Break the Boundary

Chapter 16 Chasing the Footprints

Chapter 16
Chasing the Footprints

Tumakbo na nga ako palayo. Tumungo ako kina Aling Bella bago tuluyang bumuhos ang ulan. Nando’n sina Franceska at pinapatulog si Jengkey. Nilalamig na ako. Bitbit ni Franceska ang bag ko at niyakap ang sarili niya. Lumapit ako sa kaniya at yumakap din.

“Kung doon ka sana sa bahay, e di…naalagaan ka ni Mama ro’n.” I caressed her hair st ipinatong ko ang baba ko sa ulo niya.

Ngumiti siya sa akin at yumakap pabalik. Nilalamig din si Jengkey kaya hinubad ko ang jacket ko at pinasuot sa kaniya. My baby was cold. Baka magkasakit siya.

“Ayos lang kuya, mas maganda nga, e.” She pouted at me.

“Ang alin? Ang lamigin?” I laughed a bit.

The rain keeps on falling. Nagpahinga na lang muna kami sa tindahan ni Aling Bella at hinintay na huminto ito. Naghahalu-halo na ang emosyon ko ngayon. May kaba, galit, lungkot at awa sa sarili. I know that there’s always rainbow after the rain.

No’ng humupa na ang ulan, agad akong tumayo at nagpara ng kotse. Binuhat ko na si Jengkey at pumasok na sa loob. Tamang-tama talaga na nakaandar na ‘yong makina at nakaalis na kami ay muli na namang bumuhos ang ulan.

I traveled my eyes outside. The rain keeps on falling. Humilig si Ceskang sa balikat ko at umidlip. Si Jengkey naman ay nasa mga braso ko. This feels like a family. Okay na ako sa ganitong sitwasyon. Kuya Jazz knows that Ceskang is with me. Hindi niya naman ako tinatanong pa ng kung kahit ano. Mabait din naman siya sa akin.

“Dad…I'm hungry,” si Jengkey. Nilapag ko siya sa kutson at tumayo.

Tinitigan ko siya. Kaya siguro iniwan ito ng Ina dahil sa sobrang takaw sa pagkain. Katatapos nga lang kumain tapos kakain na naman? Diyos ko!

“Ako na ang magluluto, kuya.” Alok ni Ceskang sabay tayo.

Tumango nalang ako at binuksan ang laptop. Hindi pa nga ako nakapaglaba dahil sa sobrang busy. Nag-study muna ako habang nasa tabi ko naman si Jengkey. Walang suot na tsinelas at kitang-kita ko ang pusod niya. Pinasuot ko muna siya ng damit ni Franceska dahil maliit naman ang batang ‘yon. Kasya naman sa kaniya at sumang-ayon naman ang dalaga na hiramin ko ‘yon. After I studied some lessons, naglaba ako. Pumasok na ako sa banyo at doon nalang naglaba.

Pagod ako pagkatapos ng lahat. I laid myself on the bed while eyes are on the ceiling. Isang bata ang tumalon sa akin at yumakap. Akala ko palaka na nakapasok sa loob ng hotel!

Pinisil niya ang magkabilaang pisngi ko. Malagkit ang kamay niya. Hindi ko alam kung ano ang kinain niya sa mga oras na ito. Ang gabi na, akala ko natutulog na ito kasama si Francesca.  Diyos ko ang batang ‘to. Tapos na itong kumain at huwag niyang sabihin sa ‘kin na gutom na naman siya.

“Ba’t hindi kapa tulog?” Tanong ko kay Jengkey na ngayo’y nakayakap sa akin.

“Kasi, ayaw ko kay ate Ceskang. Malikot, e…” She pouted. Magulo pa ang buhok niya.

Dinala ko siya sa sink. Hinugasan ko ang kamay niya at pinalitan ang suot niyang pang-itaas.

“Dad, may I ask?” Jengkey raises her brows.

“Yes?” I scrunched up my nose.

“Who’s this?” Nanlaki ang mata ko sa aking nakita. Tinuro niya ang lalaking kasama ko sa frame.

