someday there will be peace// bankzitters

Hoofdstuk 4

~Even een grote tijdskip naar 2008~
Matthy is dan 13 en zit in de 1e klas
Robbie is dan 10 en zit in groep 7

POV MATTHY:
Ik heb morgen een presentatie voor nederlands en ik ben zo zenuwachtig. Ik heb geen vrienden maar het maakt me niet uit, ik heb niemand nodig behalve rob! Het is nu 19:38 dus ik besluit om te gaan slapen zodat ik morgen niet zo moe ben.

~de volgende ochtend~

Ik wordt wakker en ik zie dat het 07:49 is ik moet dus over 41 minuten op school zijn en het is sowieso 15 minuten fietsen. Ik maak me snel klaar, zeg gedag en ik stap op te fiets en race naar school. Ik zit tot het 5e op school en het 3e heb ik de presentatie over mn boek. Als dat maar goed komt. Als eerste heb ik 2 uur Lo en dat gaat helemaal prima. Nu heb ik pauze en ik eet even een pakje prins ministars en drink een flesje water. De bel gaat af en dat betekent dat ik mijn boek presentatie heb.

Ik kom de les in en leg mijn spullen klaar voor de klas en hang mijn rugzak aan mn stoel. "Goedemorgen klas welkom weer bij deze les vandaag hebben matthyas, loes en klaas hun presentaties, matthyas jij mag beginnen" zeg mevrouw kennedy aka mijn nederlands docent. Ik loop naar voren en begin te praten. Niemand lacht me uit of doet gemeen, ze doen dat nooit want ze weten over mijn sociale angststoornis en autisme. Ik heb opzich wel een leuke klas. Als ik klaar ben met presenteren begint iedereen te klappen. "Goed klas welk cijfer vinden jullie voor deze presentatie?" Vraagt de docent. "Een 10 mevrouw! Hij deed het super goed en u weet ook dat hij het lastig vind om dit soort dingen te doen, dus een dikke 10 toch jongens?" Zegt een meisje die mij best verliefd aan kijkt, iedereen begint te juichen "okey jongens we maken er een 9 van omdat het niet perfect was okey?" Iedereen knikt en ik loop opgelucht naar mn plek. Ik leg mn hoofd op mn tafel en probeer te verwerken wat er net is gebeurt.

"Matthyas wil jij ook even opletten van de presentaties van de andere? Ze deden het ook bij de jouwe" zegt de docent en ik knik. "Mevrouw laat hem! Het is voor hem een hele uitdaging. Laat het hem verwerken" zegt mila het meisje die net zei dat ik een 10 verdiende. "Ja maar hij hoort te luisteren ookal is het lastig" zegt de docent weer. Ik raak hier gestrest van en probeer me een beetje aftesluiten van de rest. "Mevrouw! U snapt er niks van hé? Het is voor hem teveel inspanning laat hem even rustig denken!!!" Ze staat op en gaat verder "als je het ermee eens bent dat matthy rust verdient om het te verwerken sta dan op" en dan staat iedereen op behalve ik. Ik doe mn handen op mn oren en doe mn ogen dicht, ik voel mn ademhaling versnellen.

Dan hoor ik de deur open gaan "WAT IS HIER AAN DE HAND?" Schreeuwt de directeur. "De leerlingen zijn niet mee eens dat er een leerling moet luisteren" zegt de docent. En de directeur kijkt raar naar de docent. "Meneer! Matthyas heeft net zn presentatie gehouden voor de klas en zoals u weet heeft hij autisme en een sociale angststoornis en hij moet het allemaal verwerken en mevrouw kennedy laat het niet toe" zegt mila. Ik ben hevig aan het trillen en voel dat m'n ademhaling veelste snel gaat. "Dan moeten we even vragen wat matthyas wilt okey?" Vraagt de directeur en volgensmij knikt iedereen.

