Bir gece birlikte olan bir hemşire ve bir askerin aylar sonra aynı karargahta karşılaşma serüveni...
Arkanda, bir ölü bırakıp gittin ama katil değilsin. Sen sevgilim, olsan olsan yeni tomurcuklanan bir çiçeği ezip geçen birisin sadece...
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar
🌙
"Yok ya gerçekten hepiniz gördüğüm en hatır bilmeyen , gelenek görenek unutmuş insanlar olmuşsunuz"dedim alaylı bir gülüş kondurduğum dudaklarımla volta attığım yerde. "Kutay kayınçonu tebrik ettin mi? Peki ya kız kardeşini"başımı döndürdüm. "Ablacım peki sen tebrik ettin mi genç çiftimizi!"diye cırladım.
Zaten sabahtan beri ter basıyordu. Altı ayı devirmiş artık zorlandığım hamileliğiminde etkisi varken birde neler öğreniyordum
"Biraz sakin olur musun?"Dedi Açina
"Neyin sakinliği"dedi ablam bir anlık sinirle. "İyi misiniz siz ya. İkiniz mutlu olun diye en çok biz çabaladık! Biz istedik! Ne o öyle kimsesizler gibi tek başına evlenmek, bize söyleseniz karşı mı çıkacaktık"dediğinde kucağında ki yastığı yanına koyan Açina salondan çıkmıştı çoktan , yapma der gibi ablamın gözüne baksamda çoktan yapmıştı. Bu ağırdı.
"Şaşırdınız biliyorum ama laflarına dikkat et Gökçen. Senin rastgele kullandığın o söz bazılarının gerçeği. Karımda bende yanlış bir şey yapmadık. Bu yaşımdan sonra kimseyede hesap verecek değilim. Haklısınız söylemeliydik ama söyleyemedik. İkinizde uzatmayın"dedi işaret parmağını ikimizin üzerinde gezdirirken
'Seni artık sevmiyor'dedi beynimde ki o saçma ses.
Gözlerim çoktan dolmuş. Kendimi yemek masasına oturup kucağımda birleştirdiğim kollarımla 'çiçek olmuş' halde ağlarken buldum.
Hormonlarım beni çok kötü etkiliyordu. Başımda bana sarılan kişi Kutay değildi Gökalp abimdi. Saçlarımın üzerine tane tane öpücükler bırakırken ben oyuncağı kırılmış çocuk gibi sesli sesli ağlamaya devam ediyordum. Salonda ki herkesin şaşkın bakışlarını hissettiğimde bir anda ağlamam durdu be Denize döndüm. "Bana çikolatalı ekmek ve süt getirir misin?"diye sorduğumda üzerimde ki bakışlar dahada garip hissettiriyordu.
Ne olmuştu ki. Odaya geri dönen Açina ve abim yerlerine oturduğunda herkes bir açıklama bekliyordu. Onlar konuşmadan benim konuşasım geldi ve aklıma gelen ilk şeyi ortaya saldım. "Ben babamızı gördüm"
"Hayır"dediğimde elimde ki çikolata sürülü ekmek dilimi yerken konu ile alakasız umursamaz bir insan gibi gözüküyor olabilirdim ama bunu saklamak istemiyordum. "Düğün yemeğimizde restoranda , lavaboya gittiğimizde"deyip gözümle Ahu'yu işaret ettim "kötü oldum hatta Ahu toparladı beni"dedim sakin sakin.
Dediğim şeyle bu sakinliğim asla bağdaştırışamaz şekildeydi. Abilerim yüzüme bakarken konuşan Gökhan abim oldu.
"Daha önce görmedin, benzetmiş olabilirsin"dedi Gökhan abim ama gözlerinde bana inanmak ister bir bakış yoktu. Benim uydurduğumu mu düşünüyordu?
