#පනස්නවවන_කොටස 💜️
Special note
මං තාම කැම්පස් ගියපු කෙනෙක් නෙවෙයි..කැම්පස් ලයිෆ් එක සම්බන්ධව අඩුපාඩු තියේවි..ඒක නිසා වැරදි තැන් තියෙනවා නම් සමාවෙන්න...
"දැක්කනෙ මුන්ට වෙච්චි දේ උඹලටත් ඒ දේ කරගන්න ඕනි ද.." ?
"නෑ ජේෂ්‍ය්ඨතුමා.."
"හොඳයි..එහෙනම් මේ සැරේ ප්‍රාසාංගිකා එක වෙන්න ඕනි සුපිරියටම..පුළුවන් නම් එකෙක් හරි සකන්ඩ් බැජ් එකෙන් දාපල්ලා බලන්ඩ එක වින් එකක්..."
"හොඳයි ජේෂ්‍ය්ඨතුමා.."
"තොපි එහෙනම් අපිට උඩින් යන්නද හදන්නේ.."
"නෑ ජේෂ්‍ය්ඨතුමා.."
"එහෙනම්..උඹලට ඕනි පරාද වෙන්නද..තොපෙ අම්මා තාත්තා කඳුලු දාඩිය වගුරුවලා හම්බ කරලා එවන සල්ලි වලින් තොපි පව්කාරකම් කර කර ඉගෙන ගන්නෙ..තොපිට ඕනි නැද්ද ඉගෙන ගන්න..පව්කාර හැත්ත.."
අපි එකෙක්වත් ආයෙ වචනයක් කිව්වෙ නැ..උටම එපාවෙලා යනකම්ම..මොකද එහෙම නැතොත් මුන් නැති වැරදි අරන් වචනයක් කිව්වත් ඒක වැරැද්දක් කරලා අපිට කෙළවනවා..මුන්ගෙ තියෙන්නෙම අමානුෂික කම..මට පේන්ඩ බැ..කැම්පස් එක අස්සෙ නවකවදය කියන්නෙ මං නම් දකින විදියට නොවෙන්න ඕනි දෙයක්..සමායෝජනයක් වෙනුවට ඒකෙන් වෙන්නෙ අලුත් උන්ගෙ කායික මානසික දෙකම කන එක..එහෙම උනහම සමහර කොල්ලො කෙල්ලො ඒක දරාගන්න බැරුව කරන්නෙ කැම්පස් ගමන නවත්තන එක..එහෙම උන් ඉන්නවා නෑ නෙවෙ..
"බලපන් තෝ නිසා මටත් බැනුම් අහන්ඩ උනා..ඇරත් බලපන්කො දැන් හිඟන බල්ලො දෙන්නා වගෙ ඇඳුමුත් අනික් පැත්ත ගහන් ඉන්නෙ කොහොමද කියලා..ලැජ්ජ නැද්ද බන්.."
"හරි හරි බන් වුත්ත..උන් බලපන්කො බන්..මේක පුදුම කෙළියක්නෙ යකො..උන්ට ඕනි විදිහට ද අපි ඉන්න ඕනි.."
"දැන්වත් කට පියන් ඉඳපන්..උඹ කියවන් ගියෙ රෙද්දටද..කරපු වැරැද්ද පිළි අරන් කට පියන් හිටියනම් හෙන ගහනවද.."
YOU ARE READING
🌊වැහිකෝඩ | Non - Fiction
No Ficciónකොලු හැඟීම්,කොලු වචනෙන්ම ලිවීමි ! 🔞 මෙය සමරිසි ආදර කතාවක් වන අතර සුරංගනා කතාවක් නොවේ.එසේම මෙය යතාර්ථය තුළින් ලියවුණු කතාවක් වන අතර සැබෑ අන්තර්ගතයන්ද අඩංගු වේ.ඔබ සමරිසි කතා කියවීමට අකමැත්තක් දක්වන අයෙකු නම් නොකියවන ලෙස ඉල්ලා සිටීමටද කැමැත්තෙමි.මෙහි...
