FIRST LOVE COMPLEX

CHAPTER 2

Sa di ko inaasahan na sa pagkakataon na ito ay totoo nga ang sinabi ni Agnes sa akin.

Richard arrived almost two hours later with some kings guard and the minister escorting him. The king's arrival was sported with an elegant procession of black horses and a silver and gold carriage carrying the sigil of the monarch, Vultrus.

Giezelle's father—Who's apparently my father in this novel—Duke Raegorn Gemsworth, anticipated greeting the guest first as the majesty took his step out of the carriage.

Pakiramdam ko mauuna pa ata malalaglag ang salawal ko bago ang panga sa sobrang kisig ni Hari ng Volterion. Hindi na ako magtataka kung bakit nga naman siya ang napili ni Beatrice at hindi ang pitong second-male lead.

Rich blonde wolf-cut hairline, oceanic blue eyes at mala-porselanang kutis ang lahi ng mga Archmodeus. At bilang si King Richard ay kasalukuyang wala pang napipiling kabiyak ay talaga namang siya ang pinagkakaguluhan ng halos lahat ng kababaihan sa buong kontinente.

Isang malaking pagtataka ko lamang talaga ay kung bakit hindi pa nagkakatagpo si Beatrice at Richard sa panahong ito. Hindi ako pupweding magkamali. Sa mga panahong ito'y dapat kasagsagan na ng paghahanda sa palasyo para sa magiging kasal ni Beatrice at Richard.

Ano kayang misteryo ang nagaganap ngayon kung bakit tila ba parang naiba ang dapat na mga nakatakdang maganap.

While I was still deep in my thoughts, I actually failed to realize that the everyone within the courtyard was looking at me while King Richard stood before my presence. My eyes widened as his majesty's towering figure casted his tall shadow against me.

"I can not help but feel a twinge of jealousy over whatever you're thinking, Lady Giezelle. It had the ability to hold your attention completely, even though I was standing right in front of you."

Mabilis naman ako natulala sa presensya ni King Richard na ngayo'y nakatayo na sa harap ko. Bahagya akong natahimik ng ilang segundo. Batid ko din sa mukha niya ang tila pananabik habang nakatitig sa akin. Sa di ko mapaliwanag na dahilan ay para bang may nararamdaman ako na hindi tama sa mga kaganapan.

The only problem was I still lack the exact lead on which was really off here. I don't know whether it was the fact that things had not been going well according to my previous two lives, or if it was the fact that Richard was standing before me and giving me the vibe that he was actually trying to flirt with me.

"I beg for your forgiveness, your majesty. Never before have I witnessed such magnificence as yours. Your majesty, I deeply regret my foolishness in not noticing your presence sooner." Napayuko na lamang ako dala ng kahihiyan.

Sa mga oras na ito'y paniguradong umiinit nanaman palihim ang ulo ng aking ama sa akin. Hindi ko naman siya masisisi, mali ko naman talaga ang magmuni-muni habang naritong bisita namin ang hari ng Volterion.

Kilala si Richard bilang isang hari na mabilis humatol ng parusa sa mga taong may pagkakasala sa kanya. Naalala ko na wala itong sinasanto mapababae man o lalaki. Kung ito'y may pagkakamali, agad itong isasakdal o di kaya'y mapaparusahan ng matindi.

Ang nagawa ko ngayon ay napakasimple man ngunit isa paring uri ng kawalang respeto sa kanya bilang isang hari. Alam ko na sa mga oras na ito'y maari akong maparusan at maging mitsa pa para mapahiy ang aming buong pamilya sa monarkiya ng Volterion.

Panigurado'y hindi lang din ako makakatikim ng parusa mula sa hari, tiyak na rin na masesermonan at mapaparusahan pa ako ng akong amang duke matapos ang lahat ng ito dahil sa pagpapahiya ko sa kanya sa harap mismo ng hari.

However, just when I thought king Richard would eventually step in and punish me for my disrespectful behavior, suddenly came out as the opposite as king Richard suddenly cups my left check and stroke it with his thumb.

"There's nothing to worry, I am not mad or anything. However, I would really appreciate it if the lady of house Gemsworth would accompany me for a while inside the estate." The king eventually said, surprising everyone else—including me.

