ABİLERİM Mİ?

28-Saat

Selamün hello cümleten.

Bölüm geliyor.

Birazcık (!) sabırsız olduğunuz için korkuyorum ve el mecbur yazıyorum.

Ah ulan ah, eskiden ayda bir atardık

Neyse ebeme küfretmeyin yeter.

Bu bölüm biraz uzun olmalı geçen bölümü çok kısa yapmıştım.

Bir de favori karakterlerinizi alayım???

Benimkisi Ali ve Asır.

Şaka tabiki de Umay.

Ve sizce Esmer çocuğun adı ne?

Birazcık sizi oyalamaya çalışıyorum çünkü aşağıda bölüm yok.

Ne olmuş ki bazen komiklik yapalım.

Bugün de bölüm olmayıversin

Tamam tamam saka

Bölüm aşağıda.

İyi okumalar bebişler.

OY VERMEYİ VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYİN

OY

TAKİP

İYİ OKUMALAR...

(DELİYİM)

Küfretmeyin lütfen

Eflin...





Alex...



Umay ULUSAY

Bölüm Şarkıları
-Gamzedeyim Deva Bulmam
-SAna El Pençe Durmam
-Sen Bilmezsin
-Günü Gelir
-Anlatamam-Toygar Işıklı
-Aşk Paylaşılmaz Fon müziği(müthiş)
...

Gözlerimi birkaç saat önce boş karanlık odada açmıştım ve saat şuan sabaha doğru geliyordu.

Saatlerdir ailemi ve Asır'ı düşünüyordum. Sürekli mesajlaşıyorduk ve mesaj atmadığım anda merak etmiş olmalıydı.

Ona çok aşıktım.

Onun da bana olduğu gibi.

Sabah olmuştu

Bunu pencereye yansıyan ışıklardan, havadan anlıyordum. Güneş doğacaktı.

Başımın felaket derecede ağrıması gibi ağzımı da oynatamıyordum.

Sürekli yutkunmam gerekiyordu ve her yutkunduğumda canım felâket derecede yanıyordu.

Tekrardan yutkunasım gelirken doğruldum.

Ayağa kalkıp odanın perdelerini çektim. Odamda kameralar vardı bu yüzden yaptığım her harekete dikkat ediyordum.

Camdan dışarıya bakarken sadece çalılıkları, lüks bahçedeki korumaları görüyordum. İçlerinden biri kafasıyla beni işaret edince diğerleri de bana döndü.

Korkuyla kendimi geriye çekip yaşadığım korkuyla yatağa oturup tekrar yastığa sarıldım.

Elim ayağıma çarparken cebimde hissettiğim şeyle ile elimi cebime attım.

Saatim cebimde kalmıştı.

Kalbim küt küt atarken saatimi koluma taktım.

En azından abimler telefonlara gelen titreşimle benden bir şey öğrenebilirlerdi.