Trail the Selenophile

27: Let It Go

Nagising ako dahil sa ingay nang phone ko kaya sinagot ko agad.

[Hello] walang ganang sagot ko.

[Okay kalang ba? Nasan ka. Bakit wala kas a bahay mo? Tinatawagan kita kaga-]

Hindi ko tinapos ang sinabi niya dahil tinignan ko kong sino ang tumawag sakin.

"Shet si ella!" nabulalas ko nalang saka binalik sa tenga ang phone handa na sa

Bunganga niyang parang nanay kong magalit.

[Anong sabi mo!? Narinig ko yon!dyan ka lang at pupunta ako!"]

[San-]

Hindi ko nanatapos ang sasabihin dahil binabaan agad ako ng phone.

Kaya padabog koi tong binagsak sa kama.

Biglang sumakit ulo ko kaya nag pasya akong bumaba para mag timpla nang mainit na kape para naman mawala ang hungover ko kagabi. 

Agad akong pumunta sa kusina naabotan ko naman si Flynn na may tinitimpla kaya kumuha rin ako nang tasa ko para mag timpla. 

Lalagyan kona sana ng ma init na tubig ang baso ko ng bigla niya itong kinuha saka binigay sakin ang tinimpla niyang kape.

"Salamat" tanging nasabi ko saka bumalik sa preparation table para ma upo don habang siya naman ay busy sapag hahanda ng almusal.

"Nasaan ka ba nong mga panahon nawala ka." hindi ko alam pero gusto ko lang malaman kong bakit siya nawala.

"Nakipagkita ako kay Alistair." tipid nitong tugon.

"Sino naman siya?" curious kong tanong.

"Isa sa diyos nang tadhana."

"Wooow!" hindi ako maka paniwala sa mga narinig ko. Para akong masisiraan na nang bait nito.

"Anong ginagawa mo?" nalilitong tanong ko.

"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa ko?" pabalik na tanong niya.

"Hindi kasi. Teka ano bang nakain mo ngayon?" wala sa sariling tanong ko ulit.

"Mas mabuting tumahimik ka nalang at kumain." Sabi niya at inabot ang tinapay na nilagyan niya ng palaman.

Ginawa ko naman ang sinabi niya. At habang kumakain napansin ko ang bracelet na suot niya kaya napa ngiti ako habang ngumunguya.

"How's you feel?" bigla niyang tanong.

"I'm good" tipid na sabi ko saka inubos ang kinakain ko.

"You're not." Agad na sabi niya.

"Then why do you ask me?" I said.

Mag sasalita pa sana siya ng biglang may nag doorbell kaya agad akong tumayo saka pinuntahan si hera dahil alam kong siya yon.

"Good morning!" agad na bati ko nang bumungat ang mukha ni ella.

"Walang good sa morning ko ngayon!" supladang sagot niya saka pumasok sa luob at iniwan ako.

Sumunod naman akong pumasok sa luob at pinag timpla siya ng maiinom.

"Alam ko ang nangyayari sa buhay mo, please naman-"

"Oo alam kona"

"Please naman lumaban ka, wag kang mag papa apekto don! Wag mong ipakita sakinila ang kahinaan mo!"

"Pero hindi ko ma pigilan ang sarili ko"

"Yan ang problema sayo mas pinapairal mo ang emosyon mo kesa sa isip mo!"