កាត់មក1ខែមកទៀតក្រោយពី Bojin និង Evelyn បានមានរឿងជាមួយគ្នាររហូរដល់ថ្នាក់វាយតបគ្នារបែបនេះហើយ Kei ក៏បានបំបែកពួកនាងទាំងពីនាក់មិនអោយនៅផ្ទះជាមួយគ្នារតទៅទៀតដោយគេបាននាំយក Evelyn ទៅរស់នៅផ្ទះរបស់គេនៅឯកន្លែងមួយទៀតដែលនៅក្បែរក្រុមហ៊ុម
ក្រឡេកមកមើល Bojin ដែលកំពុងដេកស្អុយនៅផ្ទះឯនេះវិញនាងពិតជាធុញថប់ណាស់ដែលនៅតែផ្ទះមួយកន្លែងបែបនេះនាងពិតជាចង់ចេញទៅខាងក្រៅជួបគេជួបឯណាស់តែក៏មិនអាចព្រោះ Kei ហាក់មិនដក់ភ្នែកចេញពីនាងទាល់តែសោះហើយតាំងពីគេបាននាំ Evelyn ទៅនៅកន្លែងផ្សេងពីនេះទៀតនោះវារិតតែធ្វើអោយនាងមានសម្ពាធទោះថាគេមិនសូវមកមើលនាងក៏ពិតមែនតែគេក៏នៅតែមើលនាងតាមកាំមេរ៉ារួចក៏ត្រូវអោយអ្នកបម្រើនៅទីនេះតេប្រាប់គេរាល់
សកម្មភាពរបស់នាង
«គួរអោយធុញណាស់ម៉េចក៏គ្មានអ្នកណាតាមរកខ្ងុំបែបនេះ?នេះខ្ងុំអត់ទៅធ្វើការឡើង1ខែជាងហើយគ្មានអ្នកណាសួររកសោះ» Bojin ទម្លាក់ខ្លួនដេកទៅលើគ្រែទាំងរអ៊ូរទ្រាមបើតាមតែចិត្តរបស់នាងណាស់ពេលនេះនាងប្រហែលជាលួច
រត់បាត់ពីផ្ទះនេះទាំងពីយូរមកហើយម្លេះតែចិត្តមួយទៀតក៏ហាមខ្លួនឯងព្រោះមិនចង់អោយអ្នកដទៃត្រូវរង់ទុកដោយសារតែនាងទេ
«តើយើងត្រូវនៅទីនេះយូរដល់ពេលណាទៅ»
«អ្នកនាងលោកគ្រូពេទ្យមករក»
«គ្រូពេទ្យ?!» Bojin ប្រញាប់រត់ទៅទទួលគេហាក់ដូចជាមានគំនិតមះយបានផុសឡើងមកលើខួរក្បាលរបស់នាង
«Dojin?!»
«សួរស្ដីបងស្រី Kei គេនៅទីនេះដែលរឺទេ»
«Kei មិននៅទីនេះទេ»
«អូរ..អរគុណហើយចិង» និយាយហើយគេក៏បានអោន
គោរពរួចក៏បម្រុងបិងដើរទៅវិញតែក៏ត្រូវ Bojin និយាយឃាត់
«Dojin ហា៎បើជ្រុលជាមកហើយជួយបងបន្តិចទៅណា»
«បងមានរឿងអីមែនទេ?!»
«ឯងក៏ដឹងថា Kei ឃុំបងនៅទីនេះបងទៅណាមិនរួចទេជួយបងអោយបានចេញពីទីនេះបានទេ»
«ហេតុអីក៏ Kei ឃុំបងបែបនេះ?!»
«បងក៏មិនដឹងដែរតែជួយបងបន្តិចទៅណា» នាងនិយាយព្រមទាំងធ្វើមុខ cute ដើម្បីទាក់ទាញការអាណិតពី Dojin
«ខ្ងុំសូមទោសផងណាតែខ្ងុំមិនគិតថាខ្ងុំអាចជួយបងបានទេព្រោះបងក៏ដឹងថាពេលគេខឹងគេអាក្រក់ពិនណា៎»
«ជួយបន្តិចទៅណាឯងជាមិត្តភិក្តរបស់គេ គេប្រាកដជាមិនធ្វើអីឯងទេ»
«ខ្ងុំពិតជាសូមទោសពិតមែនណាតែខ្ងុំអាចទៅនិយាយ
រឿងនេះជាមួយគេបាន»
«អរគុណឯងហើយណា Dojin » ការសន្ទានរវាងពួកគេទាំងពីរក៏បានកាត់ផ្ដាច់ព្រោះតែ Dojin បានលាងត្រឡប់ទៅ
ក្រុមហ៊ុនរបស់ Kei វិញ
និយាយពី Kei ដែរអង្គុយធ្វើការឯនេះវិញ Dojin ក៏បានដើរចូលមកដោយបានទិញកាហ្វេមកផ្ងើរគេផងដែល
«ខ្យល់អីបក់ឯងមកទេនេះ»
«យើងគ្រាន់តែមកនិយាយរឿងខ្លះនិងណា៎»
«រឿងអី?!»
«គឺរឿងមីងរបស់ឯង» គ្រាន់តែលឺភ្លាមកាហ្វេដែកគេបម្រុងនិងលើផឹកនោះក៏បានដាក់ចុះវិញទាំងអារម្មណ៍មិនល្អម៉េចក៏សុខៗគេមកនិយាយរឿងមីងរបស់គេបែបនេះចម្លែកណាស់
«មីងយើងយ៉ាងម៉េច»
«នេះឯងមិនគិតថាខុសទេហេ៎»
«ខុសរឿងអី...ឆាប់និយាយចំណុចមកកុំនៅតាប៉ែពេក»
«គឺឯងឃុំមីងឯងនិងហើយមិនគិតថាខុសបន្តិចទេហេ៎?ឯងបានឃុំឃាំងមីងរបស់ឯងចេញពីពិភពលោករបស់នាងទាំងដែកគេមិនខ្វលនិងនាងផងកុំតែដើម្បីតែក្ដីសុខខ្លួនឯង ឯងធ្វើបាបបេះដូងមនុស្សម្នាក់នោះ »
«វាចម្លែកណាស់ដែលឯងនិយាយបែបនេះ»
«យើងគ្រាន់តែប្រាប់ព្រោះយើងដឹងថាមីងរបស់ឯងនាងមិនត្រូវការបែបនេះទេអារម្មណ៍គ្មានរូបរាងទេតែវាក៏អាចសម្លាប់មនុស្សបានដែក» គេនិយាយបែបនេះព្រោះចង់អោយ Kei ដោះលេង Bojin ទៅព្រោះបើយកនាងមកដើម្បីតែធ្វើបាបនាងបែបនេះកុំអី
«និយាយបែបនេះឯងចាប់អារម្មណ៍ Bojin មែនទេ?» Dojin ធ្វើមុខស្លើនេះគេខំនិយាយណែនាំអោយគេដើតផ្លូវតែត្រូវគេមកចោតថាគេស្រឡាញ់នាងទៅវិញ
«យើងចាប់ទុកនាងជាបងស្រីរបស់យើងទេឯងកុំគិតអីហួសពីនិងអី» និយាយចប់ Dojin ក៏បានដើរត្រឡប់ទៅវិញចំណែក Kei គេក៏រាងគិតៗពីសម្ដីរបស់ Dojin ដែលអម្បិញមិញនេះរួចក៏បានសួរពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងពេលនេះព្រោះមួយរយះក្រោយនេះគេហាក់មិនបានមានអារម្មណ៍ស្នេហា៍អ្វីជាមួយនិងមីងរបស់គេទៀតទាល់តែសោះ គេថែមទាំងមិននឹកនៀពីនាងទៀតផងទោះមិនបានជួបនាងជាងមួយអាទិត្យជាងទៀតក៏ដិយ
«តើយើងឈប់ស្រឡាញ់អ្នកមីងទៀតហើយមែនទេ?!» សួរខ្លួនឯងហើយក៏តាំងមកឈឺក្បាល់ព្រោះគេមិនបានយល់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯង
