17 yıllık hayatını geçirdiği ailesinin öz ailesi olmadığını öğrenen Umay'ın hikayesini anlatıyoruz.
Klasik bir aile kitabı olabilir ama çok daha güzeli.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm fotoğrafımız
Yıldıza dokunur musunuz? 🌸
Dün asla odamdan çıkmamış full ağlamış ve uyumuştum.
Şu an açlıktan başım ağrıyordu.
Bana verdikleri odada banyo vardı ve çok kötü olduğum için mecbur kullanmıştım. Dünki pantolonumu ve çantamdan çıkardığım düz bir tişörtü giyip aşağıya inecektim.
Kendimi çok halsiz, mutsuz hissediyordum. Canım çok yanıyordu.
Büyük koridorda küçük adımlarla ilerledim. Merdiveni görünce oraya doğru adımladım.
Evde asansör de vardı ama yeni maceralare gerek yoktu.
Hem asansör korkum vardı.
En sonunda aşağıya geldiğimde derin bir nefes aldım.
Sabah saatleriydi ve bugün cumartesi.
Beyza Hanım'ı bulabilirim belki diye etrafa bakarken konuşma sesleri duydum.
Kavga ediyorlardı. Dinlemek istemeyerek başka bir tarafa doğru adımladım ve doğru yeri bulmuştum mutfaktaydım.
"Günaydın Umay Hanım." Dedi ellili yaşlarda olan bir kadın gülümseyerek.
"Günaydın..."
"Bir şey mi istemiştiniz?"
"Ben... Ben-" hayatımda hiç bu kadar çekinmemiştim.
"Biraz acıktım da." Kadın kıkırdadı.
"Hemen sofrayı kuruyorum. Geç kaldıysam kusura bakmayın." Diyerek işine dönüyordu ki hızla atılarak konuştum.
"Hayır hayır. Diğerleri ile alakasız olarak söylüyorum. Ben dün yemedim de o yüzden."
Ve bir anda omzumda bir el hissedince irkilerek oraya döndüm.
Sağ tarafımda kumral 25-26 yaşlarında ela gözlü bir çocuk vardı.
Gülümseyerek bana bakıyordu.
"Dün ağlamaktan yemeğe vakit gelmedi tabii." Dedi hafif imalı ama samimi bir tonda.
"Anlamadım?"
Gülümseyerek bana sağ elini uzattı.
"Ben Poyraz. Senin üçüncü abinim. Ve ayrıca en yakışıklı olanım."
Nazikçe elini sıktım.
"Umay, memnun oldum."
"İnan benim kadar olamazsın."
Sonra buzdolabına doğru gidip bir şeyler çıkardı. Sanırım sandviç yapıyordu.
Peyniri öyle bir keşişi vardı ki hiç mutfağa girmediği belliydi.
