MÛTENÂ +18 (final oldu)

Final

Son kez merhaba!

Bildiğiniz gibi vedalar çok zordur. Ama bu hikaye için son bölümü okuyup yorumlamanızı, oylarınızı bekliyorum. Umarım en az benim kadar okurken keyif almışsınız. Beni instagramdan takip etmeyi unutmayın* ulduzmakh ❤️

Hangi yan karakterlerin başrolde olmasını istiyorsunuz? Buraya yazabilirsiniz. 

Keyifli okumalar! 

***

Zaman gerçekten de hızlı geçiyordu. O günden itibaren aklımdan çıkmayan birçok şey vardı. Üzerinden 10 gün geçmesine rağmen içim içime sığmıyordu. Rüyalarımda bile onu görüyordum. Zaman hızlı geçiyordu ama zihnim benim tam tamına 10 gün öncesinde kalmıştı. Annemle konuşmamızdan sonra düşünceliydim. Andıç'la zaman geçirdiğimde bile düşünceliydim. Bana ne olduğunu sorduğunda yaptığım tek şey 'hiçbir şey' demek olmuştu. Israr etse de çok düşünmüştüm kararımı verdiğimde ise ayaklarım beni buraya getirmişti. Yanımda sevdiğim adam olsa da kalbim titriyordu.

"Geri dönsek mi?" Elimden sıkıca tutarak beni kendine çekti. Dışarıda yine karlı hava vardı ve biz arabanın içinde oturmuştuk.

"Sevgilim, sen ne istersen onu yaparız." Sıkıntılı iç çektiğimde ona baktım. Üzerinde siyah kazak vardı. Siyah ona çok yakışıyordu, saçları ise dağınık halde alnına dökülmüştü. Sakallarını birkaç gün önce kesse de hafifçe uzanmıştı. Babası avukatına Andıç ile görüşmek istediği talebini göndermişti ama o istemediği için görüşememişti. Bu on gün içinde Ceren'e ulaşamıyordum. Andıç, annesinin yanında olduğunu telefon aramaları yerine ona da mesaj yazdığını söylemişti. Araları soğuk değildi fakat Andıç'ın dediğine göre Ceren abisine, ona söylemediği için bozulmuştu. Fakat anlayışla karşılamış, bugünlerde annesinin yanında olmasının daha iyi geleceğini söylemişti. Elif hanımla tanıştığım için şu an Andıç'a ne kadar kızdığının farkındayım. Yine de Ceren'in yanına gitmesi gerektiğini o da biliyordu.

"Galiba görüşmem gerekiyor."

"Bunu istiyor musun?" Başımı iki yana salladım. "Öz annemin yanına gitmek daha kolay olmuştu." Her şeyi yapan adamın yanına gitmek ise yabancı hissettiriyordu.

"İstersen ben de gelirim."

"Onunla yalnız kalmak istiyorum. Eminim ki açıklaması gereken tonlarca şey var."

"Anlıyorum." Bir şey demedi ve bir anda beni kendine çekerek saçlarıma öpücük bırakmıştı.

"Her şeyin bittiğini unutma tamam mı? Babam şu an ait olduğu yerde. Annemin intikamını aldım. En önemlisi sana verdiğim sözü tuttum. Bu yüzden babanla rahatça görüşebilirsin."

Kesinlikle haklıydı. Artık eskisi gibi korkmuyordum. Daha rahattım. Andıç sayesinden herkes yaşaması gerektiği acıyı yaşamıştı. Bu yüzden daha iyi hissediyordum kendimi. Görüşün başlamasına beş dakika kaldığını görüp ondan ayrıldım.

"Seni burada bekleyeceğim."

Başımı sallayıp yanağına öpücük bıraktıktan sonra araçtan inmiştim. Yanağıma çarpan soğuk havadan dolayı nefes alamıyordum. Yanaklarımın kızardığına emindim. Soğuktan kaçıp korkunç gerçekliğe doğru ilerlerken kalbim delicesine çarpıyordu. Görüşün geçirileceği alana doğru yönlenirken birkaç bedene çarpmıştım. Gelen kişilerin çoğu rahatça yerlerine otururken ben kalan boş masaya geçmiştim. Ellerimi bacaklarımın arasına sokuşturup başımı eğdim. Kalbim delicesine çarpıyordu. Acaba ne olacaktı? Nasıl birine benziyordu? Onu tanıyabilecek miydim? Masanın yanında ayak seslerini duyduğum an başımı kaldırmak zorunda kaldım.