Grace -Yoonmin-

-34-

 merhaba arkadaşlar oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. destekleriniz benim için çok önemli.

keyifli okumalar...

***

Yıl 2017/ 6 yıl önce

Cümlesini devam etmesini hiç istemiyordum "Hamile olabilirsin..." hamile, aylar önce gördüğüm rüyayı zihnime getiriyordu. Endişeyle karışık şaşkınlıkla elimdeki bardağı sıkmayı bırakmış böylece yerle buluşmasını sağlamıştım.

Düşünemiyordum, korunduğumu bilirken bu şüpheyle olduğum yerde çakılmıştım. Gerçekten de Hamile miydim?

Ellerim titriyordu beni korkutan neydi böyle? Babam mı yoksa Yoonginin istememesi miydi?

Cam kırıkları yeri süslerken Seokjin hyung hızla yanıma gelmiş hareket etmemi engellemişti.

"Etrafı ben temizlerim , eğer böyle bir şüphen varsa hemen bir eczaneye gidebilirim." Beklentiyle gözlerime baktığında korkuyla gözlerine baktım. Ağzımı açıp cevap veremiyordum, boğazımdaki yumru konuşturtmuyordu bir türlü. Sakin olmak zorundaydım benim için iyi olacak olan buydu.

"H-hyung b-ben bilmiyorum." Kendimi tutamamış ağlayarak konuşmuştum. Seokjin hyung telaşla elini yanağıma atmış saçımı okşamıştı.

"Bak şimdi seni odana götüreceğim Hoseok bugün geç gelir. Bende hemen eczaneye uğrayıp geleyim oldu mu? Hadi gidelim." Ayağımın önündeki cam kırıklarını terlikli olan ayağıyla kenarı savurmuş her ihtimale karşı ayağımı kesmemi engellemişti. Mutfaktan çıktığımızda koltukta uzanan Jungkook hemen koltuktan fırlayıp yanıma koştu.

"Hyung bir şey mi oldu?"

"Jungkook ben bir dışarıya çıkacağım Jimin biraz rahatsız. Elinden bardak düştü yeri temizler misin bebeğim."

"Peki hyung." Aklı bende olsa da adımlarını mutfağa yönlendirdi.

"Namjoon, Yoongi ve Hoseok ile işi olacağını söylemişti. Kendini germene gerek yok, ne sonuç çıkarsa çıksın yanında olacağım." Odamın kapısını açmasıyla beni yatağa oturturmuş odadan çıkmıştı. Sessizlikle gerçekler yüzüme vurmuştu. Ben gerçekten de hamile olabilir miydim?

Kafamı ellerim arasına alıp bir öne bir arkaya sallanıyor aynı zamanda ayaklarım titriyordu. İki ay önce gördüğüm rüya Yoonginin kucağında olan oğlumuz gerçekten olabilir miydi?

Hatırlayamıyordum lanet olsun ki hatırlayamıyordum. Saçlarımı çekiştirdiğimde acı şekilde "Hatırla, lütfen hatırla. Yapma bunu" ayağa kalkıp odanın içinde turluyordum. Hatırlamamla adımlarım durmuş gözlerim yerden ayrılmamıştı.

İki ay olmuş muydu, belki iki ayıda geçmişti ilaç içmemiştim. Yoongiyle geçirdiğim güzel saatlerin ardından Minhonun acil çağrısıyla evden çıkıp gitmiştim. Unutmuştum, o hapı almayı unutmuştum. Ya değilsem, belki de ben saçmalıyordum.

Kapının açılmasıyla arkamı döndüm Seokjin hyung nefes nefese odaya girip kapıyı kilitledi. Cebinden çıkarttığı kutuyu uzatıp "Eczaneye sordum kesin cevap verse de hastaneye de gidilecekmiş. Sen yap burada bekliyorum." Elim titreyerek elindekini aldım. Sözleri beynimde yankılanıyordu.

Banyoya geçip testi yapıp lavabonun üzerine koydum. Aynadan kendime baktım bebek düşüncesi bile bitmemi sağlamıştı. Göz bebeklerim korkuyla büyümüş saçlarımı yolmaktan bozulmuştu. Sonucu bekleyemeyeceğimi fark ettiğimde elimden alıp banyodan çıktım.

"Belli oldu mu?" Elimdekini komidinin üzerine koyup geri çekildim.

"Ben bakamam, sen bakarsın hyung b-ben." Test sonucunu gördüğümde ne yapacağımı bilmiyordum. Duvara yaslanıp yerde oturdum. Ayağımı kendime çekip dizlerimi ellerimle sarmalayıp başımı arasına gömmüştüm.