Bir gece birlikte olan bir hemşire ve bir askerin aylar sonra aynı karargahta karşılaşma serüveni...
Arkanda, bir ölü bırakıp gittin ama katil değilsin. Sen sevgilim, olsan olsan yeni tomurcuklanan bir çiçeği ezip geçen birisin sadece...
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar
🌙
Lavabodan çıkıp bakışları beni bulan Ahu şaşkın bir halde bana bakıyordu. Yanıma gelip bir şeyler söyledi ama anlamakta sıkıntı çekiyordum .Karşımda olduğuna emin olduğum beden yoktu şimdi.
Halisülasyon mu görmüştüm? Yoksa gördüğüm kişi birine mi benzetmiştim. Onu hiç görmediğim halde emin olamasamda abilerimin, ablamın çocukluk resimlerinde gördüğüm adamdı o, yaşlanmıştı ama oydu.
Babamdı...
Onun bugün burda olmasını istediğimden yada Halil babanın yaptığı konuşmadan sonra bir baba eksikliği duyduğumdan hayal gördüğümü bile düşünsemde yanılmadığımı iddia eden tarafım ağır basıyordu.
Ahunun beni bir sandalyeye oturttuğunu biliyordum. Keskin kolonya kokusu bileklerimi ovan Ahu ve benden geliyordu . Susmayan müzik sesinden kimsenin burda olduğumuzda haberi olmadığı belliydi
Gözlerimin içine bakıp "çağırayım mı abimi? Bebeğe bir şey mi oldu?"demesiyle toparlanmıştım.
"Yok iyiyim. Bir an gözümün önü karardı. Telaşlanmasın bizde geçelim"
"Zaten geç oldu geceyi bitiririz birazdan. Siz geçin isterseniz artık yoruldun iyice"demesiyle , kafamı sallamakla yetindim.
Kapanan müziğin ardından herkes yerine otursa da biz Kutay'a verdiğim işaretle ayaklanmıştık. Herkesle tek tek vedalaştık. Abilerim beni yollamak istemese de ben gitmeye dünden razı gibi hepsiyle dalgaya vurarak kocamın elini tutarak çıkmıştım restorandan.
Arabamıza bindiğimizde eteklerimi toplamama yardım eden sevgili kocam geçip arabayı çalıştırdığında bir eli hâlâ elimdeydi. Öyle çok seviyordum ki onu. Bir elim elinde diğer elim karnımdayken, iyi ki dedim , iyi ki o gün ordaydık ve iyi ki o şerefsiz çakal bana hangi haltı içirdiyse içirmişti.
İyi ki bulmuştu Kutay beni...
Arabanın durmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp kapıyı açıp inmek üzereyken inemedim. Ayağım yere değmedi. Kocaman kocam, beni çoktan kucağına almıştı bile, hava karanlıktı en yakınkmızda ki ev ile aramızda metreler vardı ve görselerde ikimizinde o kadar umrunda değildi ki.
Yemekten kalkıp geldiğimiz için aç değildim ama aşırı derecede pis hissediyordum, saçımda ki spreyinde etkisiyle bir an önce duşa girmeli ve eşofmanlarımı giymeliydim
Hadi ama Mehpare! İlk gecende mi?
Kucağında olduğum adam ilerledikçe ılık esen rüzgarla birlikte birazda yüksekte olduğumda içim titremişti. Havalar soğumaya başlıyordu. Üzerimde ki tül elbiseden kurtulmalıydım.
Bu adam hep böyle güzel kokmak zorunda mıydı? Sabahtan beri telaşla koşturuyorsun bu koku nasıl gitmez be adam. Kafamı boyun girintisine soktuğumda derim bir nefes çektim. Minik minik öpüyordum"Rahat dur"diye ikazda bulunsa da durmazdım. Öpmeye devam ettim
