça bugün yerine oturmuştu. Sonunda neden Yoongi'nin seri katil olduğunu biliyordu. Ancak pişman hissediyordu. Keşke bu kadar merak etmeseydi.

"Yoongi."

Sessizce fısıldadı. Kollarındaki çocuk acı içinde olmasına rağmen sessizce ağlıyordu. Onun kızarmış suratını ve kesik nefeslerini fark etmişti.

"Yoongi, kafanı kaldır. Düzgün nefes al, lütfen."

Sözleri ona ulaşıyor muydu emin bile değildi. Bir kolu ile suratını tamamen kapatıp diğer eliyle de komutanın kolunu sıkıyordu. Komutan Taehyung, yavaşça kolunu yüzünden çekmeye çalıştı tek eliyle. Yoongi tüm gücünü kullanıyor gibiydi, bu yüzden o da canını acıtacağını bilse de tüm gücüyle kolunu çekti. Sonunda onun mahvolmuş yüzünü gördüğünde kalbinin sıkıştığını hissetti Komutan Taehyung. Ne yaptığını bile bilmiyordu, onu hemen sıkı bir kucaklaşmaya çekti.

Böyle yapılırdı, değil mi?

"Yoongi, gitti o. Bir daha asla buraya gelmeyecek. Bir daha asla seni rahatsız etmeyecek. Bundan emin olacağım."

Yumuşak sesiyle bir yandan ağlayan bedenin sırtını okşadı Taehyung. Bir hıçkırığın oğlanın dudaklarından yuvarlandığını duymuştu.

"Her şey iyi olacak."

Yoongi'nin kollarınında kendi beline sıkıca sarıldığını hissetti. Parmakları sırtına batıyordu.

"B-beni buldu."

"Onu öldürdüm ama beni buldu."

Taehyung bir eliyle Yoongi'nin omzuna yaslanmış başını okşadı yavaşça.

"Onu öldürdüm, komutan. Öldürdüm. İlk onu öldürdüm. Bana dokunan ellerini kestim. Bana bakan gözlerini çıkardım. Benim nefesimi kestiği gibi onun nefesini kestim."

Taehyung, Yoongi'nin güçsüz sesini duyduğunda gözlerinin dolmasını engelleyemedi. Ona belli etmek istemedi, ayakta durması gerekiyordu.

"Evet,

Dedi.

Doğru olanı yaptın Yoongi. Ölmesi gerekiyordu."

"Ama beni yeniden buldu."

Yoongi'nin sesi biraz daha sakindi. Hala ağlıyordu.

"Hayır. Öldü o. Seni bulamaz."

"Beni buldu, babası geldi. Senin bile bulamadığın o sırrı şimdi herkes biliyor."

Yoongi çekilip Taehyung'un gözlerinin içine derince baktı.