yeonbin - my complicated love

25

Powoli otworzyłem oczy i ujrzałem mój pokój, wraz z moimi rzeczami. Spojrzałem na mój telefon. Była godzina 7:23.

Zszedłem na dół i usiadłem na krześle w kuchni, patrząc jak mama robi mi śniadanie.

– Mamusiu?.. możemy dziś pojechać do Soobina? – zapytałem patrząc na nią z nadzieją.

– Oczywiście. Możemy pojechać tam po śniadaniu – odpowiedziała, po czym dała mi gofry na stół.

Zjadłem śniadanie i pobiegłem do łazienki, by się ogarnąć. Chciałem wyglądać jak najlepiej dla Bina.

Spojrzałem w lustro, w którym ujrzałem 6 letnie dziecko.

– Mam nadzieję, że Soobin też wszystko pamięta... – powiedziałem cicho sam do siebie.

Chwilę później już pojechaliśmy do mojego skarba.

Patrzyłem w okno, nie mogąc się już doczekać.

Kiedy dojechaliśmy na miejsce, od razu wysiadłem z auta i pobiegłem do pokoju Soo.

– Soobin! Jestem tu! – wykrzyczałem rodośnie i wskoczyłem na niego, by go przytulić.

– To zaś ty... – powiedział zirytowany, wtedy przyszła mi myśl, że nie pamięta.

– Nie pamiętasz?.. jak się pocałowaliśmy?.. – zapytałem.

– Co ty gadasz? Nie, ale pamiętam jak mi zniszczyłeś włosy – odpowiedział, wtedy
zszedłem z jego kolan.

Chłopak uśmiechnął się lekko, po czym wziął mnie na ręce i ustawił na swoich udach.

– Żartowałem, kochanie. Kocham cię – powiedział i pocałował mnie w czoło.

– Ja ciebie też! – uśmiechnąłem się szeroko, a moja ręce powędrowały na jego ramiona.

– Jesteś taki malutki... – powiedział i spojrzał na mnie słodko. Miałem nadzieję, że to będzie miłość na zawsze.

Nagle wpadł mi do głowy świetny pomysł.

– Nauczymy się całować? – zapytałem. Soo przybliżył mnie jeszcze bliżej siebie i lekko cmoknął w usta.

– Oczywiście – odpowiedział, po czym złączył nasze usta w pocałunku.

Postanowiliśmy na razie zachować to jako naszą mają tajemnicę.