Gözlerimi açar açmaz yanımda Eunseok'u görünce, çığlık atmamak için dudaklarımı tuttum.
Benimle uyumuştu...
Dün gece beni sakinleştirdikten sonra yanımda yatmıştı ve ben uyuyana kadar beklemişti. Fakat onunda yanımda olacağını düşünmemiştim.
Yavaşça ona yaklaşarak, elimi kaldırdığımda yüzünü okşamıştım.
Yukarı aşağı...
Yanağında durunca bu kezde ellerimi dudağında gezdirdim.
Bu kez dudaklarını oynattı ve dudakları üzerinde dilini gezdirdi. Yaptığı şeyle kalbim yine göğsümde atmaya başlamıştı.
Ona sarılsam kızar mıydı?
Ya da onu öpsem?
Kızacak olsa bile kendimi durdurmadım yavaşça elimi omzunda koymuştum ben elimi koyar koymaz kolumu tutup sırtüstü döndü ve beni kendine çekerek bedenine sımsıkı yapıştırdı. Elini sırtımda gezdirince iyice ona yaklaşmıştım.
Kalbim, öyle hızlı atıyordu ki ve onunda kalbi benimki kadar hızlı atıyordu.
Ve hâlâ onu öpmeyi düşünüyordum.
Eunseok
Elini yanağımda hisseder hissetmez uyanmıştım...
Uyuyormuş gibi yapmaya devam edince bu kez dudaklarıma dokunmuştu. Yumuşacık parmakları usulca dudaklarımı okşuyor ve beni baştan çıkartıyordu.
Daha fazla dayanamayıp kolundan tuttuğum gibi onu göğsüme yatırdım.
Bu daha güvenliydi...
Ben bu çocukla ne yapacaktım?
"Hadi kalktın artık!" diyen cırtlak sesi duymamla Miya'ya içimden saydırmıştım.
Biraz daha azıcık daha dokunamaz mıydım?
Wonbin, kollarını benden ayrıp yataktan aşağı indiğinde sanki ben de daha yeni uyanıyormuş gibi yapıp esnemiştim.
Herkes uyanmıştı.
Sungchan bile!
Bıraksam kış uykusundan kalkmayan herif bugün erkenden kalkmıştı fakat evde yoktu bense Anton'a dönmüştüm ancak gözlerim hâlâ Wonbin'den ayrılmıyordu. Miya yüzünden öpememiştim onu.
"Sungchan nerede Anton?"
Başını iki yana sallayıp bana gözleri ile Miya'yı göstermişti anlamayarak ona baktığımda o ise durum vahim gibisinden bir bakış atmıştı.
Sungchan her ne kadar Miya ile uğraşsa bile ondan hoşlandığını anlamıştım fakat bu kadar erken duygularını göstermesini beklemiyordum.
O sırada içeri mutfaktan Miya çıkıp gelmişti.
"Sen Sungchan'ın nerede olduğunu biliyor musun?"
Miya ilk başta sorumla afflamış sonrasında gözlerini benden kaçırıp etrafa bakmaya başlamıştı.
"Sana bir şey mi dedi?"
"O uzun bacak bana hiçbir şey diyemez." dedikten sonra elindeki tavayı sertçe masaya bırakmıştı.
Kesinlikle dün gece bir şey olmuştu çünkü hem Sungchan evde yoktu hem de Miya da bir şeyler vardı.
Wonbin'den bugün bir öpücük almayı ve ayrıca ona çıkma teklifi etmeyi aklımın bir kenarına koymuştum fakat önce en yakınımı dinlemem gerekiyordu.
"Anton sen evde kal ben Sungchan'ı bulup geleceğim."
O ise bana kafa sallamıştı tam kapıyı açıp dışarı çıkacağım zaman elinde kahvaltı malzemesi olan Lena ile çarpmıştım elindekiler yere dökülürken herkes ne olduğuna bakmak için yanımıza gelmişti.
Ondan kısa bir özür dileyip hızla evden çıktığımda Anton'a ne olduğunu sorduğunu duymuştum.
Çıkar çıkmaz etrafa hızla bakınırken nereye gideceğini düşünmeye başlamıştım.
Denizden çıkan Sungchan'ı görmemle ona doğru gittim Sungchan sadece üzgün olduğunda denize girerdi tek başına.
"Bu saatte seni denize sokan şey ne?"
"Bir derdim yok ama senin var sanırım?"
Durumunu anlamış olsam da, yine de canını sıkan birileri vardı ve bu kişi kesinlikle Miya'ydı.
"Bu akşam takıl istersen, Anton'la ben evdeyiz zaten Lena da Miya ve Wonbin'le ilgilenir."
Bana hayret eder bir şekilde baktıktan sonra , "Eunseok sizsiz hiçbir yere gitmeyeceğimi biliyorsun."
Ona ne kadar ısrar edersem edeyim beni dinlemeyeceğini biliyordum. Kararımı vermiştim bu gece hepimiz gece klübüne aralıksız eğlenecektik.
Wonbin'leri mecburen götürmeliydim onları burada tek bırakamazdım özellikle de Lena da gelicekse zaten o onları bırakmazdı.
2 ayda inanılmaz bir şekilde yakın olmuşlardı.
Sungchan'a gülümsedim,
"O zaman hep beraber gidiyoruz."
Ve arkamı dönerek eve doğru yürüdüm. Bu gece kesinlikle Wonbin'e çıkma teklifi edicektim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
mermaid, eunbin
Fanfiction"Yemin ederim sana her şeyi düzgünce öğreticeğim. Korkunca öpülmüyor biliyor musun? O, sadece seni öpebilmek için uydurmuş olduğum bir yalandı..."
