Bir gece birlikte olan bir hemşire ve bir askerin aylar sonra aynı karargahta karşılaşma serüveni...
Arkanda, bir ölü bırakıp gittin ama katil değilsin. Sen sevgilim, olsan olsan yeni tomurcuklanan bir çiçeği ezip geçen birisin sadece...
...
Yorumlarınızı çok seviyorum. Her birinize çok teşekkürler bir sonra ki bölüm 400.000 okunma olduğunda gelecektir . Beğenileriniz için çok teşekkür ederim
Tiktoktan editlerinizi #mehpare etiketi ekleyerek paylaşırsanız çok memnun kalırım.
Bu bölümü geçen bölüm yorumlarına göre @with_hemdem isimli okuyucuma ithaf ediyorum. Güzel yorumlarınızı bekliyorum.
Keyifli okumalar ay parçalarım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌊
Cengiz'den
Sis çökmüştü. Gecenin pusu , günün sabahına inmiş gibiydi. Araba yolda seyir ediyordu ama gözlerim artık taşımıyordu bu yorgunluğu, ne çok kayıp vermiştim. 9 yaşındayken babam vefat etmişti. Sokaklarda oynayan çocuklar için ne kadar oyunsa benim içinde öyleydi hayat, annemin beni sevip saçlarımı okşamalarıyla büyüdüm hep, 16 yaşında abim şehit düştü sınır ötesi bir operasyonda o gün karar verdim abimin yolundan gitmeye...
Oldum da, ya da oldum sandım. Annem ve kız kardeşim Ceren hep destekçimdi. Biriciğim benim nazlı kardeşim. Annem konuşmuyordu benimle zaten. Sevdamı kaybettiğim gün döndü bana sırtını, arama sorma dedi. Gittim kapısına yalvardım sende bırakma anne diye oralıklı olmadı. Sonra her iznimde kapısında buldum kendimi. Böyle gidilir miydi anne? Bu bir evlada yapılır mıydı? Ben ister miydim canımı, canımın canını toprağa vermeyi dedim durdum hep ama o benden hep kaçtı.
Cerenle arada annemden gizli arar konuşurduk. O bana hiç bir zaman sırtını dönmedi. Annemin son zamanlarda bana kızgın olmadığını söylüyordu. E o zaman neden açmadı yine telefonları, geçen ay kapısına gittim niye açmadı kapıyı? Neden kırgın gittin be annem.
Arabayı sağa çekip indiğimde bir ay önce annemin soluğunu bile hissettiğim o ev bile öksüz kalmış gibi bir hava vardı etrafta. Kapının girişinde eniştemi gördüm. İyi adamdı eniştem hep destekti bize, baba tarafından akrabamız olmasa da annemin iki kız kardeşi vardı. Onlar anneme hep destek oldular . Biz büyürkende , ben evlenirkende hep yanımızdalardı.
Beni gören Selim eniştem ayağa kalkıp geldiğinde tokalaştık. Bir süre konuştuk. Kalp krizi geçirmiş annem, öyle dediler ölümünün adına . Koskoca yıkılmaz dağım annem , hep destekçim Mesude Türkeri kalbi yıkmıştı demek...
Kapıda ki bekleyenlere selam verip unuttuğum eve adımladım. Serpil Teyzem gördü beni ilk. "Oyy paşamm, gitti ablam gitti"diye ağıt yakarken beni sarıp sarmaladı hep olduğu gibi.Paşam derdi bana hep teyzem, annem gibi.
"Ceren nerde teyze?"Dedim sorabildiğim kadarıyla. İçimde ki ateş sönmüyordu. Çok kayıp vermiştim ama Sevda beni sevdiğini söyleyerek öldü. Abim aslanım annem babam emaneti sana emanet diyerek gitti. Babam 'aslan oğlum , mert oğlum' dedi hep. Ondandır ya ahtım vardı bir oğlum olursa adını Mert Aslan koyacaktım. Sevda sevmişti bu fikri. Annesiz babasız yetimhanede büyümüş öğretmen olmuştu. Ondandır ya Mehpareye her baktığımda hele ki hamile haliyle Sevdamı anımsatıyordu hep. Kutaya her bakışı , bizi anımsatıyordu. Yetim öksüz büyümesi ona benziyordu belki ondan dolayı ona ayrı bir hisle yaklaşıyordum.
