"ဆိုတော့...ငါတို့နဲ့မတွေ့ဖြစ်တဲ့ ၂လအတွင်းမှာ မင်းနဲ့ဆော့ဂျင်က ငြိမ်းချမ်းရေးယူလိုက်ကြပြီပေါ့"
"အင်းးး"
Eunwoo နဲ့ Mingyu က ဂျောင်ကုရဲ့ရုံးခန်းကိုအလည်ရောက်လာကြသည်။ သူတို့လဲ သူတို့မိဘတွေရဲ့လုပ်ငန်းတွေမှာ ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေကြပြီဖြစ်လို့ အားလပ်ချိန်သိပ်မရှိပေမယ့်... အချိန်ရရင်ရသလို သုံးယောက်သားတွေ့ဖြစ်ကြ၏။
"ငါ့မှာ သူနဲ့အဆင်ပြေဖို့ . သူတို့ကျောင်းကိုနေ့တိုင်း ချောင်းပေါက်မတတ်သွားပြီး အောက်ကျို့လိုက်ရတာကွာ...။ ငါ့ရဲ့ကြိုးစားပုံတွေကို မင်းတို့သာမြင်ရင် . ဂုဏ်ပြုလက်မှတ်တွေဘာတွေတောင် ပေးချင်သွားကြမှာကျိန်းသေတယ်"
"အဲ့လောက်တောင်ပဲလား..."
"အဲ့ဒီထက်တောင်ပိုဦးမယ် . ငါ့ရဲ့ဆော့ဂျင်က တကယ့်အကြောတင်းလေး။ ဒါပေမယ့်. အဲ့ဒါလေးကပဲ တကယ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ"
"ငါ့ရဲ့ ဆော့ဂျင်တဲ့' သူ့အပိုင်ကျနေတာပဲ .. ဟားးဟားး"
"မင်းတို့စောင့်ကြည့်ထား . တစ်နေ့ကျရင် ဆော့ဂျင်က ငါ့အပိုင်ဖြစ်လာစေရမယ်"
"အေးပါကွာ . တကယ်ဖြစ်လာပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးပါတယ်"
"နောက်ဆိုရင် မင်းတို့နဲ့တွေ့ချိန်တောင်ရမယ်မထင်တော့ဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
"အခုချိန်ကစပြီး ငါ့ရဲ့အားလပ်ချိန်တွေက ဆော့ဂျင်အတွက်ဖြစ်သွားပြီလေ။ တစ်ခုတော့ရှိတယ် . ငါအားတဲ့အချိန်မှာ သူ့ဘက်ကငါနဲ့တွေ့ဖို့အဆင်မပြေဘူးဆိုရင်တော့ .. အဲ့လိုအချိန်မျိုးမှာ မင်းတို့ ငါနဲ့တွေ့လို့ရတယ်"
"ပြောချင်တာက ငါတို့ကမင်းအတွက် ဒုတိယဦးစားပေးပေါ့လေ ဟုတ်လား...ကျေးဇူးတင်စရာပဲ"
"သူ့ဘက်. ငါ့ဘက်အားတဲ့အချိန်ဆိုပေမယ့်. အဲ့လိုအချိန်ရရင်ရသလောက် ဆော့ဂျင်ရဲ့အချိန်တွေကို ငါ့ဘက်ကအပိုင်စီးထားမှ သူ့ရဲ့ရည်းစားထားချိန်တွေကလျော့သွားမှာလေ"
"ဟုတ်ပါပြီ. ဥာဏ်ကောင်းလှပါပေတယ် ဂျွန်ဂျောင်ကုရယ်..."
"မင်းဘယ်လိုဆက်လုပ်မယ်စဉ်းစားထားလဲ ဂျောင်ကု... ဟိုက playboy နော်. မင်းကအတွေ့ကြုံရှိတာလဲမဟုတ်ဘူး. မင်းအတွက်ရင်လေးတယ်"
