«មីងធ្វើកុំក្បាលរឹងពេកបានទេ»
«....» Bojin ចង់ជញ្ចើមចូលគ្នារហាក់មិនយល់និងពាក្យសម្ដីរបស់គេនាងក្បាលរឹងយ៉ាងម៉េច
«ខ្ងុំនាំមីងមកទីនេះមីងត្រូវតែនៅ»
« ត្រឹមជាក្មួយរបស់យើងទេកុំមកចង់គ្រប់គ្រង់ក្បាលរបស់យើង»
«ចង់សាកដែលទេថាក្មួយរបស់មីងគ្រប់គ្រងអ្នកមីងបានរឺអត់?» គេអោនទៅសម្លឹងនិងកែវភ្នែកដែលសម្លឹងមកគេវិញយ៉ាងមុទស្រួចតែហាក់ដូចជាមិនបានធ្វើអៅយគេព្រឺសម្បុលអីបន្តិចដែល
«កុំធ្វើអីអោយហួសព្រំដែនខ្លាំងពេល»
«មិនបានធ្វើអីហួសឯណារឺក៏មីងទទួលយកមិនបានខ្លួនឯង»
«....» Bojin ងើយកសម្លឹងមើលទៅគេទាំងឥតព្រិចភ្នែកមនុស្សស្អីនិយាយមករកតែប្រើអំណាចមកលើនាងបែបនេះគ្មានភាពជាមនុស្សទាល់តែសោះ ។
«អ្នកម៉ាក់និងលោកប៉ាមិននៅទីនេះទេ»
«បើមិននៅទេយើងទៅវិញ»
«យ៉ាងម៉េចនៅតែ3 នាក់មិនបានមែនទេ»
«យើងមិនទៅទេ» នាងទាញ់ទូរសព្ទ័ Call ទៅ nomi ដើម្បីមកយកនាងទៅវិញទាំងប្រញាប់ប្រញារ
In mind
«មនុស្សស្រីស្អីក៏ពិបាកនិយាយគ្នារមេ្លះ» គេឈរសគ្រឺតធ្មេញនិងមើលទៅកាន់មីងរបស់ខ្លួនមិនព្រិតភ្នែកគេបោះជំហានសំដៅទៅរកនាងនិងបានយកទូរសព្ទ័ដែលនៅនិងត្រចៀករបស់ Bojin បោកចោលនិងចំពោះមុខពួកគេទាំងពី
Bojin ឈរមើលទូរសព្ទ័ដែលក្មួយរបស់នាងបោលចោលអម្បិញនេះទាំងចំហមាត់ នាងដក់ដង្ហើមតាមមាត់ដោយស្លត់និងទង្វើរបស់គេ
«មីងជឿទេថាខ្ងុំនិងឃុំមីងនៅបន្ទប់នេះមិនអោយចេញទៅណា»
«ម៉េចក៏ឯងធ្វើបែបនេះម៉េចក៏ឃោរឃៅរដាក់យើងជាមីងដែលមើលថែឯងពីតូចមកម្លេះ យើងសមនិងទទួលវាណាស់មែនទរ »
«សមណាស់បើមីងព្រមស្ដាប់តាមខ្ងុំ» Bojin ងាក់ទៅសម្លឹងមើលមុខអ្នកកម្លោះទាំងមិនយល់ នេះមិនមែនជា Kei ដែលនាងស្គាល់ទេគេខុសឆ្ងាយដាច់ពី Kei ដែលនាងធ្លាប់ស្គាល់ណាស់
«ម៉េចក៏ឯងអាក្រក់ដល់ថ្នាក់នេះ....ឯងមិនមែនជា Kei ដែលយើងធ្លាប់ស្គាល់ទេ»
«ទទួលយកមិនបានហ៎?...ខ្ងុំក្លាយជាបែបនេះមិនដោយសារតែមីងទេ?»
«យើង?!» នាងរហ័សតបទៅវិញ
«យ៉ាងម៉េចមីងគិតថាខ្ងុំនៅក្មេងមិនដឹងរឿងអីមែនទេ?!»អ្នកកម្លោះក៏បានបោះជំហានរបស់គេមករកមីងរបស់ខ្លួនសារជាថ្មី
«មីងត្រូវចាំខ្ងុំមិនដែលអោយមីងរួចផុតចេញពីក្រខ្សែភ្នែករបស់ខ្ងុំមួយនាទីទេ»
«ចង់មានន័យយ៉ាងម៉េច?»
«ខ្ងុំដឹងទាំងអស់នៅពេលដែលខ្ងុំទៅរៀននៅបរទេសហើយមីងទាក់ទងជាមួយមនុស្សប្រុសណាខ្លះ...វាធ្វើអោយខ្ងុំកាន់តែដឹងថាមីងក៏មិនសោះត្រង់ជាមួយខ្ងុំដែល»
«អួយ..ឈឺ» Kei ចង់ដៃដ៏រឹងមាំទៅចាប់អង្រួញស្មាររបស់នាង
«ខ្ងុំព្រមទៅរៀននៅបរទេសព្រោះតែខ្ងុំស្ដាប់តាមមីងតែមីងបែលជាទៅទាក់ទងជាមួយប្រុសអស់ទាំងនោះ មីងសមនិងទទួលចារឹកថ្មីរបស់ខ្ងុំណាស់»
«លែងសិនទៅមើលឈឺណាស់»
«មីងអាក្រក់ជាខ្ងុំទៅទៀត...មីងចង់អោយខ្ងុំធ្វើចរិកដូច
លោកប៉ាជាមួយអ្នកមីងខ្លាំងណាស់មែនទេ»
«អត់ទេ Kei លែងមីងសិនទៅមីងឈឺណាស់»
«មីងឆ្លើយមកហេតុអីក៏មីងធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ងុំ»
«យើងធ្វើបែបនេះដោយសារតែម៉ាក់របស់យើងជាអ្នកបង្ខំទេព្រោះគ្មានម្ដាយឯណាដែលឈរមើលកូនរបស់ខ្លួនឯងគ្មានដៃគូរគ្រួសារបែបនេះទេយើងមិនមែនអាយុក្មេងដូចមុនទៀតទេឯងស្ដាប់យល់ទេយើងមិនមែនក្មេងដូចពីមុនដែលត្រូវតែធ្វើការហើយក៏រត់មកមើលឯងដូចពីមុនទៀតទេ»
«មីងមិនប្រាប់ម៉ាក់របស់មីងទៅថាអ្នកមីងមានខ្ងុំហើយខ្ងុំជាប្ដីរបស់មីងម៉េចក៏មិនប្រាប់ទៅ...រឺក៏មីងខ្មាស់នៅពេលដែល
មីងនិយាយឈ្មោះរបស់ខ្ងុំ »
