«kei»
«បើមីងមកមិនដឹងនិយាយអគទេអ្នកមីងទៅវិញសិនទៅខ្ងុំត្រូវការរៀន »
«នេះគេដេញមែនទេ??» bojin និយាយរអ៊ូៗម្នាក់ឯង
«អា៎...ឯងធ្វើអីនិង» kei ស្រាប់តែដើរមមករកនាងដោយទឹកមុខស្មើររបស់គេ រួចក៏យកដៃម្ខាងលេងសក់របស់ bojin «អ្នកមីងគ្មានប្រែលប្រួលទៅណាសោះនៅតែដដែល»
«ហា៎ហា៎ចេះតែនិយាយហើយ»
«មីងទើមតែមកពីណា!»
«ទើមតែមកពីបារាំង...នឹកឯងពេកទើមមកមើលឯងនិងណា»
«នឹកខ្ងុំ?!»
«មែនហើយ..តោះទៅញុាំបាយ» និយាយរួចនាងអូសដៃរបស់ kei ទៅមិនចាំយូរ៕ពេលកំពុង ចុះជណ្ដើរអ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះងាក់សម្លឹងមើលមកនាងគ្រាប់គ្នារហាក់ដូចជានាងជនប្លែកមុខមកពីណា
«អូ... kei មកញុាំបាយដែលមែនទេកូន»
«.....»
«Kei ម៉េចមិនឆ្លើយនិងម៉ាក់» bojin ងាក់ទៅនិយាយជាមួយ kei
«យ៉ាងម៉េចនៅតែលើមិនដែលចុះក្រោមអីឡូវលេងចេះនិយាយហើយមែនទេ!!» youta ស្រែសម្លុត kei យ៉ាងខ្លាំងរហូតធ្វើអោយ yumi និង bojin យកស្ទុបត្រចៀក
«ប៉ាចង់គិតយ៉ាងម៉េចក៏បាន»
«អាចង្រៃ..ផាច់» សម្លេងទះកភ្លៀងពន្លឺឡើងដោយ youta លើដៃវាយកូនប្រុសរបស់ខ្លួនទាំងកំហឹង។ kei ងាក់ទៅសម្លឹងមុខឪពុកទាំងមិននិយាយអ្វី youta ឃើញកូនបែបនេះគេក៏ប្រុងលើកដៃវាយជាលើកទី2តែក៏ត្រូវ bojin ចូលមកឈរបាំងពីមុខ kei
«ឈប់វាយគេទៅ»
«ចេញទៅក្មេងនេះទាល់តែប្រដៅខ្លះហើយទើបបាន»
«ប្រដៅវក្មេងអោយល្អមិនចាំបាត់តែវាយគេទេ»
«មកពីនាងកាត់ជើងគេបែបនេះទើបបានជាគេខូតដល់ថ្នាក់នេះ »
«ខ្ងុំទៅលើវិញហើយ» kei ដើរតហរឡប់ទៅបន្ទប់វិញតែក៏មិនភ្លេចទាញដៃ bojin អោយមកជាមួយខ្លួន។ មកដល់បន្ទប់គេទាញខ្លួនប្រាណរបស់ bojin យកមកអោបទាំងមិននិយាយវិញចំណែក bojin វិញក៏នៅឈរស្ងៀមព្រមអោយគេអោប
«តើវាបែបនេះយូរហើយរឺនៅ?»
«យូរហើយចាប់ផ្ដើមតាំងពីអ្នកមីចេញទៅមកម្លេះ» គេនិយាយទាំងអោនមុខចុះក្រោម
«មីងសូមទោសដែលចេញទៅដោយមិនបានប្រាប់» នាង
យកដៃទាញមុខគេអោយមកមើលមុខរបស់នាង