Isang kapani-panibagong aksyon mula sa hari ng Volterion ang nasaksihan ko ngayon. Hindi ko lubos akalain na kaya nga niya isantabi ang nakagawian niyang ugali so that he could actually spare me from getting punished.

But what for?

Habang ako'y balot parin ng pagtataka sa ikinikilos ng haring si Richard ay pinilit ko na maging focus sa pagsama sa kanya sa loob.

"Your Majesty, we are truly humbled by your immense kindness gracing our humble estate. May your time in our place be a worthwhile one." agad ko naman siya sinabayan na maglakad pagkapasok namin sa loob.

Abala pa ako sa kakaisip papano ko ba aasikasuhin ang isang hari na tulad ni Richard kung ang bumabagabag sa isip ko ay papaanong tila kaming dalawa pa ata ang unang nagkatagpo sa halip na sila ni Beatrice.

Sa kalagitnaan naman ng paghihintay ko sa magiging tugon ni king Richard sa aking sinabi'y bigla niya aking ginulat nang mapansin ko ang kamay niya na nakakasuklay sa aking mahabang buhok.

King Richared took some few strands of my silky long brown hair and pressed it against his face for a good sniff.

I swear, it freaked the hell out of me!

I don't get why he would even bother to do this with me when it was supposed to be Beatrice, who is supposed to be in my place at this point. And yet, here King Richard was, leaving me some doze of butterflies in my stomach.

It wouldn't be fair with the main protagonist of the novel—Beatrice.

Siya dapat ang naririto at nakikipagharutan sa hari ng Volterion. Sa puntong ito'y naguguluhan na talaga ako. Umabot na ata ako sa puntong halos nanginginig na buong katawan ko habang pinangmamasdan ko si King Richard na unti-unti binubuka ang talukap ng kanyang mga mata upang ibaling ang tingin niya sa akin.

My heart just stopped beating for a second. I wouldn't deny the fact na kinilig ako sa moment na ito. For my previous lives, ay sobrang kinikilig talaga ako sa bawat eksena na makikita ko si Richard at Beatrice na magkasama.

It never occured to me that a moment like this would come when King Richard would eventually show those affection he once displayed for Beatrice to me.

Everything around me left me feeling like I am about to lose my sanity. Sino ba naman hindi kung ang hari ng Volterion mismo ang gumawa ng moves para lang maka-score sayo?

"Your Magesty, I am quite confused, forgive me." Agad kong iwas sa kanya. Bagamat malinaw sa akin na lahat ng action na ginagawa ngayon ni King Richard ay lantarang pakikiharot, gusto ko pa rin na manggaling mismo sa kanya at ikonpirma ito.

"What seemed to be confusing you, Lady Giezelle?" bigla nalang ay nakiliti ako sa marahang haplos ng daliri ni Richard sa may braso ko.

Mabilis ako napaharap sa kanya, "This, your majesty. All of these."

King Richard paused. He seemed to show a bit of reluctance before he could answer me again. "You have to be specific on what you're referring to." Ang tila utos niya sa akin.

Hindi ko sigurado kung tama ba na kinokonpronta ko ang hari ng Volterion. Pakiramdam ko, ang kabang dinadala ko ngayon ay dahil sa takot na baka sa kabila ng mga sinasagot ko sa kanya ay ibinibilang na niya ang mga possibleng maging parusa niya sa akin matapos nito.

"I'm sorry, your majesty, I—"

Subalit, hindi ko man din natapos ang sasabihin ko ay bigla na lamang ako natigilan matapos ko mapansin na humakbang papalapit sa akin si King Richard.

Bigla na lamang nag-init ang mukha ko nang mapansin ko na halos isang pulgada nalang ang paggitan ng aming mukha. I could already feel his breath and it was tinged with the recent finest raspberry wine he had. It smells luxury especially with this closeness we have.

Ngunit ang mas pumukaw ng atensyon ko sa ngayon ay nang biglang na lamang niyang sinabi pabulong na, "Can you refrain from repeatedly seeking my forgiveness? I told you, there is no need to apologise, lady Giezelle. Furthermore, I find it unappealing for my future queen to constantly seek forgiveness for minor errors, as it portrays a sense of weakness."