Jk Marry Me (Kookv)

۱۸. نمایش کافیه؛

زمانی که آلفای خاک بارون‌خورده پشت‌سر پدر همسرش از اتاق بیرون اومد، تهیونگ هنوز روی صندلیش دور میز غذاخوری پشت بهشون نشسته بود و حتی جواب خداحافظی ته‌سانگ رو هم کوتاه و با صدایی پایین داد.

بعد از بدرقه‌ی اون مرد میانسال و خداحافظی باهاش، در خونه رو بست و توی آشپزخونه پیش همسرش برگشت. صندلی روبه‌روی پسر که دقایقی قبل روش نشسته بود رو دوباره اشغال کرد و دستش رو به سمت کاهوهای چیده‌شده توی ظرف برد تا یه برگ ازشون رو برداره؛ اما همون لحظه نگاهش به چشم‌های پر‌شده با اشک پسر کوچیک‌تر افتاد و متوقف شد.

از خودش متعجب بود که چطور متوجه رایحه‌ی ترش‌شده‌اش و حتی بی‌قراری گرگ خودش نشده. گویا اون‌قدر به‌خاطر حرف‌های پدرش حرصی بود که همه‌چیز رو از یاد برده بود.

در لحظه از روی صندلیش بلند شد و به‌سمت امگا قدم برداشت تا بغلش کنه و ازش بپرسه چه اتفاقی افتاده؛ ولی درست قبل از اینکه حتی گوشه‌ای از لباسش رو لمس کنه، امگا با شتاب از روی صندلیش بلند شد و درحالی که اولین قطره‌های اشکش روی گونه‌هاش می‌چکیدن، با خشم به حرف بیاد:

_نیاز نیست دیگه نقش بازی کنی!

چشم‌های جونگ‌کوک از روی گیجی درشت شدن و دوباره به‌سمت همسرش قدم برداشت.

_چه نقشی...؟ چرا گریه می‌کنی؟

پشت‌بند حرفش در ثانیه ذهنش به‌سمت حرف‌های پدر تهیونگ کشیده شد و با حدس اینکه پسر مقابلش اون‌ها رو شنیده باشه، چشم‌هاش از قبل هم درشت‌تر شدن؛ ولی قبل از اینکه بتونه چیز دیگه‌ای بگه، امگای نارگیلی قدم دیگه‌ای به عقب برداشت و دوباره با همون تن صدا و خشم ناشی از غم توی لحنش گفت:

_همه‌چیز رو فهمیدم، اینکه به زور پدرم باهام ازدواج کردی و هر چیزی مربوط به این!

آلفا این بار با شتاب بیشتری به‌سمت پسر قدم برداشت تا بغلش کنه و هم‌زمان حرف زد:

_اشتباه متوجه شدی ته! هیچی اون‌طور که فکر می‌کنی نیـ...

_بهم نزدیک نشو! اوه، جداً؟ می‌خوای بگی گوش‌هام مشکل پیدا کردن و اشتباه شنیدم؟ می‌خوای بگی پدرم مجبورت نکرد باهام ازدواج کنی؟!

پسر جوان‌تر هم‌زمان که جملاتش رو با سرعت پشت هم ردیف می‌کرد، عقب‌عقب قدم برمی‌داشت تا جونگ‌کوک نتونه لمسش کنه و در سمت دیگه آلفا هر یک قدم به عقب پسر رو با قدم خودش به جلو جبران می‌کرد تا فاصله‌ی بینشون بیشتر نشه.

_این قضیه درسته؛ ولی فقط اولش این‌طوری بود، قسم می‌خورم که الان شرایط فرق کرده!

_اوه، لطفاً. این مزخرفات رو تحویلم نده! الان اوضاع فرق می‌کنه، اون موقع مجبور بودم، بلا... بلا... بلا... تهش چی؟ این حقیقت که بهم دروغ گفتی قرار نیست عوض بشه!