Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Następnego dnia obudziła mnie matka i powiedziała, że muszę iść do szkoły. Przypomniało mi się właśnie, że mam około 15 lat, więc chodzę do szkoły.
Pomimo, że to nie jest pierwszy raz kiedy tam idę, to dla mnie jest. Byłem podekscytowany szkołą, więc szybko się ogarnąłem, po czym wsiadłem do auta mojej mamy.
– Masz wszystko? – spytała mnie, zanim jeszcze wyjechaliśmy.
– Tak – odpowiedziałem.
Jechaliśmy kilka minut, aż w końcu nie ujrzałem dużej szkoły.
– Zawsze chciałem do niej chodzić... – powiedziałem cicho sam do siebie. Po chwili wyszedłem z auta i ruszyłem w stronę budynku.
Stresowałem się, ponieważ nie znałem tu nikogo, ani niczego, jednak szedłem przed siebie.
– Hej Yeonjun – podszedł do mnie jakiś chłopak i przytulił się do mnie.
– Hej... pamiętasz może jaką mam pierwszą lekcję?.. – zapytałem niepewnie.
– Teraz mamy j. Koreański – odpowiedział, po czym ruszył w stronę sali, więc poszedłem za nim. – Idziesz na tą dzisiejszą imprezę u Beomgyu? – zapytał.
– Jaką imprezę? – odpowiedziałem, patrząc na niego pytająco.
– Będzie impreza w domu Beomgyu dziś o 20:00, chcesz przyjść? – ponowił pytanie, jednak nie byłem tego do końca pewny.
– Nie, dzięki – odpowiedziałem i rzuciłem plecak obok sali w której miały się odbyć lekcje.
Chłopak spojrzał na mnie pytająco.
– Czemu? Twój chłopak będzie – powiedział uśmiechając się lekko.
– Jaki chłopak? – zapytałem, jednak po chwili pomyślałem, że to nie był dobry pomysł.
– Soobin... dobrze się czujesz?.. – odpowiedział. Chłopak wyglądał na nieco zmartwionego. Pewnie myślał, że jestem chory czy coś.
– Przepraszam... nie wyspałem się... – wymyśliłem coś na szybko.
Nagle pomyślałem, że jeśli pójdę na tą imprezę to spotkam Soobina i z nim porozmawiam. To nie może być normalne, że bez żadnego powodu jestem nagle nastolatkiem.
– Okej, pójdę na tą imprezę – powiedziałem.
Przepraszam, że takie krótkie rozdziały, ale tak mi się poprostu lepiej pisze❤️
