mermaid, eunbin

5

"Wonbin."

Anton sözümü kesip, "Wonbin mi? İsmi bu mu?" diye sorunca başımla onayladım onu.

Sözlerime devam ettim. "Wonbin bunlar sana bahsettiğim arkadaşlarım. Onlar benimle yaşıyor ve senin de bir süre benimle yaşacağını varsayaraktan onlarla tanışman gerekiyor."

Bacaklarını yavaşça aşağı kaydırıp başını yukarı kaldırdı ve onayladıktan sonra gülümsedi.

O an onun ne kadar güzel olduğunu düşünürken kimseden ses çıkmadığını fark ettiğimde çocuklara baktım.

Anton tek kaşını havaya kaldırmış elini çenesine koyarken dikkatli bir şekilde Wonbin'i süzüyordu.

Sungchan ise ağzı açık, gözleri yuvalarından çıkacakmış gibi kocaman olmuş ondan gözlerini alamıyordu.

Böyle olacağını biliyordum. Birazdan onun yanına gidip ilgilenmeye başlacaklarını biliyordum ve düşündüğümden hızlı olup Sungchan Wonbin'e doğru birkaç adım attı.

"Tanrım..." dedikten sonra kolumla onun önünü kestim. Ve sert bir bakış atıp,

"Yavaş ol Sungchan." dedikten sonra gözlerini ondan zorla ayırıp bana bakmasını sağladım.

Boşluğumdan istifade Anton Wonbin'e yaklaşmış ve yanına oturmuştu bile.

En azından sevgilisi var diyordum kendi kendime arkadaş olmak için yaklaştığı belliydi fakat nedense ona yaklaşmasını istemiyordum.

"Merhaba, ben Anton." derken elini Wonbin'e doğru uzattı. Wonbin bir bana bir de elin sahibine bakmıştı ardından Sungchan'a dönmüştü Sungchan ise sırıtmış ve diğer yanına otururken kolunu Wonbin'in omzuna atmıştı. "Merhaba ben de Sungchan buraların en yakışıklısı."

Wonbin ise kendini Sungchan'ın kolları arasından kurtarıp ayağa kalmıştı ne yapacağını merakla beklerken o yanıma gelmiş ve elini göğsüne koyarak çocukları selamlamıştı. "Merhaba ben de Wonbin."

Düşüncelerimden uzaklaşıp beni neyin beklediğinin derdine düşmüştüm.

Özellikle Sungchan...

Benim 2 satte alıştığım güzel çocuğa onlar 5 dakika alışmıştı.

Öyle umuyordum...

Biz üç yaramaz adam ve bu masum güzel çocuk aynı evde.

Enteresan olucaktı...