Bir gece birlikte olan bir hemşire ve bir askerin aylar sonra aynı karargahta karşılaşma serüveni...
Arkanda, bir ölü bırakıp gittin ama katil değilsin. Sen sevgilim, olsan olsan yeni tomurcuklanan bir çiçeği ezip geçen birisin sadece...
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gözlerim ol... Bakıp bakıp görmezden geldiğim dünyamı döndür a canım"
🌙
36.Bölüm
Kutay'dan
Bu kadar geç kalmamalıydı. Mızırdanan kızımı kucağıma aldığımda daha da arttı ağlaması. Dikkatini çeken Deniz yanıma yanaştı.
"Gelmediler mi hâlâ?"diye haklı yerden soru sormuştu
"Yok epey oldu gideli , bu kadar yalnız bırakmaz Umayı." Dedim dilime gelenle
"Ben bir bakayım"diyen Açina'da yanımızda belirmişti.
Onu takip eden Denizle beraber gittiler . İçimde ki sancı büyüktü. Ona bir şey olmasından deliler gibi korkarken , korktuğumun başıma gelmesi hissi bile beni mahvediyordu. Yanımda oturan Kiraz hala Umay'ın ağlayışına dayanamayıp, Mehparenin itinayla hazırladığı mamayı çantadan çıkardı sakince. Kollarına bıraktığım bebeğim hâlâ ağlıyordu.
Bir kaç damla mama yemesiyle biraz olsun sustu güzel kızım. Kapıdan girsin istedim Mehpare o an, Denizle şakalaşarak , gülerek belki kahkahalarla ama girsin istedim. O an yanımda olmasını sıkı sıkı sarmayı istedim. Duramadım yerimde. Ayaklanıp kapıya yöneleceğim sırada kapıda beliren iki yüzü böyle görmeyi beklemiyordum.
Açina ve Deniz yüzleri bembeyaz karşımdaydı. "Nerdeler?" diye sordu sol yanımdan Cengiz.
Birini kaybetmenin ne olduğunu bilen , son aile bireyinin, babasının abisinin emaneti Cerenini merak ediyordu. Bu dönemde samimi olduğu bir kaç kez oturup dertleştiği Mehpare'yi merak ediyordu.
"Tuvaletler boş abi kimse yok"diyen Açinanın sesi kulaklarımda uğuldamaya git gide beni dipsiz karanlıklara sürüklemeye başlamıştı.
Gitmezdi ki o bir yere. Hadi bu siktiğimin koca salonunu terk etsin, beni terk etsin. Umayımı bırakmadı ki o yalnız başına
"Ne demek boş"diye celallendi bir anda Cengiz.
"Sakin olun düğün bitti zaten kalkalım. Vardır bi kamera falan bakalım"dedi Semih abi.
Sıktığım yumruğumla çevremde ki seslere sağır olup bir anda kendimi kapıdan dışarı attım. Güvenlik odasına geldiğimde sol yanımda ki iri beden Gökmene aitti. Endişeliydi her biri.
"Aç kayıtları"diye güvelik şefine külrediğinde adam yerinde korkuyşa sıçrayıp önünde ki bilgisayar ekranından bir şeyler yaptı. Tuvaleti gören köşede ki kameranın son bir saat kayıtları dönüyordu önümüzde. Bir şey yoktu.
Ta ki o ana kadar
Ceren ve Mehpare...
İkiside yüzü gözü kapalı iki kişi tarafından zorla bindirildiler bir arabaya, yanlarında çelimsizliğinden kadın olduğu belli olan bir kişi daha vardı ama yüzleri görünmüyordu. O an dünyam durdu.
