SEXεμπερδέματα

κεφάλαιο 7

"Ενταξει νομιζω Άλκη μπορουμε να τη συγχωρέσουμε. Δεν έγινε τίποτα για ένα μικρό και αθώο ψεματάκι..αλλά να είναι το τελευταίο μικρή!" Μου είπε με αυστηρο τόνο και με αγκαλιασε

"Μμ δεν ξέρω..." Θα τον βρισω , δεν αντεχεται

"Άντε να πιουμε τωρα τις μπυρες , η Ωραιοζήλη μονο που δεν μου χυμηξε οταν ακουσε πως θα τις εφερνες' Αχ τον συμπαθω τοσο πολυ τον Πετρο

"Λοιπον η Ωραιοζήλη δεν θα πιει. Είναι τιμωρημενη !" Τι ειπε μολις τωρα ; Δεν θα πιω ; Δεν σου τα ειπαν καλα αγορακι , εφερες ενα καφασι μπυρες , θα πινετε ολοι και εγω οχι ;

"Τι ; Δεν είμαι μωρο, δωσε μου τη μπυρα" Και πηγα να πιασω μια αλλα το χερι του με σταματησε

"Δεν είσαι μωρο , αλλα οι πραξεις σου αυτο δειχνουν! Ποιος ξερει και τι αλλα ψεματα εχεις πει." Ε αυτο παρα παει. Τον χαστούκισα και σηκωθηκα και εφυγα τρεχοντας. Δεν κοιταξα πισω μου βεβαια.

Δεν πήγα στο ξενοδοχείο εκεί , σίγουρα θα με έβρισκαν , οπότε πήγα σε ενα μπαρ να πιω λιγο και να ηρεμησω. Έκαστα στο μπαρ και παρηγγειλα ενα ποτο. Σκεφτομουν τον Άλκη και όλη του τη συμπεριφορά. Πραγματικά δεν τον καταλαβαίνω καθόλου. Στο chat ήταν τόσο γλύκος και εδω μόνο ειρωνεία , υφάκι και καχυποψια. Ενταξει το τελευταιο είναι λίγο λογικό. Αλλα να με τιμωρει λες και είναι κηδεμόνας μου.

Τις σκέψεις μου αυτές διέκοψε το κινητό μου που χτυπούσε. Ήταν η Άννα , της το εκλεισα φυσικα. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Δεν ήμουν ετοιμη. Ήμουν εκνευρισμένη με όλους . Ενταξει όχι με όλους , με τον εαυτό μου και τον Άλκη. Ενω έπινα το ποτό που είχα παραγγηλει , ξανα χτύπησε το τηλέφωνο μου αλλα αυτη τη φορα απο αγνωστο νουμερο. Δεν ειχα ορεξη για φαρσες. Οποτε το απνεργοποιησα εντελως. Κανενα παιδι απο το σχολειο θα ηταν. Έλεος και αυτοι , οτι θυμουνται χαιρονται.

Ήταν ήδη 3:30 και είπα να φύγω, δεν ήθελα να ανησυχει άλλο η Άννα. Όταν έφτασα έξω από το ξενοδοχείο με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Είδα τον Άλκη να με περιμένει φανερα εκνευρισμένος. Δεν του έδωσα σημασία και συνεχισα για το δωματιο μου. Τοτε με επιασε απο το μπρατσο και με εσφιξε

"Τι θες ; Με πονας. Αφησε με!" Πονουσα πολυ αλλα με εσφιξε ακομα περισσοτερο

"Ωραιοζήλη θα σε ρωτησω μια φορα κατι και θα μου απαντησεις ειλικρινα" Ειχε θρασος. Σιγα μην απανταω σε οτι με ρωταει με τετοιο υφακι

"Άσε μου το χερι. Με πονας" του ειπα με εντονο τονο. Δεν αντεχα. Αλλα ματαια γιατι απλα που το ξεσφυξε πολυ λιγο

"Που ήσουν;"

"Οριστε;"

"Κατι σε ρωτησα. Που ησουν;" Πολυ αγριος βρε παιδι μου

"Πηδιομουνα, έχεις προβλημα;" Πως μου ηρθε να του πω αυτο
Με χαστουκησε

"Πας καλα ; Τι κανεις ;"

"Εχεις αναστατωσει τρια ατομα με την παιδιαστικη σου συμπεριφορα και τολμας να εχεις και ειρωνεια. Το ξερεις οτι η Άννα πάνω κλαιει; Και εσυ δεν σηκωνεις το γαμημενο τηλεφωνο σου. Ωραια φίλη είσαι!" Η Άννα κλαιει εξαιτιας μου! Γαμωτο Άλκη!

Τον παρατησα και ετρεξα πανω στην Άννα και αυτος με ακολουθησε , μη χασει! Οταν ανοιξα την πορτα ειδα την Άννα να κλαιει και η διπλα της τον Πέτρο να την παρηγορει. Έτρεξα στην αγκαλια στης για να της ζητησω συγνωμη

"Ωραιοζήλη.....Ωραιοζήλη μυριζεις αλκοολ, που ησουν; " μου ειπε φανερα ανησυχη. Ολοι με κοιτουσαν για να μαθουν που ημουν. Ειδικα ο Άλκης. Αλλα δεν θα του δωσω αυτη τη χαρα

"Θα σου εξηγησω μετα γλυκια μου , ηρεμησε τωρα. Πετρο μπορειτε να μας αφησετε λιγο μονες σε παρακαλω" Τον αλλο δεν τον ανεφερα καν. Αδιαφορω πληρως!