Mafya Gelin

Derin öfke

Mafya Gelin 19.BÖLÜM

Kurtulamadığım hastanede,çatı katında,sonsuza dek yok olduğunu düşündüğüm göz yaşlarım tekrar akmaya başladı.
[Göz yaşlarımızı geri getirdiğimize göre hikayemize devam edebiliriz evet:)]
Nefret ediyordum..bu hissettiğim suçluluk duygusundan nefret..ediyordum!
Ve bu nefret bir süre sonra birine dönmeye başladı.
Tamam belki bunlar benim suçumdu ,tamam belki suçluyum ama...beni suçlu konumuna getiren biri var.
Ve o kişi...
A-burada ne yapıyorsun?
Aaron'un birden arkamda belirmesi ile tırstım.
-aa şey ben.."hızla aktığını unuttuğum göz yaşlarımı sildim"
A-ağlamayı bırakmalısın...
-ben ağlamıyorum.
A-hadi ya(!)
-...
-yani..bilmiyorum işte..
A-yemek yedin mi?
-aç değilim.
A-aç olup olmadığını sormadım. Yedin mi yemedin mi?
-hayır..yemedim.
A-güzel, hadi gel beraber yiyelim.
-Aaron aç değilim dedi-
Aaron kolumdan tuttu ve gitmek istemediğimi bile umursamadan beni hastanenin çatı katından indirdi. Merdivenlerdeyken ona defalarca durmasını söyledim ama hiç takmadı.
-Aaron bırak beni!
A-Mary..(sesinde acı vardı)lütfen dur artık hayata dön. Tae uyandı ve artık iyi olman gerekmez mi? Ben de buradayım yanındayım ..mike da öyle.. bana sorunu söyler misin lütfen..neden uyumuyor, yemek yemiyor ve ağlayıp duruyorsun..
-Aaron..her şey çok karıştı ve yoruldum. "Kendime şaşırıyorum..bunları ben mi söylüyorum??"
-çok yoruldum ve bıktım..artık tehlikede olmak istemiyorum...
A-..bunu çözeriz..iyi olabilirsin Mary ama kolaya kaçıyorsun..
-biliyorum..ama ben o kadar güçlü değilim Aaron..ne Tae'nın babasından ne de suçluluk duygumdan kurtulabilirim.
A-iyi de senin bir suçun yok Mary..eğer Tae'nın senin yüzünden bıçaklandığını sanıyorsan..ve bu yüzden kendini suçluyorsan..cidden seni sorgularım.
-...
A-eğer Tae'nın gerinde olsam ben de seni kurtarırdım hem de hiç düşünmeden.
-ne..
A-yani..oradaki ben olmak isterdim.
-"anlamayan bir ifade takındım"
A-..sence de çok açık değil mi Mary... yeterince açık olamadım mı??
"Bana doğru bir adım attı..sonra bir adım daha.."
-"kekeleyerek" Aaron..ne yapıyorsun..
A-açık oluyorum Mary..

Bana biraz daha yaklaştı. Normalde gitmem gerekirdi..uzak durmam... ama donup kalmıştım.
Beni duvar ile arasına aldı ve yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
A-neden anlamıyor gibi yapıyorsun?
-..Aaron hayır..
A-sen de hissetmiyor musun Mary?bunun ismi aşk..
-hayır..
A-ve sen..onun için endişelendikçe..ben çok çok çok üzülüyorum Mary..neden benimle ilgilenmiyorsun?..benim de mi bıçaklanmam gerek..
-Aaron hayır! "Sesim beklediğimden çok daha yüksek çıkmıştı" "çıkmalıydı da"
A-neye hayır Mary..
-ben..aman tanrım! "Hızla Aaron'u ittim"
"Bana dehşetle bakıyordu"
-"başımı iki yana sallayarak ona baktım""gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.."
-benim..yemek yemem lazım ..ve hayır yalnız yiyeceğim..."konuyu değiştirip unutmaya çalışarak oradan koşarak uzaklaştım"
...
Merdivenlerden koşarcasına inerken birine çarptım.
-ben çok üzgünüm..
Başımı kaldırdım ve çarptığım kişiden biraz uzaklaştığımda yüzünü gördüm...Tae ..tam gözümün içine bakıyordu.
Ve gözlerinde..öfke vardı..