រឿង : ដំណើរទឹកភ្នែកភរិយាកំសត់

រឿង : ដំណើរជីវិតភរិយាកំសត់ Ep : 12

Note : **បើមិនឱ្យខ្ញុំការពារលោកតើឲ្យខ្ញុំការពារអ្នកណា**

     បន្ទាប់ពីជីមីនគេចពីជុងគុកមិនឈប់ព្រឹកឡើងជីមីនក៌មិនចុះមកញ៊ាំបាយដែរ ដោយសារតែខ្នាញ់នឹងចរិករបស់ជីមីនជុងគុកក៏ឡើងទៅសួរដល់បន្ទប់តែម្ដងកុំឲ្យពិបាក។

<<ហេតុអីក៏មិនចុះទៅញ៉ាំបាយ>>
<<មិនឃ្លាន>>
<<ហេតុអីបានជាមិនឃ្លាន>>
<<គ្រាន់តែមិនឃ្លានសោះក៏ចាំបាច់មានហេតុផលដែរមែនទេ>>
<<ត្រូវហើយត្រូវតែមានហេតុផលទើបមិនញ៉ាំបាន។ប្រាប់មកហេតុអីមិនចុះទៅញ៉ាំបាយ>>
<<ចុះប្រាប់ហើយតើថាមនុស្សមិនឃ្លាន>>
<<មិនមែនខឹងខ្ញុំមិនលួងថ្ងៃហ្នឹងឯណាហ្អី>>
<<គ្មានពេលតែខឹងរឿងអត់ប្រយោជន៍ទេ>>
<<មកចុះទៅញ៉ាំបាយទៅបើមិនបានខឹងទិញញ៉ាំបាយជាមួយគ្នាមក>>
<<មិនហេវមិនហេវយ៉ាងណាក៏មិនញ៉ាំបើមិនញ៉ាំហើយក៏មិនបាច់បង្ខំហើយក៏ចុះញ៊ាំម្នាក់ឯងទៅ។>>
<<ខ្ញុំសុំទោសដែលខ្ញុំមិនបានលួងការពារយប់មិញតែមកពីខ្ញុំបារម្ភលើកពេកទើបនិយាយអ្វីមិនចេះគិតទៅញ៉ាំបាយទៅ។>>

<<កំពុងតែលួងខ្ញុំមែនទេ>>
<<អត់ទេប៉ុន្តែខ្ញុំទទួលស្គាល់កំហុសតើ>>
<<បើមិនអញ្ចឹងទេខ្ញុំមិនញ៉ាំតែទៅវិញទៅ>>
<<ហើយលួងក៏បានដែរ។ឈប់ខឹងទៅណាទៅញ៉ាំបាយប្រយ័ត្នឈឺខ្ញុំមិនចង់ឲ្យលោកឈឺទេ>>
<<បែបនេះមកស្រួលនិយាយគ្នាទៅញ៉ាំក៏បាន>> ថារួចជីមីនក៏ស្ទុះវឹងងើបពីលើពូករត់វឹងទុកទៅញ៉ាំបាយតាមពិតខ្លួនឯងកំពុងតែឃ្លានស្រាប់ល្មមប៉ុន្តែចង់ឈ្នះដេកចាំឲ្យគេមកលួងទាល់តែបាន

      បន្ទាប់ពីញ៉ាំអាហាររួចជុងគុកក៏បានធ្វើដំណើរទៅក្រុមហ៊ុនរបស់គេនៅពេលដែលមកដល់ក្រុមហ៊ុនលេខារបស់គេបានប្រាប់ថាមានភ្ញៀវមករកគេគេក៏បានស្ទុះស្ទាចូលទៅកន្លែងធ្វើការរបស់គេ ក្នុងចិត្តរបស់គេគិតថាប្រហែលជាមានក្រុមហ៊ុនចង់ចូលភាគហ៊ុនជាមួយគេហើយមើលទៅប៉ុន្តែការគិតរបស់គេគឺផ្ទុយស្រឡះនៅពេលដែលគេបើកទ្វារការិយាល័យរបស់គេមនុស្សដែលគេឃើញនៅចំពោះមុខនោះគឺថេយ៉ុងហ្គារីស្តាហើយគេក៏បានសួរទៅកាន់ថេយ៉ុងថា