Break the Boundary

Prologue

Prologue

May mga panahon talaga na minsan, sinubukan ko nang tuldukan ang kuwento ng aming buhay. Yao’y nababalot ng hikbi, galit, lungkot, saya at pagmamahalan. I was trying to build a wall between me and him so that we cannot see each other again. But then…that was blown by the wind and that wall was destroyed.

Today is my birthday. Marami ang tao sa bahay namin. Si Mama ang nag-invite sa kanilang lahat para pumunta. Ako ay nakatayo lang sa balcony habang dinadama ang malamig na simoy ng hangin. How beautiful having a person who truly loves you. I wondered what it feels. Siguro ang sarap sa pakiramdam ang mamahalin ka ng totoo, hindi ba?

“Diego!” My friend Bruce came.

My heart started to palpitate again. Ito ang madalas nararamdaman ko sa kaniya na kailan man ay hindi ko talaga kayang ipaliwanag. He was with Cian. Ang pinakagustong babae ni Mama na kinamumuhian ko naman.

“Come’n…” I waved my hands to him and of course, I just threw a glimpse to Cian who’s smile cannot measure.

Nakaukit sa aking labi ang ngiti ngunit…may bahid pa rin ng lungkot.

Ngumisi si Bruce sa akin at binuksan ang gate. Iginiya niya si Cian papasok.

Nang nasa loob na sila ay  agad kong inalokan ng upuan. Mabilis akong kumilos at humigit ng upuan.

“I’m glad that you’re here!” eksahederang wika ko at umupo sa tabi nila. Bruce remained staring at me.

My face blushes. Naramdaman ko ang kalabog ng aking dibdib. Si Cian ay humawak sa aking biceps. Tinapunan iyon ng tingin ni Bruce. His eyes crinkled while staring at it. Dahan-dahan kong pinalis ang kaniyang kamay at umayos ng upo.

“Thanks for inviting us, Diego.” Cian said happily and tried to put his hands back on my arms.

Actually, si Bruce lang ang inimbita ko. Hindi ko alam kung bakit nandito si Cian. I fucking hate this girl lalo na dahil siya palagi ang nirerespeto ni Mama kaysa sa akin. She always have my mom’s respect.

“Oh My God! Thanks you’re here, Cian…” si Mama na may bitbit na tray of foods.

I smiled bitterly while watching her walking towards us. Nilapag niya sa mesa ang pagkain at tinulak si Cian upang mas lalong mapalapit sa akin kahit halos wala nang espasyo ang namagitan sa amin.

“Mom!” I yelled. “ Stop doing that, okay? I hate being forced,” I said. My brows furrowed and cursing in mental.  Matalim kong tinitigan si Mama.

Ang sama-sama ng loob ko sa pinagagawa ni niya sa akin. Ni minsan hiniling ko na sana…sa ibang Ina na lang ako nabuhay. Sana...sa ibang kamay ako napunta nang sa gayon ay maranasan ko ang nararanasan ng iba.

“Bagay naman tayo, Diego…” Wika ng babaeng pinandidirian ko. Her eyes glistened but I just looked away.

Sa tuwing nakikita ko si Cian, hindi humuhupa ang galit ko. Ang feeling closed niya kasi. Madalas niyang inaamin na gusto niya ako kahit hindi ko naman talaga tinatanong. I often got mad at her because she thought that I was attracted to women. No! Lalaki ang nais ko. I felt like a dump being decided by someone. I have my own decisions.

“I want you to marry her,” Mom said. Iyon ang dahilan kung bakit ako nanigas sa inuupuan ko. Hindi ko nga nagalaw ang mga pagkaing dinala ni Mama sa akin.

Nakapukol kay Bruce ang mga titig ko. Tanaw ko sa mga mata niya ang lungkot. I won’t be better without him. Hindi ko kakayanin na pati ang bestfriend kong lalaki, ay iiwanan ko dahil lang sa desisyon ni Mama. I want to marry Bruce instead of Cian. I hate girls.

“But, I don’t like her.” I said in a baritone voice.

Namula ang mata ni Mama. Hindi ko alam kung galit ba iyon o pagkadismaya. Padabog siyang umalis sa harapan namin. Nasa kalayuan na siya no’ng sumigaw siya.

“You’d better die if you won’t marry her!” Galit ang tono ng pananalita niya pagkatapos ay tuluyan na siyang naglaho sa aking mga mata.

I can feel bitter life. No one dare to save me from here. There’s always  clouds of darkness that covers my happy days.

Nasasaktan ako. I played with many girls.  Ilang beses ko nang sinubukan na ikonekta ang sarili sa kanila para lang maramdaman ko ang sinasabi nilang pagmamahal pero wala e. Nasasaktan ko lang sila dahil pinaasa ko. Paano kasi, habol ng habol. They want me to notice them but everything’s worsen. I made scars to their heart.

Pagkatapos ng kainan, umalis ako ng bahay. Iniwan ko sina Cian at Mama.

I ran at the street wearing my fake smiles. Inaliw ko ang sarili ko sa pagmamasid sa paligid upang maibsan ang aking lungkot. It’s actually my birthday. But...why do my Mom tangled me?

I stopped walking when a BMW car lowered it’s  speed in front of me.

“Where are you going?” that was Bruce. Nakangisi siya sa akin habang sinusundan ang bawat hakbang ko.

“At Cossete Bar. I want to enjoy these moments.” I said at muling ibinalik ang mata sa dinadaanan ko.

Nang sipatin ko ang aking relo ay mag alas sinco na pala ng hapon.

“Sakay, sasama ako…” Huminto siya sa gilid ko.

I know that he’s my friend. Kahit kailan, hindi ko siya mahindihan.

Agad naman akong pumasok sa loob ng sasakyan niya  umayos ng upo. I buckled the seatbelt and then I looked outside.

Mabilis ang takbo ng sasakyan niya kaya ilang minuto lang ay nakarating na kami.

Woho! There are a lot of girls.  Margarette was standing at the pole. Hinubad niya ang suot niyang damit na pang-itaas at ang stripes niyang pants. Naka-panty at bra nalang siya.

Umupo kami sa round table at katabi ko si Bruce. Um-order kami ng tequila at vodka. Maliban doon, may mga iba pang inumin ang ni-request ko sa bartender. May mga beer at iba pang liquors.

“I want to play girls. More girls to come!” Tinaas ko ang baso ko at nilaklak ito.

I don’t know if I am just tipsy or drunk already. I just noticed that Bruce breath heavily.