Mafya Gelin

Aldatılmak

Buradan acilen kaçmalıyım!!!

Kendimi o kadar kötü hissediyorum ki .. sanki yağmur beklerken üstüme asit yağmıştı..sanki öldüğüm halde beni tekrar öldürmüşlerdi...gözlerimden akan yaşlar gözlerimi yakıyor beni kör hale getiriyordu.

Ona kandığıma inanamıyorum. Nasıl..nasıl bu kadar salak olabilirim??!
Hangi hakla beni ...beni kaçıran adamı hangi hakla severim?!

Eğer burada daha fazla kalırsam Tae beni duyabilirdi.daha kötüsü kaçmamı engelleyebilir ve hatta beni öldürebilirdi!
Çok sessiz ama hızlı bir şekilde aşağı kata geri indim.. dış kapıda alarm vardı..oradan birinin izni olmadan çıkamazdım. Yukarı kata odama "orası hiç benim odam olmadı!" çıktım ve camı ardına kadar açtım. Ancak burası atlayamayacağım ,atlasam da kesin bir yerlerimi kıracağım,kadar yüksekti .
Dolabımı açtım ve benim için hazırlanan hiçbiri bana ait  olmayan kıyafetleri birbirine bağlamaya çalıştım..
kah*%*in elim titriyordu!

Kıyafetleri olabildiğince sağlam bir hale getirdim ve camdan aşağı sarkıttım..
O anda adımı söyleyen ve evde beni arayan birinin sesini duydum.. Tae geliyor!

Zaten hızlı olsam da beynim çok karışıktı ve bir şekilde düşünceler beni bir nebze de olsa yavaşlatıyordu.. bir süreliğine düşünce ve duygularımı geriye attım ve sadece kaçmaya odaklandım.."he bir de ölmemeye"

Camın dış kısmına geçtim ..şu anda sadece bu kıyafetler beni kurtarabilirdi.. ve Tanrıya şükür de öyle oldu..
aşağıya inmeyi yarılamıştım ancak ..bir sorun vardı.. kah*%*in ki kıyafetler yeteri kadar uzun değildi..yere en az 2 metre var!

Burada yapabileceğim tek şey ayak ve bacaklarıma güvenmekti.
Yere sert bir şekilde düştüm. Canım yanmıştı ama buna değerdi.  Hızla villadan uzaklaşmaya başladım.
Deli gibi koşuyordum ,hiç ara vermeden hiç soluk almadan koşuyordum.. ve en sonunda otoyola vardım..

Ben..o kadar şanslıydım ki.. bu sefer gözlerimdeki yaşlar mutluluktan aktı.. bir araba geçiyordu.
-hey ..hey hanımefendi.. yardım edin..lütfen!
Arabanın önüne geçtim.
-beni..beni söyleyeceğim yere götürebilir misiniz ..size yalvarırım..lütfen.

Hanımefendi-Ah..olmaz benim..
-Lütfen yalvarırım hayat ve mah meselesi lütfen 🥺!!
H-ahh..tamam gel.
-ah şükürler olsun çok çok teşekkür ederim.."ağlıyordum.."
Arabaya bindim ve gideceğim adresi söyledim..Roy'un evi..
Biliyorum..belki de çok yüzsüzüm ama..başka kimsem yoktu ki..ondan başka kimsem yoktu ve ben onu..ben onu aldatmıştım. Ben iğrenç biriyim ..belki de bunları hak ediyorumdur.. ama ne olursa olsun..ben de yaşamak istiyorum.
H-kızım..neden ağlıyorsun??
-ben..bir süredir araba bekliyorum ve kimse beni almıyor .Annemin cenazesine bile gidemeyecektim ve bu..beni üzdü sadece ..sizi rahatsız ettiğim için çok üzgünüm.
" bu kadına gerçeği söylersem ne tepki verir, beni alır mı bilemiyordum . Bu yüzden ona az da olsa doğruluk payı olan bir yalan söyledim.."
Bu bir nevi doğruydu bu ;annemin ve babamın cenazesine az daha yetişemiyordum..
h-rahatsız olmadım ki kızım . Başın sağ olsun.Özür dilemene gerek yok.
-"gözümdeki yaşları sildim " sağ olun. bebeğiniz kaç aylık? "Kadının hamile olduğu gayet net bir şekilde anlaşılıyordu."
H-7 ay bir haftalık.
-yaa sizin adınıza çok sevindim.
H-teşekkür ederim.. sen kaç yaşındasın ismin ne bakalım?
-ismim Mary.. 19 yaşındayım.
H-aaah ne kadar da gençsiin. Hayatını doya doya yaşa tatlım.. tamam mı?
-Tamam.."hayatta kalacaksam.."

