Bir gece birlikte olan bir hemşire ve bir askerin aylar sonra aynı karargahta karşılaşma serüveni...
Arkanda, bir ölü bırakıp gittin ama katil değilsin. Sen sevgilim, olsan olsan yeni tomurcuklanan bir çiçeği ezip geçen birisin sadece...
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar
🌙
Bir hafta kaşla göz arasında geçmiş o büyük gün gelmişti. Dün tüm kadınlar, tanıdıklar Hilal annenin misafirleri, lojmandan asker eşleri, nişanlıları bilmem kimleri ile bir araya gelerek evde kına yakmıştık. Çok heyecanlıydı. Kınayı kokusu gereği çok sevmesemde eğlenmek heyecanlıydı. Zaten çok bekletmeden yıkadığım kınamda bunu açıklar yöndeydi.
Kesinlikle bu kadar kadın oynayıp oynayıp nasıl bıkmıyorlar diye düşünürken. Kendimi Hilal anne ile karşılıklı oynarken bulduğumda anlamıştım mevzuyu. Mevzu oynamak değildi. Mevzu neydi aslında kimse bilmiyordu.
Bugün ise saat 15'te nikahımız vardı. Ardından ailecek bir yemek yiyecek ve olaysız dağılacaktık. Güzel plandı. Şuan eve gelmiş kuaför sırasıyla bizimkilerin saç makyajını yaparken ben mutfak masasına oturmuş kaygısız gibi düğün şekerlerimden paketlenenlerden artanlardan yiyordum.
Kimeneydi pardon?
Kızların hepsi zaten çok güzel olacaktı. Benim gelinliğim hazırdı. Saç ve makyajım bir saat sürse en geç ikide evden çıkmış olsam bana yeterdi. Neden kendimi üzüp canımı sıksaydım ki?
Bir haftadır , evimizle bu ev arasında mekik dokuyorduk. Eksiğimiz hiç kalmamıştı. Kürdanımıza kadar alıp yerleştirmiştik. Kızlar ve anneler kızımın benim ve Kutayın tüm eşyalarını oraya yerleştirmişlerdi. Akşama yiyeceğimiz yemeğe kadar yapıp dolaba koyan canın kaynanam, 'ısıtıp yersiniz acıkırsanız torunumu aç koyma' diye tembihlemeyi ihmal etmemişti.
Ev öylesine içime sinmişti ki. Yetimhane köşelerinde yardımlarla gelen harita metod defterimin üzerine uçlu kalemlerinden biriyle yazdığım hayal defteri yaptığım o deftere ne yazdıysam vardı evimde. Benim evimdi orası. Kutay , ben ve güzel kızımın her yanını anılarıyla dolduracağı aşk yuvamız.
"Sana inanmıyorum, kızım ben mi evleneceğim?"diye soran Deniz kaynanamdan beterdi şu sıra
"Ne oldu ya?"diye sordum.
"İki saat sonra nikahın var"dedi Deniz hiddetle
"Biliyorum"dedim ukala tavrımla. İçeriden gelen kuaför kadın bana doğru bakti
"Herkes hazır Mehpare hanım sizi alalım"demesiyle. Denize bir gıcık bakış atıp yanından geçip içeriye oturdum.Kuaför ablalar saçlarımla ve yüzümle ilgilendikçe canım daha da sıkılıyordu. Ben sevmemiştim sanırım bu gelin olma işini.
İşlerini bitirip çekildiklerinde Açina ve Beyza giyinmek için evlerine gittiklerinden. Deniz giyinmeme yardım ediyordu. Ablam ve Duru gece burda kalıp evlerine geçmişleri giyinmek için. Gelinliğimi giydiğimde tamamen hazırdım. Güzeldim.
