Bölüme başlamadan önce oy verir misiniz lütfennnnnn 😔💗
Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım. Oksijen maskesini çıkarıp nefes almaya çalıştım.
Odanın içini inceledim neden hiç kimse yoktu?
Perdeler çekilmişti.
Komidinin üzerinde duran telefonumu elime aldığımda bayıldığım günün üstünden tam bir gün geçtiğini gördüm. Bugün okula gitmem gerekiyordu.
Asır'a söz vermiştim!
Hızla ayağa kalkıp kolumdaki serumu çıkardım. İnternetimi açtığımda WhatsApp'dan Asır'ın yazdığını gördüm.
Kurtarıcım kişisinden 4 yeni mesaj...
"İyi misin?" (23.00)
"Neredesin?" (09.00)
"Seni göremiyorum, gelmedin mi?" (10.30)
"Lütfen iyi ol Umay." (22.00)
Saat şuan gecenin dördüydü. Bu kadar uzun süre uyumam inanılır gibi değildi.
Hızla üzerimi değiştirip kapıyı açıp çıkıyordum ki ailemin kapıda beklediğini gördüm. Herkes koltuklarda oturuyordu.
"Umay?" Deyip hepsi ayaklanınca Poyraz da bana sarıldı.
"Eve gidelim." Dediğimde hepsi yüzüme şaşkınca baktı.
"Yatman gerekiyor," dedi Adal.
Ben mızmızlanınca Ali birden beni kucağına aldı. Bacaklarımı beline dolayıp başımı boynuna gömdüm. Bu sıra annem de odamdaki yastıkları düzeltti.
Ali beni yatağa bırakırken ellerimi sıkıca sardım inmemek için.
Güldü.
"Yavrum,"
"Abi, yatmayacağım işte." Beni bu sefer oturur pozisyonda indirip hemen yanıma oturdu ve beni göğsüne çekti.
Derince bir nefes alırken başını saçlarıma koyup eliyle kolumu okşamaya başladı.
Tekrar uykum gelirken Mert abim de içeriye girip kapıyı kapattı.
"Güzelim, ne zaman uyandin?"
"Daha yeni. Ama uyumak istemiyorum abi. Acıktım." Dediğimde gelip alnımdan öptü.
"Oy, kurban olsun abisi. Ne alalım?"
Bilmem dercesine baktım.
"Çok uyumuşum, neden uyandırmadınız beni?" Dedim içerdekilere hitaben.
"Hem sana iyi geldi hem de yeni doktorun öyle söyledi." Deyince Adal şaşkınlıkla kaşlarım çatıldı.
"Ne demek yeni doktor?"
"Doktorunu da hastaneni de değiştirdik Umay, her şey çok farklı olacak. Hatta sana iyi bir haberim var artık o ilaçları kullanmayacaksın." Dediğinde şaşkınlıkla kalakaldım.
Bu beni mutlu etmemişti.
"Ama onlar olmazsa ben yaşayama-" sözümü kesti.
"Çünkü başka ilaçlar kullanacaksın."
"Olsuuun," dedim gülümseyerek. Poyraz da gülüşüme bakıp tebessüm etti.
"Sen çok güçlüsün Umay. Seninle gurur duyuyorum."
"Yaa, abi. Ağlatacaksın beni. Yapma böyle." Deyip ona sarıldım.
Aral'ın çatık kaşlarını görünce güldüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİLERİM Mİ?
Adventure17 yıllık hayatını geçirdiği ailesinin öz ailesi olmadığını öğrenen Umay'ın hikayesini anlatıyoruz. Klasik bir aile kitabı olabilir ama çok daha güzeli.