Tam üç saat yol gittik ve sonunda...tanıdığım sokaklara geldim.
Ne şansmış ki abla da iki sokak ötede oturuyormuş. Onun iyiliğini asla unutmayacağım:)

-gerçekten size ne kadar teşekkür etsem az.
Çok çok sağ olun. Siz olmasanız-

Abla kolumu tuttu. Yüzü şefkat doluydu..
H-tamam tamam..rica ederim :)
-tekrar sağ olun .  dedim ve arabadan indim.

Karşımda Roy'un binası duruyordu ve ben daha fazla dayanamazdım onu o kadar özlemiştim ki! "Ancak içimde bir his vardı ve bana..yapma diyordu"
İç sesimi şu anda dinleyecek halim yoktu ve hızla yukarı dairesine çıktım.

Kapısını çaldım..açmadı
Tekrar çaldım..açmadı
Tekrar ve tekrar sertçe çaldım..ve açtı.
-Rooyy!" Hızla ona sarıldım.."
-Mary???
-Roy seni o kadar-
Roy'un odasının önünde..yarı giyinik bir ..kız vardı!!
Yavaşça Roy'dan uzaklaştım..
R-Ah Mary ben..
-Roy sen ne halt ettiğini sanıyorsun??!
R-Mary ..
Artık göz yaşlarım istem dışı olarak fışkırıyordu. Bunu ..yani nasıl??
-Rooyy bu da kim?!
Biraz daha dikkatimi topladığımda Roy'un da tişörtünün yerinde olmadığını fark ettim.
Aman Tanrım yani.. evet ben bir pislik yapmıştım ama bu..bu çok fazla değil miydi?!
R-Mary lütfen-
-çek elini!
R-burada konuşmayalım.
Beni kolumdan tuttu ve her zamanki o ..buluştuğumuz evin önündeki kafeye getirdi ve masaya oturttu.

R-Mary ne yapmamı bekliyordun ki??
-Ne?!
R-Tam bir aydır ortalıkta yoktun Mary!
-KAÇIRILMIŞTIM ROY!!! "Patladım"
R-Ne?!
-ve sen..sen yetkili birine bile haber vermedin! Ve bunu bir fırsat olarak kullandın!
R-Hayır Mary-
-Sen..biz beraberken de ..Aman Tanrım! Biz birlikteydik geç gelmelerinden her zaman işin olmasından..FARKLI KOKMANDAN..anlamalıydım!
R-...
-Nasıl..nasıl bu kadar saf ve salak olabilirim!
Hayır nasıl bu kadar alçak olursun?  
R-kaçırıldığını söyledin..Mary sana yardım edebilirim bunu polise bildiririz merak etme!
O pis elleriyle elimi tutmaya kalkıştı..
-bırak elimi! Seni manyak pislik?!
R-Mary yeter!
-neye yeter he!
Bu sefer kolumu çok daha sert tuttu ve beni kafeden çıkardı.
-Ah..Roy ..Roy canım acıyor bırak!
-Sana bırak dedim!
"En sonunda sinirlerim artık kendi elimde değildi"
Ve bacağının arasına tekmeyi indirdim.
R-Aaagghh seni or#**u ç*%**^ğu!

Artık bu dünyada değildim "en azından beynim değildi" ancak gözlerim beni yanıltmıyorsa..kaldırımda duran simsiyah bir araba ve içinden çıkan üç adam gördüm...