31-Krizler

6K 494 191
                                    

.d

Selamun aleyküm

Aral şaşkınlıkla bana baktı.

"Ben-"

"Lütfen."

Bakışları anneme uğradı. Sonra zoraki bir şekilde başını salladı.

Ali abim bana yaklaştı. "Gel ben seni yukarıya götüreyim." Beni kucağına aldı.

"Ben de banyonu hazırlayayım bari." Dedi annem.

"Biz de yardım edelim bari." Bunu Adal, Mert ve Poyraz birbirine bakarak söylemişti.

"Biz de Can ile senin kıyafetlerini ayarlayalım."

Gülümsedim.

Hepsini bir kişi yapabilirdi hatta ben de yapabilirdim ama uğraşmak istiyorlardı.

Başımı abimin omzuna koydum.

"Niye Aral'ı istedin? Ben yaptırırdım sana?" Dedi kıskançlık kokan sesiyle.

Yutkundum.

Tekrar buruşturdum yüzümü.

Boğazıma küçük bir öpücük kondurdu.

"Kendim yapabilirim abi, Aral benimle konuşmuyor onunla yalnız kalıp konuşmak için bunu istedim. Duşumu kendim yapacağım." Diyerek fısıldadım.

"Saçmalama, ayakta zor duruyorsun." Ben kapıda bekleyeceğim. Aral odadan çıkınca gelip yardım ederim sana."

"Abi,"

"Kurban olur abisi... He abim?" Gülümsedim.

Kulağına yaklaşıp fısıldadım.

"Seni çok seviyorum..."

Kaskatı kesildi. Hissettiği duygu yoğunluğuyla gözlerinin doluşunu izledim.

Yutkundu. Gözleri bana uğradı.

"Bakma, utanıyorum." Diye fısıldadı. Çünkü bir cümlemle gözünden yaş akıyordu.

Elimle sildim.

Seni seviyorum demese de olurdu.

Odama geldiğimizde abim yavaşça beni yatağa bıraktı. Telefonumu alıp Asır'ın mesajına yanıt verdim.

Canım sevgilim...

"Duş hazır, anneciğim. Abimle yap duşunu. Bir şey olursa hemen seslen annem." Dedi annem. Son cümleyi Aral'a söylemişti.

Yaklaşıp Aral'ın yanağına bir öpücük kondurdu.

Sonra beni de öpüp odadan çıktı.

Babam yatağıma kıyafetleri bıraktı.

Abimler kapının önünde durmuştu. Hepsi bize bakıyordu.

"E çıkın hadi," dedi yorgun sesiyle Aral.

Niye bu kadar kötü çıkıyordu sesi?

"Biz sizi burada bekleriz." Dedi Mert.

Kıkırdadım.

"Ya Umay, niye bu hödük abiciğim? Ben varım burada?" Dedi Poyraz abim.

Aral normalde laf atardı ama şuan çıkmayan sesiyle onlar da bir şey demeden odadan çıktılar.

Aral ile baş başa kaldık.

"Abi?" Dedim titreyen sesimle.

Bana neden dönmüyorsun?"

Ellerinin titrediğini görüyordum.

"Utanmıyorsun değil mi Umay? Çekinme benden. Bakmam sana. Sadece yıkayacağım."

 ABİLERİM Mİ?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin