ក្រោយពីគ្រូពេទ្យបានពិន្យិតនិងមើលអាការរៈរបស់ Bojin រួចអស់ហើយគ្រូពេទ្យក៏បានដកដង្ហើមធំរួចក៏សម្លឹងមើលទៅពួកស្រីបម្រើ
«ម៉េចក៏អោយនាងសន្លប់ច្រើនដង់ខ្លាំងម្លេះប៉ះពាល់ដល់សុខភាពណាស់ដឹងទេ»
«ពួកខ្ងុំនិងមើលអ្នកនាងអោយល្អជាងនេះ»
«កុំអោយនាងគិតច្រើនពេកអី» ថាចប់គ្រូពេទ្យក៏បានងើបដើរចេញចៃដន្យអី Kei ក៏បានត្រឡប់មកពីញុាំអីជាមួយនិងគ្រួសាររបស់ Evelyn ល្មមគេរហ័សរត់ទៅបន្ទប់របស់នាងរួចក៏ឃើញថានាងកំពុងនិងដៃនៅជាប់សេរ៉ូមនៅឡើយ
«កើតអីមែនទេបានជាមានគ្រូពេទ្យមក»
«គឺអម្បិញមិញនេះអ្នកនាងសន្លប់ទៀតហើយ»
«ពួកនាងម៉េចក៏មិនចេះមើលថែអ្នកមីងបែបនេះ»
«ពួកខ្ងុំខុសហើយលោកប្រុស»
«បានហើយចេញទៅ» Kei ឈរមើលមីងខ្លួនទាំងមានអារម្មណ៍ខុសរួចក៏បានកាន់ដៃនាងយកមកថើប
«ហេតុអីក៏ខ្ងុំពិបាកចិត្តម្លេះនៅពេលឃើញមីងនៅសាភាព
បែបនេះ នេះមិនមែនជាមីងទេ»
_______________Skip_______________
កាត់មកមើលពេលប្រលឹមស្រាងៗនេះវិញមេឃថ្ងៃនេះខុសពីធ្មមតាព្រោះថាមេឃបានបង្អុលទឹកភ្លៀងយ៉ាងខ្លាំងទាំង
ប្រលឹមតែម្ដងដែលជាហេតុធ្វើអោយ Bojin ងើបពីគ្រែដើម្បីបានឈរមើលនិងស្ដាប់សូសម្លេងទឹកភ្លៀងដែលនាងខានលឺជាងយូរមកហើយ នាងឈរមើលទៅក្រៅបង្អួតទាំងអារម្មណ៍អណ្ដែតអណ្ដូងតាមដំណក់ទឹកភ្លៀងខួរក្បាលនៅតែពិតមិនឈប់ពីអ្វីដែលរំខានចិត្តរបស់នាងវាហាក់គេគ្មានធម៍មេត្តាសោះសម្រាប់នាង ភ្លៀងក៏ចេះតែខ្លាំងឡើងចំណែចិត្តដែលកំពុងប្រះស្រាមនេះក៏ចេះតែឈឺទៅៗមុខដ៏សែនក្រៀមក្រំរបស់ Bojin បានងាក់ទៅសម្លឹងឡានដែលកំពុងតែជិះចូលមកក្នុងទោះមិននិយាយក៏ដឹងថាជាឡានរបស់អ្នកណា
«នាងនៅតែសំខាន» និយាយរួចខួរក្បាលរបស់នាងក៏បាន
រំលឹងរឿងកាលពីយប់មិញអោយឃើញបន្តិច ខណៈពេលដែល Kei បានត្រឡប់មកផ្ទះវិញរួចក៏ចូលទៅមើលនាងកំពុងតែដេកសន្លប់នោះ អ្នកបម្រើនៅក្នុងផ្ទះទាំងអស់ក៏បានរត់ចូលមកក្នុងបន្ទប់ដែលបានអោយ Kei ជូន Evelyn ទៅមន្ទីពេទ្យដោយនាងបានរអិលជើងដួលនៅឯក្នុងបន្ទប់ Kei គេក៏មិន
បាននៅមើកមីងរបស់ខ្លួនអីបន្តទៀតដែលគេក៏រហ័សចេញឡានដើម្បីជូនសង្សាររបស់ខ្លួនទៅមន្ទីពេទ្យ
