FIRST LOVE COMPLEX

CHAPTER 9

Mabalis na tumayo at dumistansya mula sa akin si Gregory.

Kitang-kita ko sa mukha niya ang gulat at tila dismaya na hindi nga talaga ako nagsisinungaling sa kanya.

Maya-maya pa ay laking gulat ko na lamang nang itinapon ni Gregory sa di kalayuan ang kutsilyo.

Panandalian na naging tahimik ang paligid na pumapalibot sa aming dalawa ni Gregory. As a matter of fact, it actually became awkward.

There was a sense of unquestionable awkwardness between us. and yet, I can still see through Gregory's eyes that he was feeling awful for himself.

I guess he still has this loyalty for his cousin in this lifetime after all. kahit papaano'y may orihinal pa rin na ugali ni Gregory ang naretain mula sa past two lives na pagkakakilala ko sa kaniya.

However, I still couldn't hide my fear that this loyalty he has for cousin, Lorkan, would eventually become the same reason for this death again.

Kung kaya naman kinakailangan ko mawasto ang mga magiging desisyon ni Gregory sa lifetime na ito bago pa siya mapahamak.

Subalit akmang kakausapin ko na sana siya nang bigla na lamang umatras muli si Gregory hanggang sa mahawakan niya ang pintuan mula sa kanyang likuran.

"Wait! where are you going?" mabilis ko na tanong kay Gregory matapos ko siya pigilan.

Saglit akong nilingon ni Gregory matapos ay muli na siyang umalis. "I can't stay inside the same room with my cousin's future wife." and just as he was heading towards the door, I heard Gregory uttered, "You win, I lose, duchess."

Nang maiwan ako sa loob ay nagmistulang palaisipan tuloy sa akin bakit kinakailangan na iwanan akong bigla ni Gregory. I mean, naintindihan ko naman baka dahil sa naliwanagan na siya ngayon na hindi ako nagsisinungaling sa kanya kaya naman siguro ay bigla na lamang nagbago ang pakikitungo niya sa akin.

Sa katunayan, mabuti nga ito dahil kung genuine nga naman ang reaction ni Gregory, marahil ay hindi na niya ako muling pagtatangkaan ng masama.

Malakalipas ng ilang oras ay muling bumalik si Gregory sa kwarto. Sa pagkakataong ito, may dala na siyang kumot at unan. Hindi nga rin niya ako pinansin at dagli naman siya humiga sa may di kalayuang sofa.

"You sleep on the bed." Ang tangi lamang niyang sinabi matapos ay humiga na siya at hindi ako pinansin.

"Gregory, are you still awake? I'm sure, you're." Tanong ko sa kanya. May mga gusto pa rin kasi ako tanungin sa kanya at alam ko na siya lang ang makakasagot nito sa ngayon. "I wanted to ask if you will bring me to Duke Lorkan?"

It took me the bravery to ask him that. Hindi ko alam kung talaga nga bang sa lifetime na ito ay gano'n pa rin ang loyalty na meron si Gregory sa kanyang pinsan. Umaasa lamang ako sa tamang hinala na pareho pa rin ito.

Gregory, however, laughed so hard that his voice echoes all over the wooden walls of the room. Muli ako napahawak ng mahigpit sa kumot na nakabalabal sa akin, perhaps I was feeling traumatized of the fact na baka may gawin na nanaman siya na masama.

It just became my natural reflexes.

"I don't think that's possible." Sagot naman niya agad matapos niyang muling maupo at humarap sa akin.

Napakunot naman bigla ang kilay ko dala ng pagtataka sa sagot niya. "And why not?"

"Don't bother asking."

Gano'n na lamang kasimple ang naging tugon ni Gregory kahit na hindi naman iyon ang sagot na hinihintay ko mula sa kanya.

"Answer me, Gregory. Otherwise, I won't stop bugging you about it for the rest of the night." Agad ko naman na sagot sa kanya.

Pakiramdam ko'y wala akong magagawa kung hindi ang kulitin talaga itong si Gregory hanggang sa sagutin na nga niya ang tanong ko sa kanya. Subalit, laking gulat ko na lamang nang bigla na lamang siya tumayo at sabay sabing, "Unfortunately, I was really thinking about keeping you for a while."

"What?" bulong ko dala ng pagkagulat sa sinabi ni Gregory.

Hindi ko lang kasi inaasahan na ganun ang isasagot sa akin ni Gregory. Ayaw ko maniwala sa kadahilanang baka patibong lamang ito. Ngunit agad naman ako kinilabutan nang bigla na lamang tumayo si Gregory at lumapit sa akin.

"Didn't you hear what I just said?" Laking gulat ko na lamang nang bigla nalang na hawak na ni Gregory ang baba ko. "For some reason, I found it really unfair that I would have to return you to my cousin. I mean, I saw you first."

Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko at mabilis akong nagpumiglas. "Seriously? What in the world are you even talking about now?" Mabilis kong tugon sa sinabi niya. Hindi ko mapaliwanag pero kinilabutan talaga ako ng matindi.

"Exactly the same as what's in your mind, Lady Giezelle."

Did he just address me as a lady now?

Nakakapanibago at di ko maintindihan, ano kaya ang nakain ng isang to at bakit bigla na lamang ganito ang pakikitungo niya sa akin.

Hindi ko naman mawari kung ang nararamdaman ko nga ba eh takot o pangamba dahil sa lakas ng kabog ng dibdib ko. Sino ba naman hindi makakaramdam ng ganito kung ang isang matipunong lalaking katulad ni Gregory ang ngayon ay sobrang lapit sa akin.

His face was just an inch apart from mine that if I were to make the mistake of making a wrong move, I knew that I would end up kissing him in the end.

"You're seriously getting out of your right mind, Gregory." Patuloy ko naman na pangontra sa kanya.

Akmang itutulak ko na sana siya papalayo sa akin, ay bigla na lamang niya ako hinila pabalik at laking gulat ko na lamang na sa muling paghila niya sa akin ay intensiyon pala niya na ikulong ako sa kanyang matikas na bisig upang nang sa ganun ay mayakap niya ako at mahalikan ang aking labi.

I was in shock because I have never been kissed before ever since I entered this book. Unfortunately even my memories from my real life failed to provide me an answer as to whether I already had my first kiss there, but as far as I could remember, parang wala pa.

And I couldn't believe na mapupunta ang unang halik ko sa fictional world na ito kay Gregory.