Break the Boundary

Epilogue

Epilogue

BRUCE

Bruce invited me to attend his birthday. Of course, makikita ko na naman siya ngayon. Kahit bad boy siya sa paaralan namin, crush ko ‘yon. Hindi sa sinabing baliko na agad ako. I don’t know why my days suddenly brightens when I found him every day.

“Bruce, saan ka ngayon?” Hindi ko namalayan na sa katititig ko sa bulaklak na nasa loob ng aking BMW, tinitigan din pala ako ni Cian.

Ngumisi lang ako sa kaniya. I want to lie. Alam ko na kapag malaman niyang kay Diego ako pupunta, tiyak na sasama ito. E, linta ito ng buhay niya, e. Nakakairita! Buntot pa ng buntot sa kaniya. Akala mo kung sinong tao na nangangarap na mapunta sa kaniya si Diego. Huli kana, sis!

“Ba’t ayaw mo kasing sumagot? Nahihiya ka ba? Sasama ako.” Hinawakan niya ang braso ko pero agad ko naman itong pinalis.

Pumasok ako sa kotse at hindi na lang siya pinansin. Maganda rin naman siya, masyado lang papansin.

“Kay Diego ako pupunta dahil birthday niya. Ako lang ang invited,” tingnan natin kung makakasagot ka pang babae ka!

Hindi siya nagpatinag. Umupo siya sa tabi ko at sumenyas na paandarin. Masama ko siyang tiningnan at hinigpitan ko na lang ang paghawak sa manibela.

“Naiinip na ako, Cian. Tigilan mo nga ako!” Sigaw ko sa kaniya pero hindi siya nagpatinag. Bagkus ay ngumisi pa ito at sumandal sa upuan.

“‘Wag ka nang mag-alala. Kahit hindi ako imbitado, makakapasok pa rin ako,” ang lakas ng loob niya. Paanong makakapasok, e, kailangan may invitation card? Napakagaling mag-illusion itong babaeng ‘to. Parang sinong prinsesa na papasukin ni Diego sa palasyo niya.

Tingnan lang natin kung makakapasok ka!

Agad akong umalis. Tahimik lang siya sa upuan niya pero nakangiti sa harap ng cellphone. Naloko na talaga yata ‘to.

“But you’re drunk, Diego! You can’t just dance while you are drunk! Baka mapaano pa iyang mga babae diyan!” Imbis na matuwa si Diego ngayon, umalis siya ng bahay niya at pumunta sa bar. Mabuti na lang at sinundan ko siya.

Bago siya umalis kanina, duda talaga ako na hindi siya masaya sa birthday niya. He was force by his mother to marry Cian. At alam ko kung gaano niya ka-hate ang babaeng ‘to.

“Are you trying to stop me, Mr. dela Cruz? Go away from me and find some girls! Don’t meddling me cause you don’t know how to pleasure me! You don’t know how to bring me to heaven where I can rest my soul! At first, I thought…I’m fine, perfectly fine. But you’re such my Mom! You often decide for me! Don’t you remember that we’re friends? Why can’t you support me? Why won’t you let me dance with her?!” Galit niyang sigaw sa akin. I know, he was just driven by his emotions kung kaya’t nagawa niya akong sigawan sa maraming tao. Ayos lang, basta para sa kaniya.

He looks so weary. Alam kong kahit ganito siya ka-bad boy, may pangarap siya sa buhay. He was sobbing and I can see in his eyes how tired he was. Gusto ko siyang damayan. Gusto kong puntahan siya sa bahay nila dahil sobrang nag-aalala ako no’ng inihatid ko siya sa bahay nila at ilang oras ang lumipas ay tumawag siya sa akin. He was crying. Hindi pa nga niya nasasagot ng maayos ang tanong ko sa kaniya kaya nag-aalala rin ako.

“After you graduated, you will marrying Margarette. His father is a business man and...I know, he can help you grow,” si Daddy.

Muli na namang tumayo ang mga balahibo ko sa batok. Arrange marriage kami ni Marga. St ito ang napagkasunduan ng magulang namin. Gusto ko siyang tanggihan pero... naghahanap lang ako ng timing. Paano ko ba talaga matatakasan ito? Sobrang nalilito na ako sa buhay ko!