Iedereen zit naar mij te kijken terwijl ik doodleuk midden in een paniekaanval zit. De directeur rent naar me toe en zegt "ach jongen! Adem rustig in en daarna uit" ik probeer dat te doen en het helpt me een beetje. "Gaat het weer?" Vragen er een paar kinderen uit mn klas en ik knik. Ookal gaat het echt niet ik ben ineens super misselijk. "Matthyas je bent helemaal wit, weet je zeker dat het gaat?" Vraagt de directeur en ik schud mn hoofd en begin te huilen. "Het is allemaal een beetje veel hé?" Vraagt iemand en ik knik. "I-ik wil naar huis" zeg ik zacht. "Dat regelen we voor je jongen"

Ik lig ondertussen op de bank onder een dekentje met een theetje. Alleen julia is thuis om voor me te zorgen maar gelukkig hoef ik niet te praten met iemand, rob komt wel zo thuis dus ik hoop dat dat goed komt. Ik ben nogsteeds een beetje overstuur, dus ik probeer maar te slapen als ik m'n thee op heb want dat helpt meestal.

Ik wordt wakker gemaakt door rob die vol op me springt. "Ga weg" zeg ik. "Hoezo matt? Ik wil gewoon met je kloten buiten! Lekker voetballen! Plsssss plsss" vraagt rob. Ik wil helemaal niet omdat ik nogsteeds misselijk ben en moet nogsteeds alles verwerken. "Nee... wil je weggaan" vraag ik nog een keer. "Matt plsss!!!! Kom nou doe niet zo saai! Hoe ging je presentatie eigenlijk?" Kan hij echt niet ophouden!! "Ik heb een 9... maar-" voor ik net weet begint rob door me heen te praten "wow dat is toch goed?? Matt waarom zo verdrietig een 9 is bijna het beste van de klas! En en-mhhh" ik doe mn hand voor zn mond. "Hou je bek" zeg ik en begin te huilen. "Waarom doe je nou zo? Matt!!!! Ik vind het niet leuk!" Zegt rob verdrietig. Ik draai me om met mn rug naar rob en dan voel ik steeds dat rob me steeds in mn zei prikt. "Matt kom je pls je voetballen? Plssss" vraagt rob.

Ik pakt zn hand en knijp er heel hard in "en nu godverdomme kappen!" Zeg ik boos. "AUW MAMA MATTHY KNIJPT ME HARD EN HIJ DOET ZO SAAI" schreeuwt rob. Ik laat zn hand los en hij pakt zn hand. "Auw matt..." zegt rob. Nu komt julia binnen lopen "en wat is hier aan de hand?" Vraagt ze. "Matthy doet saai en wilt niet voetballen en toen kneep hij in mn hand en kijk mam" zegt rob en laat zn hand zien die ondertussen helemaal paars is. "Matthyas!" Zegt ze "sorry maar.... Ik ben misselijk en ik wil niet sociaal doen want moet het nogsteeds verwerken en toen bleef Rob zeuren... en hij prikte in mn zei en toen pakte ik zn hand en kneep heel hard maar het was niet mijn bedoeling om hem zo pijn te doen en sorry het spijt me heel erg!!!" Zeg ik heel snel achter elkaar. "Matthy je weet dat je geen mensen pijn kan doen okey?" Zegt julia Ik knik en zeg "sorry" "nee sorry ik had moeten accepteren dat je niet wou en sorry ik wist niet dat je overprikkeld was" zeg rob en geeft me een knuffel. "Geeft niet rob en sorry van je hand" zeg ik en ik geef een kusje op z'n hand. "Maakt niet uit... ik heb het verdient" zegt rob en komt in mn armen liggen want hij was ook wel moe volgensmij. "Dus het is weer goed jongens?" Vraagt julia en we knikken beide. Julia loopt weer naar boven en rob en ik vallen knuffelend in slaap.

~~~~~
Ik heb niks te melden ofzo Xx ~ 4 aug