Bir gece birlikte olan bir hemşire ve bir askerin aylar sonra aynı karargahta karşılaşma serüveni...
Arkanda, bir ölü bırakıp gittin ama katil değilsin. Sen sevgilim, olsan olsan yeni tomurcuklanan bir çiçeği ezip geçen birisin sadece...
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
İçi içine sığmaz ya insanın bazen. En son bu hissi yaşadığımda üniversite mezuniyetimdeydim. Orada bile yalnızdım. Kimsem yoktu. Denizin ailesi onun mezuniyet törenine geldiklerinde bana ne kadar destek olmak isteselerde yalnızdım neticede.
Akşam diplomamı alıp gururla vereceğim bir babam yoktu. Beni sımsıkı sarıp kutlayacak annem. Yada sevincime ortak olacak kardeşim yoktu o zaman.
Şimdi ise...
Şimdi kocaman bir masanın etrafında toparlanmış insanlara bakıyordum. Abilerim ablam, timdekiler, Kutay ve ailesi. Çok garipti.
Yanımda oturan Kutay durmadan bir şeyler koyuyordu tabağıma. Kafamı kaldırdığımda babasının bize şefkatle baktığını görüyordum.
"Ee Gökmen binbaşı. Ne zaman gelelim?"dedi Halil Bey
Yutmak uzata olduğum çorba boğazıma kaçınca kendimi tutamadım. Diğer yanımda oturan Deniz. Bir yandan peçete uzatıp bir yandan su veriyordu.
"Ne için Albayım"dedi Gökmen abim
"Kızımızı Allahın emriyle istemek için"dedi Halil bey
Gökmen abim bana bir bakış attı ama konuşmadı. Sözü Gökhan abim devraldı. "Bu konu hakkında kız kardeşimizle henüz konuşmadık. Başından geçen olaylar malum. Aile arasında bir iç muhasebe yapıp size haber veririz"dedi Gökhan abim
Bence en olgunları Gökmen abim gibi görünse de delinin tekiydi. Ne yapacağı belli olmuyordu. Gökhan abim daha ağırbaşlıydı. Konuşması bile daha etkileyiciydi. Gökmen abim hemen sinirlenip parlıyordu.
"Sende böyle düşünüyorsun değil mi kardeşim?"Dedi Gökalp abim
"Evet"dedim sadece , yan tarafımdan sıkıntılı bir nefes veren Kutay ne yapmamı bekliyordu acaba. Yarın nikah masasına oturmayı falan mı? Adam akıllı karşıma geçip niyetini belli etmedi. İkimiz başbaşa kalıp konuşamadık bile
Bu adam benim daha neyi sevip neyi sevmediğimi bile bilmiyordu. Çok hızlı ilerliyorduk ama Kutay beyimize bu bile yavaş geliyordu. Çocuğumu doğurmaya zaten karar vermiştim . Kutay olsada olmasada doğuracaktım.
"Ellerinize sağlık Hilal hanım çok güzel olmuş"dememle yüzü düştü. Tamam torununu taşıyor olabilirdim ama ona anne falan dememi mi bekliyordu acaba? Bu insanlar ya çok hızlıydı. Ya ben çok yavaştım. Abilerime bile uzun süre abi diyemezken karşımda ki kadına anne dememi falan beklemesi çok saçmaydı
"Afiyet olsun"dedi gülümseyerek
"Yengem bizi çok korkuttun"diyen Fırata döndüm. Adam ısrarla bana yenge diyordu. Ne yengeymiş Allah aşkına.
