🌊වැහිකෝඩ | Non - Fiction

වැහිකෝඩ 34

#තිස්_හතරවන_කොටස 💜️

අම්මත් ඇවිත් මට බැනලා කොණ්ඩෙත් පිහදන් ගේ අස්සට ගියායින් පස්සෙයි මට ආධ්‍යාත්මික සුවය දැනුණේ..යකෝ එහෙනම් චූටි මං හිතන් ඉන්නවටත් වඩා මං ගැන ගොඩක් දේවල් දන්නවා...මූ ඒ කියන්නේ එහෙම දෙයක් දැනගෙන තමයි මගෙන් ඇහුවේ දවල් අරම..ඒ කියන්නේ මූ දන්නවා මං නුරාග්ට ලව් කියලා..ඒත් යකෝ මූ දන්නේ කොහොමද ඒක..ඇරත් කොල්ලෙක් ඉන්නවා කියලා කිව්වනම් කමකුත් නෑ තව..මූ යකෝ ගත්ත කටටම කියපිනෙ මන්ත්‍රී පුතා කියලා..හුකනවා දාලා..මට වෙන්නෙම හොඳ හොඳ කෙළි..මං මොකටත් දවල් පොරට ඇත්ත කිව්වේ හොඳ වෙලාවට..නැත්තං යකෝ මං තව ටිකක් චාටර් මං බොරු කිව්ව හන්දා..මූ ඒ කියන්නේ මං අනිත් කරපු දේවල් දන්නවද..නෑ නෑ යකෝ ඒකනම් වෙන්න විදිහක් නෑ..මූ නම් මහම මහ ඇම්ඩෙක්..එළියට අරන් ආපු ජොකත් ඇඳගෙන මං ගේ අස්සට ගියේ මළ ගෙදර යන්න ලෑස්ති වෙන්න..අපි තුන්දෙනාටත් තේත් හදලා තිබ්බා..චූටි නම් තේ කියලා වතුර උගුරක්වත් ආවට පස්සෙ බිව්වේ නෑ අමාරුයි..අප්පිරියාවයි කියලා..

අපි ඔක්කොමලා ලෑස්ති වෙලා මළ ගෙදර යනකොට හතටත් ළඟයි..අපේ පැත්තෙ වගේ නෙවෙයි ගමේ ගොඩක් කට්ටිය මළ ගෙදරට ඇවිල්ලා හිටියා..අපේ පැත්තෙ උපරිම පනහයි හැටයි..මෙහේ එහෙම නෙමෙයි දෙසීයක් තුන්සීයක් එනවා..ගමේනේ..

සීතාච්චයි මැරුණු ලලිතා පුංචිව බැඳපු, මනුස්සයයි ගෙදට්ට එන අයව අඬ අඬ පිළිගන්නවා..සීතාච්චා අඬන විදිය දැක්කම මට නම් දුකත් හිතුණා සිරාවටම..අර මාව පොඩි කාලෙම නැත්තටම නැති කරපු අම්මගේ පොඩි මල්ලි කියන පාහර බල්ලාත් හිටියා ඇස් මානෙම..

"හනේ ලොකු පුතෙ උඹලා ආවද..බලහන්කො රත්තරනේ දරුවට වෙච්චි දේ..මං පව්කාර වුණා දෙයියො මගේ දරුවාගේ මළකඳ දකින්න තරම්..අනේ මගේ දුවේ.."

සීතාච්චා අපිව දැක්කා පස්සෙ තව අඬන්න ගත්තෙ අපි ඔක්කොම එකට පුංචි විතරක් නැති අඩුව දැකලා වෙන්නැති..

"අඬන්නෙපා අම්මේ..මොනා කරන්නද..නංගි ගෙනාපු ආයුෂ ඔච්චරයි නම් අපිට කරන්න දෙයක් නෑනේ..දුකයි තමයි අම්මේ..ඒත් මොනා කරන්නද අපි.."

ඔන්න ඒ පාර අම්මත් පටන් ගත්තා..සීකෙ මට නම් දැන් ටිකක් මොකක්ද වගේ..මට අඬන්නද හිනා වෙන්නද කියලා තේරෙන්නේ නෑ..මං චූටිත් එක්ක එකතුවෙලා පැත්තකට ඇවිත් ගහලා තිබ්බ හඩ් එකක් යටට ඇවිත් වාඩි උනා..මෙතන්ට පේනවා අම්මා අඬන විදිහ..