cool kids dont love //destiel ✔️

spread the word

Matematik dersinde aptal gibi sırıtarak tahtaya bakıyordum ve halimden memnundum, Benny kafama bi tane geçirene kadar.

"Bunu neden yaptın ki?" dedim başımı tutarken.

"Çünkü bir gerizekalı gibi hareketsiz duruyorsun yarım saattir. Önceleri susmak bilmezdin, sana bişeyler oluyor."

"Bilmem," diyerek ona doğru döndüm. "Değişiyorum sanırım."

"Peki sebebi?"

Kaşlarımı çattım, ona söylemeli miydim emin olamıyordum. Sonuçta sevdiğim, kendimi kaptırdığım kişi bir erkekti.

"Sebebi boşver." dedim. "Önemli olan değişiyor olmam ve mutluyum. Artık dersi dinlesek iyi olur."

Benny tabiki inanmamıştı, asıl önemli olanın sebep olduğunu ikimizde biliyorduk ama ısrar etmedi.

Rahat bir nefes vererek Castiel'i düşünmeye devam ettim. Dudaklarının tadına bir kez daha bakabilmiş olmak mükemmeldi, sonunda tokat yemiş olsam bile.

O da bir dokunma şekliydi sonuçta, hem ilk sefer ki gibi tepkisiz kalmamıştı. İlerleme kaydediyoruz Cas, bu güzel.

-

Ders çıkışı diğer sınıfa gidiyorduk ki, Benny kulağıma eğildi.

"Castiel denen çocukla fazla vakit geçirmeye başladın, o popüler takımdan değil ve insanlar konuşmaya başladı."

"Bu da nerden çıktı şimdi?" dedim sinirle. S*kik okulun s*kik insanları işte, ne konuşurlarsa konuşsunlar banane.

Parmağıyla ileriyi gösterip "İşte bu yüzden," dedi. "Herkes tepkini merak ettiği için özel plan yapıp bunu ayarladılar."

Koridor sonunda Castiel vardı, sırtındaki çantasıyla bize doğru geliyordu, adını anımsayamadığım sarışın bir çocuk arkasından iteleyip düşmesine sebep olana kadar.

Onlara doğru bir adım atmıştım ki, Benny kolumdan tuttu "Eğer onu savunursan daha çok yapmaya başlarlar. Senin gibi birinin onunla arkadaş olmasını çekemeyen birkaç aptal işte, boşver."

Bu mümkündü, normalde insanlarla konuşmazdım bile. Grubum belliydi ve diğer herkese kapalıydı bu yüzden kıskanıyor olabilirlerdi ama bu yaptıkları gerçekten fazlaydı.

Kolumu ondan kurtarıp "Ne olacağı umrumda değil," dedim. Birkaç aptal çocuk daha Castiel'e yaklaşıyordu ve ben buna izin veremezdim, kimse ona dokunamazdı.

"Hey kıç kafalı, hemen ondan uzaklaş!"

Etrafımız anında kalabalıklaşırken, sarışın çocuk öne çıkıp "Neden?" diye sordu. Elimi Castiel'e uzatıp ayağa kalkmasına yardım ettim.

Sarışının gözlerine ölümcül bakışlarımı sabitleyip "Çünkü ona yaklaşan karşısında beni bulur." dedim. Çocuğun yüzünde memnun olmuş bir ifade vardı, psikopat işte.

Kalabalıktan şaşkınlık dolu sesler gelirken Castiel'e "Beni takip et," diyerek merdivenlere yöneldim.

İnsanları anlayamıyordum, nasıl bir mantıkla böyle bir şey yaparlardı ki?