Mabuti nalang at hindi binasag ni Mama iyon. It was Bruce and me at the Finland’s View. Doon namin binuo ang mga pangarap namin noon. Ang magtayo ng sariling pamilya at magkaroon ng buhay na puno ng kaligayahan. Libre ang mangarap sabi nila. But…once your dreams will be destroyed, you’ll be experienced the worst thing. I was the one who suffered, dreaming with the person who broke my heart.

I never averted my eyes on that frame. It was the day when he confessed his feelings and the that day, I was happy. Very happy.

“Is this your friend?” Jengkey asked.

I took a deep breath and averted my eyes on her. Nilapag ko sa mesa ang frame at binuhat si Jengkey. I smiled even though my heart were filled of melancholy. I missed the feeling of being with him, cuddling and sharing what we want to be in the future. Ngayong naalala ko na hindi pala ako ang taong maging kasama niya sa future niya, hiniling ko nalang na sana maging maligaya siya.

“Yes, he’s my friend.” I smiled, bitterly. I remember how Bruce gave his time to me. I remember how he smile with me. Ang saya ko noon. I thought that the boat where we sailed on together won’t turned to another way but I was wrong. I thought that we’ll sail on the path of happiness. That’s just my thought, anyways. Just a thought.

Dinala ko si Jengkey sa higaan at kinumutan. Tiningnan ko siya habang mahimbing na natutulog. My arms is her pillow. Mahimbing ang tulog niya. She has this angelic face and I was so happy for having her. We both have the same fate. We’re living on the same roof with the same history. Pareho kaming iniwan.

Hindi kaagad ako nakatulog. Bruce is on my mind. Palagi kong naririnig ang paghikbi niya sa harapan ko kanina habang nakaluhod. I was afraid this time would come na ako na ‘yong sasakal sa kaniya. I told him that he is now free but my heart clinged on him. My heart wants to hold him forever but my mind always told me that he must be free and seek the path of truth na hindi puwede ang maging kami. Am I right? Loving on the same sex is a sin. If that happens, I will be one one to judged myself if the boundary I’ve set would be destroyed. I was hurt because he did. But… he was hurt, because I left him sobbing. Hindi ko rin alam kung totoo iyong mga luhang iyon o sadyang nagsisisi lang siya dahil sa pagpili sa akin.

My eyes still opened. Hindi ako makatulog kahit na pinipilit ko nang ipikit ang aking mga mata. Kumikirot nalang ito kaya bumangon ako. I was about to open the door when someone is knocking. Sa ganitong oras, may tao pang gumagala sa bawat room? Hindi rin naman siguro ito guwarda. Hindi ko ‘yon binuksan. I just opened my account at nag-scroll lang. Ilang minuto pa ang lumipas bago natahimik ang pagkatok.

Naagaw ang atensyon ko sa notification ng aking Instagram. Pasado alas Onse na pero bukas pa ang account ni Bruce? Hindi na kami friends sa Facebook pero sa Ig, oo.

@BruceDelaCruz

You're better than her, Dinasaur.
I'll wait you to comeback.

591,818 likes, 80,000 comments. Ang famous niya. Sino ang pinariringgan niya?

He often called me Dinasaur. Bago pa man ako pumasok ng bahay noon no’ng hinatid niya ako, tinawag niya ako sa nickname na ‘yan.

Gezz…it makes me overthink. Ayaw ko nang iisipan iyon. Pinatay ko ang cellphone ko nang nakaramdam na ako ng antok. Isinaksak ko na ito sa charger at bumalik na ako sa pagkakahiga. I hugged Jengkey and off the lampshade.

I woke up, may mga kanin na sa mesa. I know it was Ceskang who prepared it all. Maaga siguro siyang nagising jung kaya’t naipaghanda niya ako. Ngayon ko ulit ito naramdaman. Ang gigising sa umaga na may kanin sa mesa at kape. I smiled. Hindi pa gising si Jengkey. Narinig ko ang lagaslas ng tubig sa banyo. Si Franceska iyon, naliligo na siguro.