(GRIEGO COUSINS #1)
Seven years after his mother's tragic death, Angelus Griego's father, Simon Griego, made a life-changing decision to marry a wealthy businesswoman with a troubled past and a sick child. Angelus, known for his charm, intelligence...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Miss Farida, kailangan mo po kumain ng hapunan. Hindi po kayo nananghalian kanina," one of the maids on the intercom said.
"I am not hungry."
"Pero kailangan po talaga, Miss. Bilin po ni Donya Yelena at Sir Angelus."
"I said I was not hungry, okay?" I said, a bit annoyed, and turned the intercom off.
Bumalik ako sa pagkakahiga at wala sa sariling pinanood ang kanina pa nag-p-play sa aking laptop. Puro hilata at tulog ang ginawa ko buong araw. I watched two movies and ended up more depressed when I accidentally chose a not-happy-ending one.
I tried watching anime, but my mind is wandering somewhere. Nakatagilid ako at tulala sa screen, wala roon ang atensyon. I'm starting to think about morbid things again.
Um-absent ako ngayong araw dahil wala ako sa mood. I was fine when I woke up. I thought that an absence was nothing. Ngunit ngayon ay kinakain na ako ng kung ano-anong bagay.
What if they did a lot of quizzes, reporting, and groupings while I wasn't there? I don't have friends in my class. Mahihirapan ako kung sakaling may groupings. Reina texted me a while ago, and I just said I caught a slight fever.
Those thoughts are not my dark ones, but they affected me so much. Kinakabahan ako at pakiramdam ko ay behind na ako sa isang absent lang.
The characters on my screen are talking, but I can't hear a thing. My heart's beating harshly, and I can feel it in my throat.
I should've come to school. What if they did a lot? What if I get left behind? Paano kung may ipinagawang hanggang ngayong araw lang?
Shit.
Napatalon ako nang may biglang humalik sa aking pisngi. Muntik na akong bumalikwas kung hindi ko lang naamoy ang pabango ni Angelus. Gulat akong napalingon sa kaniya. He's in a suit, and his hair is still perfectly waxed.
"What were you thinking about so hard that you didn't notice me?" He grinned.
Shit. I was thinking hard again!
"Kauuwi mo lang?" seryosong tanong ko.
"Yes." Aniya at umupo sa tabi ko.
Dahan-dahan akong bumangon. It's still six in the evening. Akala ko hindi siya makakauwi agad kahit na sinabi niyang maaga siya. He said he was busy.