Bir gece birlikte olan bir hemşire ve bir askerin aylar sonra aynı karargahta karşılaşma serüveni...
Arkanda, bir ölü bırakıp gittin ama katil değilsin. Sen sevgilim, olsan olsan yeni tomurcuklanan bir çiçeği ezip geçen birisin sadece...
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar
❤️
Ahu'dan
Sabah adliyeye gittiğimde üstümde ki siyah ceket pantolon takımımla kendimi çok iyi hissediyordum. Her zaman güzeldim ama. Bazı günler insanın içi ayrı bir neşeyle dolar ya öyleydim. Davamı da kazandığım için keyfim yerinde çıkmak üzereyken karşımda duran bedenle benimde adımım duraksadı .
"Ahu"dedi bana güzel sesiyle. O gün piknikte dediği gibi Ahu hanım dememişti en azından.
"Gökalp Başkomiser?"dedim 'efendim' der gibi.
"Nasıl oldun? İyisin değil mi?"dedi gerçekten beni merak ediyor gibiydi ama neden mesajıma cevap vermemişti.
"Mesajıma cevap verdiğinizde öğrenebilirdiniz?"dedim tek kaşımı kaldırarak. İçimde kalacağına ona dert olmalıydı.
"Mesaj falan atmadın"dedi . Davada gibi hemen delille konuşarak telefonumu çıkararak attığım mesajı açtım.
Eline aldığı telefonumla baktığı mesaja gülümsedi. Ardından isim kısmına girdi. "Gökhan abimin numarası bu"dedi hızlıca
"Ne?"Dedim şaşırarak "Mehpare'den senin numaranı istedim teşekkür için bunu attı"dedim
"Yanlış atmış"dedi . Neden gülüyordu bu adam ? Kocaman açıldı o an gözlerim
"Teşekkür etmişsin mesajda, bende rica ederim bir şey yapmadım ama öyle kuru kuru rica etmem. Bir dosya teslim edip geleceğim. On dakika bekle çıktığımda bir kahve içerken rica edeceğim"dedi eliyle tuttuğu kolumu bıraktı. "Bekler misin?"Diye öyle bir ses tonuyla sordu ki. 'Ölene kadar beklerim Yiğidim.'diye bağırmamalıydım
Kafamı salladığımda gülümseyip benden uzaklaştı. Elindeki dosyayla iki defa arkasına dönüp bana bakarak koridoru geçip yukarıya doğru gitti. Kalbim pır pır atıyordu.
Eh be Ahu adamı GÖ❤️ diye kaydetmezsin yaz adam akıllı Gökalp şovlara girme. Ergen misin sen diye hayıflanırken bir yandan Canım Atamın büstünün arkasında ki aynanın yansımasından kendime bakıyordum. İlk etkinliğimiz arabada kusmalı ve bayağı sancılı olduğundan ilk defa kahve içecektik ve çok heyecanlıydım.
Geçen zamanda elimde ki telefondan müvekkillerimden gelen mesajlara dönmüştüm. Tam ayaklandığımda belimde hissettiğim el ve duyduğum kokuyla , sanki yıllardır olan ömrümde benim eksik uzvum o belimde ki elmişte uzun zamandır yokmuş şimdi tamamlanmışım gibi içim bir hoş oldu.
Hareketlenip onun yönlendirmesiyle arabasının yanına geldiğimizde "benim araban parkta"dedim
"Benimkiyle gideriz sonra geri seni buraya bırakırım"demesiyle onayladım. Tam onun kişiliğine yakışır arabaydı. Yüksek arabalara kimler biniyor derken bu kocaman adamları unutuyordum. Abimde böyleydi. Range Rover'inin kapısını açıp bindiğimde içeride bir üşüme tuttu beni.
