Bir gece birlikte olan bir hemşire ve bir askerin aylar sonra aynı karargahta karşılaşma serüveni...
Arkanda, bir ölü bırakıp gittin ama katil değilsin. Sen sevgilim, olsan olsan yeni tomurcuklanan bir çiçeği ezip geçen birisin sadece...
Düzenleme...
Canlar öncelikle hepinize merhaba! Bölüm yazmayı hiç bırakmıyorum bu sıralar taramalarım oluyor biraz ona koşturuyorum ama genel olarak bahsettiğim gibi VPN ile bile bağlanamama problemi yaşıyorum giriyorum hikayelerime bölüm atamıyorum. Hazan geçen hafta gelemedi. Bu hafta tüm kitaplara bir bölüm geliyor . Lütfen anlayışınızı bekliyorum. Bol bol yorum beklediğim bir bölüm beğenilere göre akşam saat 20:00 bir bölüm daha gelecektir.
Keyifli okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Deniz'den
Şimdi oturduğum koltukta uyuyan Mehpare'deydi gözüm. O benim her şeyimdi. Ailem uzaktayken ailemdi. Bir haftadır karargahtan çıkar çıkmaz soluğu burda alıyordum. Onu yalnız bırakmamaya gayret gösteriyorduk. Dün bir şeyler sayıklamıştı kendi kendine vücudundan bu zehir tam atılabilmiş değildi.
"Deniz bir şeyler yeseydin kızım"diyen Kiraz halaya döndüm.
"Canım istemiyor hala sağ ol"dedim sadece
"Deniz, ışıkları açar mısın?"dedi Mehpare , ışık zaten açıktı.
"Mehpare gözlerini aç canım açtım ışığı"dedim yanına ilerlerken.
"Açma diyor"dedi sessizce
"Kim?" Diye sordu yanımda ki yarma kocası
"Kutay açmayım gözlerimi , ne olur?"diye mırıldandı.
"Tamam ay parçam. Açma ama dinleme o sesi tamam mı? Bak ben varım. Kimse bir şey yapamaz sana"dedi Kutay
Bir hafta bu kız zehirlenirkende sen vardın diye geçirdim içimden. On gündür bu odada yatıyordu ve Mehpare duramazdı ki böyle . Onun şuan ne kadar kötü hissettiğini bildiğim için daha da kendimi kötü hissediyordum.
Yarın evine çıkaracaktık. Ne kadar benim evinde kalsın desemde Kutay beyimiz ısrar etmişti ve kendi evine gidecekti. Asla onu yalnız bırakmazdım.
Bu on gündür görevde veya dışarıda değilse Cengizle hep dip dibeydik. İnsan alışıyordu artık. Bizden olmazmıştı zaten deyip sustum. O hayatına birini almamaya tövbe etmiş, ben ise içimde ki heyecanı , kalbimi titretmesin, onu gördüğümde kurduğum hayalleri ciddiye alıp aşk sanmışım deyip susmak düşecekti payıma.
Bir süre sonra Kiraz halayı bırakmak için Kutay çıkmıştı. Birazdan Cengizin burda olacağını yalnız olmayacağımızı söyleyerek gitmişti. Öyle halsiz ve paspasladım ki. Kendimi kötü hissediyordum artık ve tek istediğim Mehparenin bir an önce iyi olmasıydı.
