cool kids dont love //destiel ✔️

first one

Castiel'den uzun tenefüste kütüphaneye gelmem konusunda bir mesaj almıştım. Merak ve sevinç duyguları birbiriyle yarışırken gözüm sürekli kolumdaki saate kayıp duruyordu.

35 dakika.

24 dakika.

17 dakika.

8 dakika.

2 dakika.

Benny'ye dönüp "Bu tenefüs bir işim var," dedim kısaca. Beni sorguya çekmesinden korkuyordum ve bakışları net olarak belli ediyordu kendini, korktuğum başıma gelecekti.

"Bu Marstiel olayı sencede fazla gizemli bir hale gelmedi mi? Bana her bir ayrıntıyı anlatacaksın."

"Elbette" dedim geçiştirmek amaçlı, zaten zil çalmak üzereydi.

Tam ağzını açmıştı ki elimi havaya kaldırıp "Söz veriyorum" dedim gözlerine bakarak. Anlatmak bana da iyi gelebilirdi ama şimdi olmazdı, zil çalacaktı.

Bir yandan üzgün ve kırgın hissediyordum, bir yandan da Castiel için heyecanlı. Beni kütüphaneye çağırmasının bir sebebi olmalıydı, belki O da yanımızda Mary ya da başka birinin olmasını sevmiyordu.

Zil çalar çalmaz neredeyse koşarak sınıftan çıkıp kütüphaneye gittim.

Castiel bir masaya oturmuş, yüzü kapıya dönük duruyordu öylece. "Selam," dedim nefeslerimi düzene sokmaya çalışırken.

Gözlerimin içine bakarken -sinirli gibi bir hali vardı- ne kadar ateşli olduğunu düşündüm. Belki Mary ile çıkmamı sağladığı için pişman hissediyordu ve bana karşı boş olmadığını falan anlamıştı. Belki onu öptüğüm gibi o da beni öperdi, sonuçta yalnızdık kütüphanede.

Fakat o tüm düşüncelerimi ve beni yanıltarak "Öğlen yaptığın neydi?" dedi bana bir adım yaklaşırken. "Mary'nin yüzüne bile bakmadın ve neredeyse kaçar gibi bir halin vardı."

Yüzümdeki her bir mimik donarken, boş boş baktım ona. Cidden bu kadar kızdığı ve konuşmak istediği şey bu muydu yani?

"Sadece şaşırmıştım," dedim oyuncu bir tavırla. "Ve Benny çabuk dönmemi söylemişti."

"Onunla kavgalı olduğunuzu sanıyordum." diyerek ciddi bir havaya büründü, söylediklerime inanmış gibiydi. Kulağa garip gelebilir ama bu hoşuma gitmişti, sonuçta bana inanıyordu. İnsanlar güvendiği kişilere inanırlar.

"Daima hallederiz," dedim gülümseyerek. "Yıllardır dostuz ve çok daha kötülerini atlattık."

"Böyle bir arkadaşa sahip olman gerçekten güzel Dean ama hala sorumu cevaplamış değilsin. Mary'ye karşı neden öyle davrandın? Yani bana ısrar eden sendin, onunla çıkmak istiyordun hani? Mutludan çok hayal kırıklığına uğramış gibiydin giderken."

Bağıra bağıra haklısın demek istedim. Hayal kırıklığının kralını yaşadım.

Ama yine içimden geçenler söylediklerimi tutmadı ve "Hayır,"  dedim."Bir sorun yok ve akşam onunla çıkacağımız için gayet mutluyum."